قرآن کریمی فرماید: ویژگی مومنان حقیقی و حزب الله این است که به هنگام تعارض محبت فرزندان و بستگان و منافع حزبی و گروهی با اهداف الهی و دینی،جانب ایمان و اهل ایمان را می گیرند و با دشمنان ایمان و اهل ایمان دشمنی می ورزند،هرچند که فرزندان و بستگان و هم حزبان و طرفداران آنان باشند:

لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ ۚ أُولَٰئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ ۖ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ أُولَٰئِكَ حِزْبُ اللَّهِ ۚ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

"هرگز مردمی را که ایمان به خدا و روز قیامت آورده‌اند چنین نخواهی یافت که دوستی با دشمنان خدا و رسول او کنند هر چند آن دشمنان پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشان آنها باشند. این مردم پایدارند که خدا بر دلهاشان (نور) ایمان نگاشته و به روح (قدسی) خود آنها را مؤید و منصور گردانیده و آنها را به بهشتی داخل کند که نهرها زیر درختانش جاری است و جاودان در آنجا متنعّمند، خدا از آنها خشنود و آنها هم از خدا خشنودند، اینان به حقیقت حزب خدا هستند، الا (ای اهل ایمان) بدانید که حزب خدا رستگاران عالمند."

مقام رضا، بالاتر از مقام تسلیم است، یعنى بنده نه فقط تسلیم مقدّرات الهى و امر و نهى اوست، بلکه در دل نیز به آن راضى است و از سر رضایت آن را مى‏ پذیرد.
ایمان با کفر سازگار نیست. به نوح درباره‏ فرزندش گفته مى‏شود: «انه لیس من اهلک» هنگامى که براى ابراهیم ثابت شد عموى او منحرف است، از او برائت جست. «فلما تبیّن له انه عدوّ للّه تبرّأ منه» حتّى پیامبر اسلام‏ از استغفار براى مشرکان منع مى‏شود. «ما کان للنبى والّذین آمنوا ان یستغفروا للمشرکین ولو کانوا اولى قربى من بعد ما تبین لهم انهم اصحاب الجحیم»
تولّى و تبرّى‏
در سوره مجادله بارها سخن از تولّى و تبرّى مطرح شده است که بیانگر اهمیّت دوستى با دوستان خدا و دشمنى با دشمنان خداست:
«تولّوا قوماً غضب اللّه علیهم»، «لاتجد... یوادون من حادّ اللّه»
امام رضا (ع) فرمود: «کمال الدین ولایتنا والبرائة من عدّونا» کمال دین، در پذیرش ولایت ما و دورى از دشمنان ماست.
به امام صادق‏ (ع) گفتند: فلانى به شما محبت مى‏ورزد ولى نسبت به برائت از دشمنان شما ضعیف عمل مى‏ کند. حضرت فرمودند: دروغ مى ‏گوید کسى که ادّعاى محبت ما را دارد و از دشمن ما دورى نجسته است.
امام صادق‏ (ع) فرمود: «اوحى اللّه الى نبىّ من انبیائه قل للمؤمنین لاتلبسوا لباس اعدایى و لاتطعموا مطاعم اعدایى و لاتسلکوا مسالک اعدایى فتکونوا اعدایى کما هم اعدایى» خداوند متعال به پیامبرى از پیامبرانش وحى فرمود که به مؤمنان بگو: مانند دشمنان من لباس نپوشند و مانند دشمنان من غذا نخورند و در چگونگى زندگى و رفتار، مانند دشمنان من نباشند، چرا که در این صورت دشمنان من محسوب مى‏ شوند. هم چنانکه آنان دشمنان من هستند.
در حدیث آمده است: «هل الدین الاّ الحبّ والبغض» آیا دین، جز حبّ و بغض است؟

سال نو بر همه عزیزان مبارک

تراژدی حلبچه، نمایه ای تلخ از استاندارد چندگانه غرب در مقوله حقوق بشر

ناصر کنعانی، سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان یادداشتی با عنوان تراژدی حلبچه، نمایه ای تلخ از استاندارد چندگانه غرب در مقوله حقوق بشررا در صفحه توئیتر خود منتشر کرد و نوشت:

۲۵ اسفند سالروز حمله وحشیانه شیمیایی رژیم بعث عراق به مردم بی‌دفاع حلبچه بود. روزی که سرنوشت یک شهر در چند ثانیه رقم خورد و بیش از ده هزار نفر در اثر استنشاق گاز سمی و ممنوعه دیده از جهان فروبستند.

برای مردم حلبچه و نیز برای مردم شهرهای مرزی جمهوری اسلامی ایران که خود پیش از این قربانی این نوع سلاح شده بودند و در آن مقطع پذیرای مجروحان و بازماندگان این فاجعه تاریخی بودند، این روز سیاه و شوم هرگز فراموش نخواهد شد.

تلخی یادآوری فاجعه حلبچه در بستر تاریخ، زمانی مضاعف می‌شود که به یاد می‌آوریم رژیم بعث عراق توسط برخی از کشورهای اروپایی به توانایی تولید گازها و بمب‌های شیمیایی دست یافت و علی‌رغم ممنوعه بودن استفاده از این نوع سلاح غیر انسانی، بارها از آنها در جنگ تحمیلی علیه جمهوری اسلامی ایران و نیروهای ایرانی استفاده و در نهایت نیز برای تنبیه مردم شمال شرق عراق، مبادرت به استفاده گسترده از آن نمود.

رژیم بعث در طول جنگ تحمیلی علیه جمهوری اسلامی ایران، بطور مکرر از جمله در عملیات‌های خیبر، بدر، کربلای ۴، کربلای ۵، کربلای ۸، کربلای ۱۰، تک بازپس‌گیری در مناطق فاو و خیبر، مبادرت به استفاده از انواع گازهای کشنده شیمیایی نمود.

دردناکتر از آنچه بر مردم حلبچه و سردشت و نیز جوانان برومند این سرزمین که برای دفاع از تمامیت ارضی ایران اسلامی همه هستی خود را هبه کرده بودند، گذشت، رفتار مزورانه و ناجوانمردانه برخی کشورهای غربی و حامیان رژیم صدام نسبت به استفاده از این سلاح و واکنش در خصوص آن بوده است.

بر اساس گزارش‌های منتشره توسط سازمان ملل، رژیم صدام در طول سالهای جنگ با جمهوری اسلامی ایران بیش از ۳۵۰ بار مبادرت به استفاده از سلاح های شیمیایی نموده است.

حداکثر واکنش و تلاش سیاسی نهادهای بین‌المللی و کشورهای مدعی دفاع از حقوق بشر نسبت به این رفتارهای غیرانسانی، صدور بیانیه‌های بی‌ارزش بوده که در نهایت نیز از جمهوری اسلامی ایران میخواستند به قوانین و مقررات بین المللی پایبند باشد! این در حالیست که همان دولت‌ها در روزی که وزیر خارجه وقت آمریکا با آوردن شیشه‌ای کوچک که به ادعای خودش حاوی سم کشنده "سیاه زخم" بوده و رژیم صدام به توانایی ساخت و تولید آن برای "حمله گسترده به آمریکا" دست یافته بود، رأی به تنبیه و تغییر رژیم صدام دادند.

کشورها و دولت‌هایی که در آن سالها صدام را تشویق به حمله و تجاوز نظامی به دولت نوپای جمهوری اسلامی ایران نمودند و ضمن حمایت‌های بین‌المللی و سیاسی، از هیچ تلاشی در تغذیه اطلاعاتی، نظامی و ... او دریغ ننمودند، امروزه در کمال ناباوری و با رد کردن تمام مرزهای اخلاقی، با وقاحت وصف ناپذیر مدعی دفاع از حقوق بشر هستند و نوک حملات خود را متوجه جمهوری اسلامی ایران می‌کنند.

همین کشورهای مدعی که از قضا ‌کارنامه‌ای مملو از جنایت و تباهی دارند، در قبال نسل‌کُشی رژیم صهیونیستی و قتل عام بیش از سی هزار زن و کودک و سالخورده طی ۵ ماه، سکوت کرده و تا آنجا پیش رفته‌اند که حتی افکار عمومی خود را در برابر مطامع شوم آن رژیم جعلی و نژادپرست سرکوب می‌کنند!

رنج و درد جسمی و تألمات روحی-روانی ناشی از آنچه در جبهه‌های جنگ بر رزمندگان ایرانی و در مناطقی چون سردشت، شهرهای مرزی و در نهایت حلبچه بر مردم بی‌دفاع و غیرنظامی گذشت، شاید به مدد گذر ایام و کنش‌های روزگار تدریجا آرام گیرد، اما تلخی ناشی از جملات و کلمات سخیف و بی اساس و رفتارهای دوگانه مدعیان دورغین حقوق بشر در برخی کشورهای غربی نسبت به نظام، دولت و ملت ایران، هیچگاه از ذهن و قلب مردم آزاده ایران پاک نخواهد شد.

ناصر کنعانی - سخنگوی وزارت امور خارجه

ترکیه با تمام قوا به تامین تجهیزات اسرائیل ادامه می دهد

کانال تلگرامی ایران،شهر خورشید در مطلبی به تامین تجهیزات اسرائیل از سوی ترکیه پرداخت و نوشت:

ترکیه با تمام قوا به تامین تجهیزات اسرائیل ادامه می دهد.

تحریم تجاری دروغین اسرائیل توسط ترکیه روی کاغذ است و در واقعیت وجود ندارد و عرضه به تدریج در حال افزایش است.

هم اسرائیل تامین می شود و هم عده ای در ترکیه ثروتمندتر می‌شوند.

خانواده اردوغان پشت پرده اصلی این ارتباط و تجارت هستند که در گذشته در بخش دزدیدن نفت عراق و سوریه و یا غارت شهرهای شمالی سوریه در زمان بحران 2012 نقش کاملا پررنگی داشتند.

ترکیه 70 سال است که برای حفاظت از جبهه شمالی اسرائیل تلاش زیادی کرده است.

اگر قدم بعدی ترکیه برای نجات اسرائیل جنگ با ایران باشد، جای تعجب نیست.

اردوغان برای اسرائیل حاضر است تمام مردم ترکیه را قربانی کند.

اگر فشار مقاومت و محاصره اسرائیل افزایش یابد و حزب‌الله آخرین منطقه دریایی اسرائیل را منهدم کند، و یا مقاومت راههای باقی مانده زمینی ارسال تدارکات را ناامن کند، آنگاه شاهد خواهیم بود که اردوغان و دولتش نقش ویژه ای برای کمک به اسرائیل برعهده می‌گیرد تاجاییکه ترکیه با نیروی دریایی و نیروهای هوایی خود به دنبال جنگ با حزب‌الله اقدام کند.

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أُوْلَئِکَ یَرْجُونَ رَحْمَةَ اللَّهِ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ (بقره ۲۱۸)

آنان که به دین اسلام گرویدند و از وطن خود هجرت نموده در راه خدا جهاد کردند اینان امیدوار و منتظر رحمت خدا باشند، که خدا بخشاینده و مهربان است.

سرلشکر پاسدار محمد رضا زاهدی به همراه جمعی از همرزمانش، مزد سال ها مجاهدت خالصانه را در لیالی قدر و روز شهادت امیرمومنان علی (ع) دریافت کرد تا در حلقه اولیا و شهدا، متنعم به رضوان الهی شود.

سینمای پس از انقلاب اسلامی یک سینما نیست. هم سینمای شریف، متفکرانه، با هنرمندان و نیروهای متخصص کوشا و سالم‌است وهم سینمای دنبال پول و دنیا. هم سینمای فاسد و مروج فحشا و هم سینمای برده و مزدور سیاست قدرت جنایتکار و متجاوز جهانی آثار نجیب و زیبا و خواهان پاکجانی انسان‌های این سینما، آثار اندوهگسار و دردمند و معترض به زشتی‌ها، آثار خیر خواهانه و دلسوز و فراخواننده به حق ناب، در سینمای ما از یادنرفتنی اند. همچنان که فیلم‌های خودفروش با شهوت نام و ننگ زر پرستی در خدمت زورعیان.

 هر چه بود و نبود این سینما در حال افول و مرگ است و الگوهای تکنولوژیک و هنری و ساختاری نویی آن را ادامه خواهد داد. دانش ایرانی/اسلامی در جمهوری اسلامی، باید در صدد پیشرانی جریان نو و در خدمت فساد ستیزی و ریختن سلطه نیروهای کهنه و برده شیطان، به زباله دانی فراموشی باشد. دفن کردن این سلبریتی های فاسد و بچه شیطانهای آمریکایی و کارگردانانی که نقاب دریده و نوکران دجال مستکبر و قدرت شیطانی فرعون عصر شده‌اند و همدست شرارت ظالمان و جنایت قدرتهای جائرند، در بی اعتنایی و طرد کاری عاقلانه است. انان صلاحیت کار قانونی را خود از خویش سلب کرده‌اند. ممانعت از ترویج فساد و جنگ سینمایی‌شان با خدا و معصومیت و اسلام و ایران، تکلیفذحتمی مردم و حکومت است. سینما تنها یک نمونه است، این تغییر ساختار و نفی غربزدگی رسانه‌ها و پاکسازی مستمر، باید شامل همه رسانه‌ها شود. نه تنها مطبوعات بلکه دانشگاه و تلویزیون وهنرها... که رسانه‌های پایه‌ای و مادر نشر حقایق‌اند، نگاه فاسد دولتی و رانتخواری تا کنون، تصویر فجیعی از پاکسازی و تغییر ارائه داده است. سوء استفاده برای بر سر کار آوردن افراد بی لیاقت و قدرت طلب و جاهل و کنار نهادن و نومید کردن افراد نخبه و سالم و جوان و کاردان به سود باندهای مافیایی البته ربطی به تغییر عاقلانه و انقلابی ندارد. این دروغ بزرگی است که تغییر انقلابی ضد تخصص است. تغییر انقلابی در همه جا ودر سینما و رسانه برای رشد تخصص و علم و آزادی رشد نخبگان و نفی فساد و مناسبات رانتخوارانه و موانع بیشرمانه بر سر راه اصلاح انقلابی است وبه کار گیری بهترین نیروها و تکامل تخصص نخبگان آزاده و سالم در جامعه و در رسانه و در سینماست با تغییر فضای منفی به فضای سالم رشد!

قدرت‌های فرعونی علیه انقلاب اسلامی

من در مقاله کدام تغییر، در باره تغییر جهان و آینده‌ای که در پیش است و تغییر ایران، (اکنون و فردایی که از راه می‌رسد) سخن گفتم و گفتگو در باره تغییر رسانه و سینما را به بعد حواله کردم، اکنون آن بعد است. بیاد آوریم که مسیر تغییر جهان، یکی نیست، دوتاست. تغییری که نظام استکباری، فرعونی، شیطانی ی سرمایه سالار و مدرن جهانی پیشه کرده تا به استمرار حیات پر از ظلم و ظللمات و سرکشی‌اش ادامه دهد و راهی است دجالی، اغواگر، با انبوه تباهی‌های هلاکت بار و نابودگری زمین و بپا کردن کشتارها و جنگها و قحطی‌ها و پیش بردن نقشه‌های نهان کارانهٔ قدرت‌های تحت فرماندهی ابلیس و کسانی که استاد شیطان بزرگ‌اند از خاندان سامری روچیلدها و راکفلرها و ادلسون ها و... وقدرت های گمنام اداره کننده جهان گرفته تارهبران کشورهای قدرتمند که اذناب همین کانون‌های وحشی قدرت مستکبر سرمایه جهانی‌اند.

اینان برای اداره جهان از همه کانون‌های قدرت جهانی که در اختیار دارند، سود می‌برند و برنامه می‌ریزند و اجرا می‌کنند. ارکان قدرت این نیروی متفرعن که پاپ دستش را می‌بوسد و رؤسای امریکا و انگلیس وکل اروپا و کشورهای پیرامونی را تعیین می‌کند و سیاست جهانی را پیش می‌برد، عبارت است از:

سرمایه مالی بین المللی، قدرت بانک‌ها و نظام اقتصادی فرا صنعتی که همه صنعت و تجارت جهانی را در اختیار دارد و ادارهٔ بازار واحد جهانی را برعهده گرفته و نیز نهادهای بین المللی سیاسی و اقتصادی را، دانش جهانی و دانشگاه‌ها و مراکز پژوهش و علم جهان را، های تکنولوژی و نیز فناوری تولید انواع سلاح و انرژی و منابع آب جهان و دارو و غذا وقدرت فنی نظام ارتش‌های بزرگ غرب و شرق راکه علیرغم اختلافات ملی و گاه تضاد منافع، در چنگ پروژه‌های همین قدرت جهانی مدیریت می‌شوند، قدرت سیاسی کشورهای بزرگ مثل امریکا و انگلیس و فرانسه و آلمان و... را در خدمت گرفته و قدرت‌های پیرامونی، رسانه‌ها و فناوری پیشرفته، اینتر نت، هوش مصنوعی، لیزر، حسگرهای توسعه یابنده ودانش های پنهان نگه داشته شده و فنونی را که در بخش نظامی انباشت شده و همیشه بسی پیشرفته‌تر از فناوری و دانش رایج و عمومی در جهان است؛ و... همه وهمه را مدیریت و به ارکان قدرت جهانیش بدل کرده است.

این قدرت فرعونی که جهان را با وانموده ها وگیم هاو سناریوهای وحشیانه اداره می‌کند، برای سود بیشتر و ممانعت از انقلاب جهانی و عدل موعود، به عهده می‌گیرد که جنگ‌ها، کشتارها و تغییرات لازم برای بقای سیطره شیطانی‌اش را برنامه ریزی کند آیا این قدرت و مکر به معنای مطلقیت قدرت و فقدان بحران و تضاد است؟ هرگز. اگر قدرت و تدبیر این نیروی فرعونی مطلق بود واهمه‌ای نداشت و نیازمند تغییرات و اغوای تازه به تازه نبود. تضادهای ماهوی سرمایه داری و ناتوانی ماهوی و فرو پاشندهٔ ظلم برابر قدرت مطلق الله و احاطه تدبیر آفریدگار و رب العالمین یگانهٔ هستی، بر ربوبیت وهمی بت متوهم و فرعون و لویاتان فراملی عصر پسامدرن و مدرنیت متاخر منشا سقوط حتمی آن است، وتقدیر متکبر این قدرت را هم همچون همه کفر محارب به دوزخ و نابودی می‌کشاند. در برتری مکر الهی بر مکر و وانموده های فرعونی قدرت جهانی ظلم کنونی تردیدی نیست. این جنگ نهایی عصر ظهور عادل موعود جهانی با عصر بی ایمانی است. آشکار شدن حکمرانی کامل اسلام و ظهور انوار رخشان وعده الهی است که وصف نظام نورانی‌اش و به قدر رسیدن مستضعفان و تجلی شکوه قدرت دادگری الله در زمین و نجات زمین از ظلم و ظلمات و خشکیدگی و تبعیض و جهل و زشتکاری وگرسنگی و خونریزی و بیماری وفقر و نفس پلید وشیاطین و پرده پوشی حقیقت وکاستی ها در روایات اهل عصمت و راستی آمده است. این تغییر و انقلاب جهانی و نابودی تغییر دجالی و دروغ و فریب قدرت ظلمت و ظالم، تقدیر قطعی آینده زمین است و همه تاریخ انبیاء متذکر آن بوده و ظهور عدل جهانی (عج) در دین خاتم را بیان کرده و منتطر آن بوده و در راهان کوشیده و جان باخته‌اند.

اما در باره تغییر جامعه ایران که پیشقراول ایمان به عهد عادل موعود و مؤمن به این تغییر است گفته امدکه انقلاب اسلامی اصلش انجام تکلیف بوده است و تغییر غایی و تحقق عدل جهانی تکلیف ولی عصر عج است. انقلاب اسلامی عالیترین تغییر پیشا ظهور و مجاهدهٔ دوران انتظار، پس از غیبت بقیه الله الاعظم در راه ظهور امام زمان عج و انجام دادن تکلیف در عصر غیبت بوده است. این تغییر کارش اصلاح امور و رهایی از بیعت با کفر و بردگی طاغوت است و گام اول شکست طاغوت را پشت سر نهاده و اکنون گام دوم، تغییر ساختارها و نفی فساد درونی و برپادداشتن ساختار مستقل، سالم و پاکسازی از سلطه طاغوت و اذناب داخلی و انواع ظلم و تباهی را برعهده گرفته است و این دشوارتر از سرنگونی و جنگ خارجی است.

مشخص است که قدرت شیطانی جهانی همه نیروی اغوا و توطئه و فشار و فسادش را گرد می‌آورد که ملت را به خود زنی و دلسردی و خیانت به الله و معصومیت و ولایت امام زمان عج و به خود، وخدمت به فرعون درون و بیرون و قدرت ظلم جهانی وادارد و خود زنی کند و مانع پیشروی شود. سپاه جهل و فساد درون جامعه و حکومت و گرایشات شیطانی ابزار قدرت جایر جهانی در تفرقه و کشاندن مردم به دنبااه روی از دجال زمانه است. اینان در برابر تغییر طلبی الهی، تغییر شیطانی و مطابق نقشه قدرت و فرعون سلطه گر جهانی را طلب می‌کنند. مدرن گرایان، لیبرال‌ها، متحجران، کفار و منافقان بی باور به غیب و امام زمان و...جملگی لشکر این نیروی فرعونیت جهانی‌اند و مخالف تغییرات و پاکسازی و مانع سرانجام دادن تکالیف این دوران! سینمای دنباله رو شیاطین نقشش همین ترویج بی ایمانی به الله و وعده حتمی او و پیوند ملت با ولی الله عج است.

کشمکش‌های جهانی در عصر غیبت

جامعه ایران، کانون همه تضادها و کشمکش‌های جهان در عصر غیبت است تضاد دین و کفر، تضاد حق و باطل، تضاد استقلال و بردگی، تضاد آزادی از شیاطین درون و بیرون و پیروی از ابلیس، تضاد فقر و غنی، استبداد و ضد استبداد، عدالت و ظلم پاکی و فساد وابستگی و رشادت، مدرنیت و سنت الهی دنیا طلبی و باور به غیب، خود پرستی و دیگر دوستی، شهادت و بندگی ناب الله با بی باوری به عبودیت...از جوله تناقضات، تضادها، کشمکش‌های سیاسی در ایران است. شعار نخست انقلاب اسلامی، استقلال بوده، اما از همان روز اول ریاست اجرایی اداره کشور در کف جریانات دلسپرده به وابستگی قرارگرفت تا جایی که جدا از بحران سازی نهضت آزادی و بعد بنی صدر، کابینه‌های سازندگی و اصلاحات و دولت بهار و کابینه اعتدال، جملگی اقتصاد نفتی را زنده نگهداشتند و در نتیجه چشم به الطاف شیطان بزرگ و نومید از قطع وابستگی، عمل کردندو از الگوی ارکستر سمفونیک جهانی به رهبری آمریکا و ساز خدمتگزار و حرف گوش کن ایران در این مجموع و فرمان پذیری از ارباب حضرات در دیباچه برنامه چهارم و دوران اصلاحات به سود سر سپردگی بر نظم قدرت جهانی سخنان باور نکردنی سر دادند.

انقلاب اسلامی و هر دو امام انقلاب تا امروز، خواهان استقلال و شکوفایی کشاورزی و صنعت و تولید و تغییر ساختار جامعه طاغوت زده بوده‌اند، اما کابینه‌ها اکثراً در راه نابودی کشاورزی و دامپروری و تولید کنندگان مردمی و دانش بومی کوشیدند، نیروهای صادق مؤمن درون حکومت به جان زدند تا در قلمرو نظامی با فرماندهی باکری‌ها و کاظمی‌ها و زین الدین ها و ستاری‌ها و قاسم سلیمانی‌ها و دانشمندان گوناگون و شهریاریدها و روشن‌ها و فخری‌ها و تولیدگران مبتکر و... با سیطره شیطان بستیزند و کشتی و هواپیما و پهپاد و توربین و ماهواره و دارو و واکسن و... بسازند، اما قدرت جهانی شیطان بزرگ و اذناب لیبرالش در همه جا و همه مسائل از مسئله فلسطین و لبنان و سوریه و یمن و ... گرفته تا دانش هسته‌ای تا تولید گندم و فناوری‌های «های تک» و تولید صنعتی تا موضوع موشک و اینترنت و هوش مصنوعی مانع‌تر اشیدند و همراهان داخلی فرعون، مروج گلوبالیسم فرهنگی و اقتصادی و قرار دادهای مداخله گرانه ببن المللی وحاکمیت و سلطه نهادهای بین المللی زورگو و... شدند وکنار دشمن اسلام و ایران و سلطه گران قرار گرفتند و نه ازتغییر الهی انقلاب اسلامی و راه امام، بلکه تغییرات مدرن و طبق دستور شیطان دفاع جانانه لببرالیستی کردند و با در دست داشتن قدرت دولت مقابل اهداف امام خمینی و امام خامنه‌ای مقاومت کردند تا مقاومت اسلامی راذچ به شکست بکشانند. سینمای غربگرا در این میان نقش انگیزش عاطفی ملت به سود اهداف سلطه غرب را پیشه کرد.

سینمای ایران و جشنوارهای جهانی

 سینمای جهان و ایران و جشنواره‌های جهانی و داخلی یکی از مهمترین کانون‌های پیشگامان مقابله با تغییر انقلابی بوده‌اند. در پی شکست کفر و سلطه جهانی در عرصه جنگ نظامی و کشتار و تروریسم و تجزیه طلبی و شورشگری و جنگ داخلی و تحریم اقتصادی و جنگ علمی و فلج تکنولوژیک و...، تلاش کردند با جنگ رسانه‌ای و جنگ سبنمایی جبران مافات کنند و پایه‌های فرهنگ و هویت ملی و قدرت روحی؛ و وحدت و ایستادگی برابر بردگی را بانفوذ روحی و ذهنی و فکری وهنری و سینمایی، جبران کنند و کل ملتی را که با گزینش اسلام رهایی بخش، انقلاب کردی و نظامی اسلامی تٱسیس نمود به خود زنی و شورش علیه استقلال و آزادی و پیشرفت و دین و انقلاب و شرف و معصومیت و وو... بکشانند.

داستان ۱۰۰ ساله سینمای ایرانی

در این میان داستان صد ساله سینما در ایران و تقدیر و تغییرات سینما در انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ماجرای عجیب درس آموری است.

۱- سینما در مقام پیشقراول مدرنیته و غربگرایی در ایران ظهور کرد و در دوران پهلوی سبنمای خارجی و داخلی در ابعاد سینمای همگانی و عامه پسند و سینمای روشنفکری ونخبه گرا، همین نقش را پیش بردند و پیشقراول انتشار فساد و فحشا و نیست انگاری و بی ایمانی و تغییر سبک دینی به سبک غربی و ضد اسلامی و ضد ملی شدند.

۲- انقلاب اسلامی ظهور طنین اذان زندگی توحید و تزکیه از فساد کفر بود. آتش زدن سینماها نشان خشم مردم علیه فساد سینما بود. امام انقلاب را هدایت کرد که تاکید کرد اسلام با سینما مخالف نیست بانشر کفر و فحشا و جهل وجنگ سینما باخدا و دین و اخلاق و عدل و عقل و علم و پاکی مخالف است.

۳-سینمای ایران، تحت تٱثیر نور انقلاب اسلامی راه تازه‌ای در پیش گرفت اما شیطان سینما بیکار ننشست و کوشید با نقاب و فریب و نفاق درون سبنمای انقلاب با اسلام بستیزد؛ و دربرابر سبنمای سالم سموم ماهوی سینمای آمریکایی را در رگان سینمای جمهوری اسلامی جاری سازد.

سینمای دفاع مقدس در دهه شصت و حتی هفتاد پیشقراول هنر و همراه شعر برای شیطان زدایی کوشید و تصویر انقلاب اسلامی. را ترویج کرد. مهاجر و دیده بان و روایت فتح فراموش نشدنی‌اند. حتی سینمای رویکرد گرا نظیر خانه دوست کجاست و... کوشید با طرد فحشای سینمای گذشته تصویر سالمی از زندگی ارائه دهد. دریغا که غلبه نگرش لیبرال و از ان مهم‌تر بلبشوی بعدی روز به روز بیشتر سینما را ابزار توسعه و نفوذ فساد، ابتذال، الحاد و ضدیت با انقلاب، شهوت رانی و لهو و لعب و غربگرایی و مدرنیت و ابتذال و نشر وانموده های ضد اسلام و جمهوری اسلامی کرد.

نیروهای فنی سالم سینمای بزرگ ایران و هنرمندان سالم سبنمای شریف، منفعل شدند و یابه ابزار جریان فاسد اخلاقی و فکری بدل شدند. بی توجهی به تفقه درسینما و شناخت موضوع و ارائه راه حل معقول و مشروع فقیهانه و ربانی، به هرج و مرج و نفوذ دشمن و بلعیده شدن نیروها دامن زد و عدم تغییر بنیادین ساختار و عدم طرد فساد و ضربه‌های کوچک جریان شیطانی را قوی‌تر؛ و قوی‌تر. کرد. این همه کادر فنی سالم به جای آن که خدمتگزار سینمای شریف، سالم، پیشران انقلاب و اسلام ناب باشند، هدر شدند؛ و سینمای جمهوری اسلامی هر روز ببشتر در تحت سلطه فساد قرار گرفت و اقلیت سالم، سینمای پاک با مشکل روبروگشتند؛ و سینمای فاسد و اهل خودفروشی و ابزار دشمنان ایران و استقلال و آزادی ایران و اسلام، با گستاخی توسعه یافتند و حمایت شدید جشنواره‌های غرب، انان را به نشر کفر و فساد و ضدیت با اسلام و انقلاب و نشر وانموده و کذب و ...تحریص کردند و پایگاه کفر و ضد انقلاب و شیطان بزرگ و مسجد ضرار شدند. این سینما و سلبریتی هاش باید به زباله دانی تاریخ ریخته شوند. حوزه و فقیهان و مجتهدان باید از این شانه خالی گردن از بار تفقه دست بشویند و به معضلات و مسائل این سینما پاسخ گویند.

تغییر این سینما و استفاده از نیروهای سالم آن ضروری است؛ و نباید این سرمایه عظیم تباه شود. دشمن می‌خواهد نیروهای سینمای ایران یا در خدمت جنگ سینما با اسلام و مردم و انقلاب اسلامی و پیشرفت ایران و در خدمت بردگی شیطانی و غربزدگی و سلطه بر ما باشند یا نابود شوند و به کار ایران نیایند. باید این نقشه را خنثی کرد. تغییر ساختار سنجیده نیروی سبنما و رسانه را در خدمت اسلام و انقلاب اسلامی شکوفا می‌کند. این انقلاب دوم‌را به عنوان تنها راه نجات سینماذجدی بگیریم. سبنما به شکل سنتی در حال افول و مرگ است. خود رابرای زندگی تازه سینمایی نو آماده کنیم!

یادداشت/ احمد میراحسان

جدال  داخلی و جهانی احمقانه، وقیحانه وظلمانی ی سینمایی کنونی را با معصومان  صلوات الله علیهم‌چگونه درک کنیم ؟ جنگی گه آینه جنگ‌ با الله، با دین خدا، اسلام، با  کلام خدا، قرآن حکیم و با وعده تضمین شده الهی ، ظهور. امام منتظر عدل جهانی(عج) و نابودکننده  ظلم و کفر و فرعونیت جهانی  است و همه آن اکنون گرد می آیند در جنگ با رهروان آن عادل و نوذ بخش بزرگ، یعنی در جنگ با رهگشایی  انقلاب اسلامی!

 رخدادهای جزیی و تاکتیکی این استراتژی شیطانی را چگونه ارزیابی کنیم و پاسخ گوییم که شیطان، گم راهی و گمگشتگی تازه ای ببار نیاورد؟ که با نقاب های گوناگون  به خدمت اهداف شیاطین در نیاییم، ولو با صورتک فیلمساز دانا، یا منتقد  پر شور، و مدافع تند مزاج انقلاب! چنان که پاره ای چنین خاک در چشم آگاهی درست پاشیده اند. مثلا می شنویم که می گویند :این جنگ جشنواره کن با معصوم علیهم السلام، نخ نماست، ولش! یا اندازه شان نیست که جدی بگیریم شان، یا از این فضای دو قطبی باید حذر کرد و اعتنایی ننمود. یا بیخود دارند شلوغش می کنند که ناتوانی شان را در اداره امور بپوشانند  ویا می گویند افتخاری ست جایزه کن بردن و  کاری به محتوای فیلم نداشته باشیم‌ پس خانم‌ زازیچه تبریک! تبریک!

وقاحت حدی دارد تبریک به چه؟ به این که نهاد سیاسی کار با فیلمی بی ارزش  به جنگ معصومیت آمده؟ در خدمت کثیف ترین سیاست تجاوز کار بی آبرو که  چهل سال در حال تکه پاره کردن و شکپجه مردم تان است  ونیز زنان و کودکان مسلمانان فلسطین و عراق و و افغانستان و لبنان ویمن و سوریه و را کشتار  کرده و تجاوز؟ و تبریک به زنی که علیرغم حرامکاری اش جمهوری اسلامی از حقوق انسانیش دفاع کرد و او چون بدتر از درنده ای دامن معصومیت را گاز گرفت و با تن بی حیا و عریانش نشان داد البته چونان اویی در تهمت به معصوو شریک نباشد، کی باشد!؟ واقعا  حق با قرآن حکیم است که فاش می کند اهل نفاق همینان اند که در قلوب شان مرض است و با کفر همدل اند و به زبان، دوغگویان اند و در دل جز به زیان اسلام و یاری عصر جدید و لهو و لعب گام بر نمی دارندو تمام این نگاه ها، حفره هایی است برای دفن کردن حقیقت جنگ بزرگ و مستمر و ریشه دار سینما با خدا و معصوم و پروژه ی به هم پیوسته ی  جنگ استکبار با انقلاب اسلامی و در نهایت با موعود حیٌ و حاضر که حضورش اعلام مرگ ظلم و استکبار و قدرتهای جائر جهان است (عج).

باید بگویم جنگ نمایشی کن، مجالی فراهم آورد تا هم به این جنگ نه تنها جنگ سینما با معصوم‌بلکه همه جنگ فراگیر  کافران‌ کنونی با الله، ژرف تر بنگریم و هم سستی هامان را درک کنیم و هم با اذناب داخلی شیطان واقع بینانه تر روبرو شویم‌ و هم با نگاه های رهزن دقیقتر آشنا گردیم و  بیشتر مطمئن شویم و دریابیم  راه درست و بنیانی  برخورد کلی و برخورد با جنگ سینما تغییر ساختار پیرامونی جامعه و سینماست، اصلی که سالها بر آن پای می فشرم. بدیهی است سینمایی زاده وتربیت شده ی یک وضعیت پیرامونی و دنباله رو همه گونه فساد ایدئولوژیک و فکری و اخلاقی و روانی آن، سینمایی با همه وجود رویاروی ارزشها و روشهای زندگی اعتقادی و اخلاقی و روزمره دینی، به درد پیروی سبک فردی و نیز به کار زندگی  یک نظام اجتماعی و سیاسی و حیات اسلامی نمیخورد. و دست کم طی این‌چهل سال باید دچار تغییر بنیادین می شد. نشد و سراپا با  ساختارش، شیوه اداره اش، نگرش و روش نیروهای انسانیش، محتوای روشنفکری و ابتذال عامیانه اش،   با وجه هنری و روایات و سلبریتی ها و مطبوعات و نیروی نقدش در خدمت شیطان بزرگ قرار گرفت در جنگ با خدا و اسلام و حکومت اسلامی و هدایت معصوم، جنگی از درون و بیرون، داخلی و خارجی ، جنگی سینمایی در جایگاه پایگاه انتشار انواع دروغ و تباهی و پوچی و مفسده و گناه جسمی و معنوی و شخصی و اجتماعی و مرکز انتشار وانموده و گیم براندازی حقیقت ! و نیز بلعیدن هر جریان شریف انقلابی و کشاندنش به قلمرو مغناطیس وسوسه و اغوای لیبرالی و شیطان زدگی!

باید بدانیم جنگ با امام‌رضا  (هزار تحیت و ثنا بر اوباد! )،   نه انزجاری اتفاقی است و نه جنگ با مصلخی مرده، جدال ماهوی و شیطانی  با توحید و قبله ی کعبه است، باقطب زنده‌ و  اصلی پادگان سرباز گیری برای  پاکی و دادگری، جنگ باامام زمان (عج) منجی موعود است. و در این راه خواهر بزرگوار شان حضرت معصومه سلام الله علیها نقش جهانی اداره پایگاه  قم را داراست. و نیروی محرکه این دستگاه، سید الشهدا،   وکربلا و عاشورا و اربعین است با زینب پیام رسانش و عباس و اصغر باب الحوائجش  سلام الله علیهم. کفر و نفاق کور و کر است و شکست ناپذیریشان  را درک نمی کند.

بدون تغییر این ساختار پیرامونی و نوکر غرب و تربیت نیروهایی مؤمن، فعال در سازماندهی ضد فساد، همه نیروهای سالم قربانی تٱثیر محیط ناسالم خواهند شد و سینمای ما کانون  باز تولید الحاد، گناه، مدرن گرایی، لاییسیته وجنگ با اسلام خواهد ماند. چنان چه در تا یخ صد ساله اش چنین بود. مرحوم طالب زاده برای این تغییر ساختار کوشید امام ساختار پیرامونی کل جامعه و ریاست لیبرالیسم حرکت تحول بنیادین عمار را پگذاشت فراگیر شود. ما چاره ای جز به زباله دانی ریختن  ساختار التقاطی و زیست نفاق آلود وکاریکاتور  نظام آمریکایی و بلبشوی این سینما با سلبریتی ها و روایات فاسد و متخصصان و کارچرخانان غربگرایش نداریم. اصلا موضوع، مطلقا نفی سینمای داستانی و مستند و سر یالهای واقعگرا و دارای خرد نقادانه اجتماعی. آینه زندگی ایرانی و پرسشگر نیست، ایپ یک تهمت رذیلانه و یا تفکر بوروکراتهای فاسد است. موضوع نفی آزادی آفرینش نیست، موضوع بر سر ساختار دچار بیماری مزمن فساد و دین ستیزی و خدمتگزار اربابان جنایت و فساد جهانی است و نومانکلاتورای اسلامی و قشر ممتاز طفیلی ما هیچ مشکلی با آن ندارد.

جنگ با سربازان شیطان

امروز سربازان شیطان بزرگ و سینمای امریکایی، نقاب های گوناگون به چهره می زنند تا مانع درک علت اصلی جنگ سینما با معصومیت شوند.   اماباید ترفندهای ابلیس را بشناسیم و فریب نخوریم.   یکی اژ این رهزن ها، کژمژی فهم و یا تقلیل و سطحی کردن موضوع است که خود دامی شیطانی و نشان نادانی است. این جنگ اتفاقی و محدود به این یا ان فیلم و کارگردان و بازیگر نیست ، جزیی از جنگ شیاطین و فرعونهای وحشی و دجال عصر ماست با توحید، با عالم غیب، با اسم جامع غیب الله که خود منتظراست، منتظر  ظهور عصمت کامل (عج) و ظاهر شدن و اجرای جامع اسلام  در جهان و میان مردم جهان. واین جنگ سبنما جزیی از جنگ با عدل موعود جهانی است که به قدرت شیطانی ظلم جهانی پایان می دهد!

فرق نمی کند سرباز و نوکر فرهادی و پناهی و رسول اوف باشند  یا فراهانی و علیدوستی و امیر ابراهیمی. فرق نمی کند پیام تبریکی از سوی ابطحی و آذر منصوری و اصلاح طلبانی دلقک و تاج زاده و سروش و هر کس دیگر صادر شده باشد یا  فرح دیبا وعضدانلو و...یا گبرلو و علیخانی و افرادی که خود را به بلاهت می زنند و می گویند من کاری به دو قطبی و محتوای فیلم ندارم. جنگ با معصوویت استریب تیز فحشای عمیق  این سینما  است. جدال تاریکی کفر با انوار حق، جنگ جهالت وعصیان انسان با پروردگار رحمان، است. جنگ سراپا خسران بار و زیانکار گناه پیشگی با خاندان معصومیت وجاودانگی، در زمان و زمین هزار شکل به خود گرفته است، تاریخ نبوی داستان این جنگ است.

این جنگ در  عصر پیامبر خاتم محمدصلوات الله علیه و آله، شدیدتر از همیشه رخ داده است؛ زیرا همه انبیا چشم انتظار ظهورمعصوم آخرین دین اسلام (عج) و اجرای عدل الهی در زمین بوده اند و وعده آن را داده اند که این وعده تضمین شده الهی بوده است. آیا اتفاقی است این جنگ امروز همه نیرویش را در جهان و ایران گرد آورده‌و متحدا و بیشرمانه علیه پاکی کرم‌گونه در ظلمات وجودشان می جنبند و چون زشتکاران دپباله سامری علین پیا اور پاکی. فرامین الهی س مستی و دریدگی پیشه کرده اندو با عصمت اکبر  با امام مکلف به رهبری واجرای پاک سازی و دادگری در زمین و نابودی ظلم  و با پایتخت معنوی خشنودی خدا، با  رضا و مشهد مق سش و گواه توحید و ظهور اسلام مطهر می جنگند  سراپا غرق دروغ و وانموده های شیطنت بار بی‌آزرم؟ نه تصادفی نیست سینما، هنر تکنولوژیک عصر و تمدن مدرنیته صد سال است دارد نقش جهانی اش را ایفا می‌کند و در انقلاب اسلامی این نقش بس پیچیده شده و داخل و خارج را همدست به جنگ با رب العالمین  متحد کرده است.

انفجار نور انقلاب در زهدان سینما نطفه آثار مدافع حق و دفاعدمقدس و دتوت به معارف الهی را نشاند اما این زهدان ماهوا توان زایش هنر پاک و نگه داری جنین انقلاب اسلامی را و پرورش هنر معصومانه را ندارد، با همه نیرو مدتها فریاد زدم تغییر ساختار برای پرورش سینمایی پاکجان ضروری است، اما قدرت در دست شیطان پرستان بود و نظام سینمایی ما شیطانی و از این زهدان جز بچه شیطان زاده نمی شود. من مطلقا نمی گویم‌آثار  شریف در این سینما متولد نشد. بلکه می گویم این ساختار کارش نابودی استعدا های م‌ؤمنانه و کشاندن شان به قلمرو سربازی شیطان غربگرایی و اندک اندک زندگی لاابالی و غیر ایمانی و غیر انقلابی و حرامکارانه و بی پرده ی حیا و حجاب و تقوا و اسیرغرور دنیاست. سینمایی دین پرور در این ساختار حیات مدام نمی یابد.

توطئه اسلام هراسی و ایران هراسی

سینمای غربگراو شرقگرا و حرامکار  نمی تواند انوار انقلاب اسلامی را بتاباند. و جشنواره اسکار وکن و  ونیز و برلین و عنکبوت مقدس و  پناهی وفرهادی و برادران لیلا وانبوه آثار ضد دین و انقلاب اسلامی  در ای ان و جهان، جزیی از جنگ‌ احمقانه ی فساد و نفس شیطانی با الله است. این رویداد ها را در این مقیاس باید درک کرد.

انقلاب اسلامی نقطه عطف تازه ای در تاریخ اسلام و انتظار مهدی موعود (عج) است، برافراشتن پرچم انتظار و عمل صالح  و جهاد جانبازانه در راه بقیه الله الاعظم، طنین مرگ، و آگاهی از قطعیت نابودی بساط ستم فرعونی را جهانی کرده است. همین انفجار نور حقیقت است که دروغ و باطل و شیطان و فرعون و اهل فساد در زمین  چه در داخل و چه در خارج را هراسان کرده است. توطئه اسلام هراسی و ایران هراسی جز این دلیلی ندارد. چهل و چند سال که همه ابزارشان و همه بیرحمی، اغوا، مکر، وانموده، همه بازی ها و نمایش ها، همه  نیروی فریب وخشونت و کشتار و ترور و تحریم و تخریب و ویرانگری ها و همه اذناب ابلیس را از داخل پایتخت و حکومت شیعی تا قدرتهای درنده جهانی گرد آورده اند تا مانع طنین صدای حق پرستانه انقلاب خمینی (ره) مبلغ قیام مهدی موعود عج شوند.

جنگ و ترور  اقتصادی و جنگ سیاسی و فرهنگی و علمی و تکنولوژیک و هنری و تبلیغی  و  کشتار نظامی و خونریزی وقتل عام  مسلمانان هرگز چنین سابقه جهانی نداشته ومقایسه جنگهای صلیبی با جنگ امروز کفر با دین اسلام ناب محمدی  قیاس اشتباه کارانه ای است. در جنگهای صلیبی دامنه نظامی، قدرت سلاح، ابعاد وانموده و سناربوی جنگ، عمق توطئه، ابزارهای پیچیده ی اغوای مسلمانان و نفوذ در انان و استفاده  از انان علیه دین و  اسلام، قدرت فریب رسانه، استفاده از تصاویر سینمایی و بازنمایی  و وانموده های بس قدرتمند  برای  ترکاندن از درون، هرگز قابل مقایسه با امروز نیست. مهمتر از همه در أن جنگ یک طرف حگومت های منافق بود به اسم اسلام و یک طرف کلیسا و حکومت های منافق بود به اسم مسیحیت!

امروز یک طرف حکومت اسلامی، حاکم شیعه و اسلام ناب محمدی، ولی فقیه و رهبر جهانی مسلمانان کفر و ظلم  ستیز  است و سوی دیگر همه کفر و تمدن کافرانه و همه منافقان. حال بهتر می توانیم دریابیم در این جنگ، جایگاه سینما، همچون هنر مدرن تکنولوژیک و جهانی، چه جای مهمی است. نقش وانموده های سینما در این جدال آخرالزمانی ظلم و عدل، نقشی ماهوی است. سینما آینه و روح مدرنیته است، و سرمایه داری جهانی کالبدی برای حیات روح کافرانه، کالبدی زنده برای  مدرنیته بشمار می آید. سینما از بدو زادنش با اسلام در ستیز بوده نه تنها با فیلم ادیسون و ملی یس  علیه اسلام، بلکه با همه سینما، علیه خدا و اسلام  به جنگ بر خاسته؛ حتی با فیلم های مذهبی در باره میسیونرها، حتی با ده فرمان و السید و بن هور، با ستارگان اغواگر و برهنگی و سکس و پورنو، با شکوه دکورها و رؤیاهای انسان لاییک و سکولار ، با گسست از سبک زندگی دینی و ترویج اباحه گری و سبک زندگی مدرن و بی ایمانی، با رواج نگاه مذهبی انسان محور و نه خدایی که جاری در همه ذرات و لحظات حیات  است، با ترویج نگرش نیست انگارانه و بت نفس پرستی و حکمروایی میل بر سرزمین وجود و عقل گسسته از خرد الهی   با رواج همه بحران های خشونت و شهوت پرستی و جنگ با نومیس و قوانین هستی و طبع و فطرت سالم و رواج همجنس بازی و زنا که ختم شده به زنا با محارم و ...

می بینیم محدود کردن جنگ سینما با الله، به جنگ سینمای سیاسی به چشم آگاهی خاک می پاشد. و ندیدن عمق میدان جنگ سینما با حق وبا اسلام و روح الهی انسان و پاکی و قوانین و هدایت قران و جنگ با  معصوم  علیهم السلام و بویژه معصوم منتظر عج است که تا همین جشنواره آخر اسکار وکن و تلماسه و عنکبوت مقدس و برادران لیلا تداوم بافته، و ندیدن این ماهیت سینمای جهان مدرن خطای استراتژیک است.

امروز پس ، چهره ی دیگر جنگ جهل و بت پرستی مدرن  و خودپرستی نفس ظلمانی و عاصی را با معرفت الله و حقیقت و سرچشمه حیات  باید  چنین درست بفهمیم ، و این تنها  تفسیر و تحلیل عمیق ریشه  جنگ سینمایی کنونی است. غربگرایان‌ برای آنکه انجام وظیفه کرده باشید. مبلٌغ یک روش تسلیم طلبانه برابرشیطنت اراذل متمدن مدرن اند. خط این است که به بهانه های مختلف  و مهم نبودن ودنبال خط انان نرفتن، گوش ها را پر کنید از پاسیفیسم بیچاره ای که یکسره میدان را وا می گذارد؛ و به حواشی دلخواه خود بپردازید که همان خوش خدمتی و سطحی نگری در باره سینما و سینماگران غربگرای ایران است و دشمنی بسیاری از انان  با اسلام و انقلاب اسلامی و مخالفان مشی امام ، همین قدر شرافت ندارند که نهان روشانه به این گاو شیر ده بودن برای سیاست اربابان ظلمانی زور و ظلم و کفر محارب، ادامه ندهند و علنا بگویند چه کاره اند ...

در حد جواب عاجل بگویم، اتفاقا موضوع بی ارزشی عنکبوت مقدس و شوآف  نوکر مآبانه ی عروسکانی مثل امیر ابراهیمی و علیدوستی و فرهادی و معادی و عباسی و فراهانی و بازی  فمنیستی بیمار و دروغگوی زنان و مردان ضد جمهوری اسلامی، هیچ ربطی ندارد به ضرورت بیدار بودن نسبت به روند ممتد  توطئه وحشیانه ستیز با اسلام و مردم ایران و انقلاب اسلامی و امام مهربان که جان و روح ایران است.

این جنگ شوم‌ غرب در همه عرصه های ایدئولوژیک، فرهنگی سیاسی، اقتصادی، ونظامی واقعی ترین  چالش انقلاب بت ضد انقلاب بوده است و جنگ جشنواره ها و سینما با انقلاب اسلامی مدام ادامه داشته و اکنون به دلایل متعدد که مفصلا خواهم گفت چیستند، وارد فاز جدیدی شده چون طنین مرگ از تلاش رییسی شنیده اند. توهین به عصمت امام رئوف و مظلوم بوسیله دریدگی فحشا و زشتکاری عیان و وقیح از بی چارگی شان است. تحلیل این رفتار خصمانه و کینه توزانه فاسدان جهان علیه پاکی اسلام و انقلاب اسلامی خیلی هم ضروری، مهم و آگاهی بخش است. روش دارکوبی غرب تکرار نخ نمای سمیولاکروم و  نکته های ظلمانی برای عادی سازی و پرده دری و کم کم تبدیلشان به باور عمومی و فساد خیزی بزرگ در مسیر رؤیای شیطانیش است؛ و این یعنی هویت زدایی از ملت!، شیطانی کردن افکار عمومی و وادار کردنشان به خودزنی  و نابودی راه رهایی بخشی که با انقلاب اسلامی پیموده اند تا حبطت اعمالهم شوند و آب رفته را به جوی باز گردانند و مرتجعانه به شیطان بزرگ تسلیم شوند. کور کردن بیداری مردم نسبت به این حقیقت جنایت رسانه ای است. خط لیبرال ایپ است

۱-این توطئه ها مهم نیست کاری نکنید.

۲- صدور بیانیه  گناه کبیره است، کار ما سکوت است و اجازه به اثربخشی توطئه!! (بگذریم که بیانیه‌های دولت عریه کن سطحی و مشکلش عدم قاطعیت بود و ضغف شجاعت)

۳-انحراف موضوع با طرح یک پیشنهاد غلط و فراهم کردن  زمینه. از پیش  تولید سوژه تبلیغ علیه دولت آقای رئیسی و در فشار گذاشتنش برای اتخاذ سیاستی لیبرال برای جشنواره فیلم فجر آینده.

۴-آقایان‌ لیبرال سینما و دارای کار ت شهروندی شیطان یک ایده غلط را جا انداختند :جشنواره آینده آثارش محصول دولت آقای رییسی است!

این دروغی آشکار است برای آینده ی یورش به رییس جمهور! زیرا ساختار سینمای ما، از بن و ریشه  نیازمند تحول است واین کاریکاتور تحول سینما ، و تقلیل تولید آثار ارزشمند. فیلم ها به گزینش آثار  رسیده به جشنواره‌ طی دو سال  ریاست آقای رییسی جوک بیمزه ای است.

۵-همچنین نهان کردن بیشرمی حقیقت رفتار سلبریتی ها و کارگردانی مثل فرهادی و  روستایی در سخنان ضد ایران و مظلوم نشان دادن آنها. در حالی که آنان یکی از نمادهای پرورش پر مدعا و ننرجشنواره ی تو سری خور فیلم فجر اند. خود وجود روستایی، اثبات فقدان کامل یک شخصیت  مستحکم و بنیان استوار سینمایی و بهره مندی دشمنان انقلاب از بیت المال و رانت های بزدلان است و جوایز ناحق به فیلم یک روز و ابد. جایزه یک فستیوال خصوصی به فرهادی و روستایی، قابل فهم است اما یک جشنواره دولتی برای چه باید ضد پروتکلش به اثری مریض و ضدملی جایزه بدهد؟

 ۶- کار برنامه‌ های نابینا همچنین تبلیغ آثار گوشه دار و گاه خصمانه و فشار برای پذیرششان است.

۷- پراکندن ایده غلط اینکه ما جشنواره ای مثل آنها غیر ایدئولوژیک و با ایدئولوژی های گوناگون بر پا کنیم و اجازه دهیم آثار شان در آن شرکت کنند. این ایده از هر سو غلط است. اولا جشنواره هاشان کاملا ایدئو لوژیک است. ثانیا مگر آنان فیلم مدافع جمهوری اسلامی را می پذیرند که از گرد هم آمدن  اثار فمنیستی  و... در جشنواره فجر حرف می زنیم!

به هر رو برنامه های لیبرالی رسانه های ما نمونه بد برنامه تلویزیونی اندکه به جای روشنگری، غبار انگیزی می کنند و از آگاهی مخاطب جلوگیری به عمل می آورد و در پی پیاده کردن خط غربگراها ست ومروج دروغ بزرگ و ادای متکبرانه اما کاریکاتور گونه ی مخالفت با اپقلاب است  و در پی اثبات دروغ  فقدان سوء نظر نهادها و سینمای غرب علیه اسلام و ایران ...

و از همه بدتر، به کار گرفتن شعیبی‌هاست فیلم در باره امام معصوم می سازند و گویی با خواری چشم بر جنایت های جریان کفر آلود در سینمای ایران و فساد و فحشا و از همه بدتر دشمنی شان با خدا و عصمت اولیاء مهربان و یاریگر هستی ، ومظلومیت شان بسته اند. و متنی با احساسات نا معقول و ضد واقعیت فراهم آورده که مردم را فریب می هند و کارشان بیشتر خود را به آن راه زدن است  و به سادگی از توهین سلمان رشدی وار به پیشوای معصوم، امام رضا علیه السلام  چشم پوشیدن  که  ذخیره ی معارف  نبوی و معدن هدایت و نوربخشی برای پاکیزگی  هویت ایرانی  و پایگاه امید و یاری و تربیت منتظران عدل جهانی و وعده الهی است.

استفاده ابزاری از این کارگردانان ساده لوح از آن جا مسلم است که بحای دفاع از جریان پاک سینمای ایران که پس از انقلاب در رٱس تغییر طلبی پیشرو، رشد خرد سینمایی و زیبا شناسی مستقل بوده و شعیبی تا امروز جزیی از این اقلیت سالم بوده ، او به دروغ از کل پاکی  سینما و بانوان و آقایان  دست اندر کار سینمای ایران‌حرف زده که تاریخی ارتجاعی و تجدید فساد و شهوترانی را ونوکری کفر محارب و افکار الحادی را ترویج کرده اند.

این موضع جهالت بار آزار دهنده بوده، چون بر دشمنی با خدا و ائمه هدایت  و انقلاب در سینمای ما  پرده می کشد و دروغ می گوید. این درست که درسینمای ما آثاری با نگاه مثبت به و حق خواهاپه و حتی نسبت به  مرقد مقدس امام هشتم جان شیعیان فدایش، ساخته شده و ذره ای از عظمت حضور زنده اش را نمایش داد ه، اما اولا امام رضا سلام الله علیه کجا و این نگاه بس کوتاه کجا و ضمن تقدیر نباید طلبکار بود که بدهکار قصور و تقصیر خودیم و غرق  نعمت اویبم و نمی دانیم و از سوی دیگر سینمای فاسد ما با هر فیلم مروج اباحه گری  و محتوای مبتذل، در سم خوراندن عباسی دیروزی و امروزی به سرچشمه پاکی و خرد و رٱفت شریک است و کار ارجمند سینمای شریف ربطی به توجیه این سینمای فاسد ندارد. بی دانشی  و تعصب و کذب و جهل  بلای جان معرفت و شناخت حق است و راه افتادن بدام باطل زا هموار می کند. کاش، کارگردانان  . هنرمندان متدین. انقلابی و اهل معرفت و ایمان و شجاع  ونیروهای سالم و متخصص فنی سینما گرد می آمدند.

درک این که بازی جهانی چه معنایی دارد و زدن کانون پاکی و عصمت و ترویج نور و سلامت جان و گریز از گناه و وهم امکان نابودی و قتل امام زنده و آستان مقدس فعال او، چقدر برای شیاطین و گناه پیشگان جهانی و نهادهای گناه پیشه شان چون جشنواره های ستیزه گر با اسلام‌ حیاتی است و آنان وهمدستان ایرانی سینمای شیطانی  فقط باید مطرود و ملعون شمرده شوند و نه آن که توجیه گردند، آیا برای اهل ایمان  خیلی مشکل است؟

** احمد میراحسان/ نویسنده و منتقد ادبی

احمد میراحسان پژوهشگر فرهنگی در یادداشتی اختصاصی پیرامون محتوای رسانه‌ای در ماه مبارک رمضان نوشت:

سریال‌های مبتذل ضدفرهنگی و ضددینی، ده‌ها بار منجر به رشد دین‌گریزی شده و خود مسئول رشد فساد بوده‌اند و بعد به بهانه خواست مردمی که خود به این سمت و سوق بار فرهنگ دینی را باز بیشتر کم کرده و به قدرت سکولاریزه کردن افزوده‌اند و نقش نیروهای علناً دین‌ستیز در قلمرو کارهای سریالی را پر رنگ و آنان را طلبکار کرده‌اند تا جایی که با بی‌حیایی علیه انقلاب و اسلام به اپوزیسیون وطن‌فروش در جشنواره‌های خارجی پیوسته در آشوب‌ها چهره حقیقی خویش را به نمایش نهاده و خود رسانه ملی را تحریم کرده و ناگزیر مدیریت منفعل هم محدودیت گذرایی برای این آثار فراهم کردند. در این راه انگشت‌شمار هنرمند مؤمن به فریاد رسانه رسیدند و با کمترین پول برنامه ساختند و به امید احیای راه و نگاه الهی انقلاب به جان روند.

اما باز پس از جنبشی کوچک علیه نیروهای ضد دین و انقلاب، به محض اندکی روال عادی و عبور از بحران به سبب ساختار بیمار دوباره همان آش و همان کاسه به سفره بازگشت. نیروهایی دچار انحطاط تفکر و عقیده، بوروکراتیک بی‌باور به انقلاب هزار مانع بر سر راه حاتمی‌کیاها و ده‌نمکی‌ها و بحرانی‌ها و شورجه‌ها و... ایجاد می‌کنند، حتی جذب نیروهای تواناتر جریان منتقد را وانهاده، بر سر راه همکاری با مرحوم صمدی‌ها و شمقدری‌ها و صدالبته منتقدانی مثل راعی و تبریزی و مجیدی که در هر حال هزار بار بهتر از هنر مبتذل و لوده کار ارجمند می‌آفرینند موانع متعدد پدید آورده‌اند تا آب رفته را به جوی بازگردانند و باز همان حرف و همان مسیر تربیت روزافزون ضدانقلابی مردم ادامه یابد تا باز جنبشی کوچک برای خیز بزرگ ابتذال بدتر از پیش. این دور باطل تا کی؟

همه چیز شبیه حضور نولیبرالی‌ها در سیاست است و صد بار از یک سوراخ ملت گزیده می‌شود و بار سنگین بحران عدم پیشرفت حرکت انقلابی و فشار بر مردم تحمیل می‌شود. آقای هاشمی و خاتمی و روحانی و... در عمل تجربه می‌کنند غرب چه گرگی است و وقتی سیاست نگاه به غرب‌شان که گویی پیمانی ناگفته با آنان دارند به رسوایی می‌کشد زیر لب برای فرار از عواقب جدی سرسپردگی و اعتماد زمزمه می‌کنند که اعتماد به آنان خطا بود. اما وقتی از آنان کسی مجددا به قدرت می‌رسد همان راه تجربه‌شده و وابستگی و چاکری و بر باد دادن منافع مادی و معنوی و مردم و میراث عظیم اسلام و انقلاب و استقلال و رهایی از چنگ شیاطین و اجرای قانون اساسی و وصایای امام (ره) و آرمان شهدای بزرگ؛ مطهری‌ها و بهشتی‌ها و رجایی‌ها و مدنی‌ها و دستغیب‌ها و زین‌الدین‌ها و باکری‌ها و کاظمی‌ها را... بر باد می‌دهند و تجربه شکست‌خورده را مثل مأموری تکرار می‌کنند و معلوم نیست چرا به این سادگی به مردم ظلم می‌شود؟

کار ایجاد فضا علیه جریان‌های اصیل در رسانه هم چنین است. در ماه رمضان سریال زیرخاکی یعنی چه؟ افشار را از سریال‌ساز متفکر سیاسی سیاست‌زدایی کردند و برعکس به‌جای کمک به رستگاری در کانال دو همان ساعت ۹ اخبار پربیننده شبانگاهی کانال یک را به آن اختصاص می‌دهند و هجوم دشمنان و حتی دوستان جاهل را گسترش می‌دهند که آلوده نگرش آمریکایی در سریال‌بینی شده و به‌سبب چرب و شیرین دنیا از آرمان‌های دینی و تربیت‌گری انقلابی دور گشته و معیارهای هالیوودی را جذب کرده‌اند. و صدای معترض به فساد در قلمرو هنر و سیاست و درک غلط از ماه مبارک رمضان را خفه می‌کنند. و بدتر از همه یکسر غافل می‌شوند از کانون‌های رهبری‌کننده جهانی مستکبر در استفاده از ابزار هنر در داخل علیه روحیه اسلامی و دینی و رشد اباحه گری. بگذارید برنامه کامل کمیته ۳۰۰ را عیناً نقل کنم که مرکز رهبری جهانی استکبار است. این نشان می‌دهد حذف نگرش اسلامی و انقلابی از هنر روایت سینمایی و تلویزیونی معنایش چیست. حوصله کنید، بخوانید تا حکمت وجودی نولیبرالیسم ایرانی و توسعه‌خواهی روحانی را و بازگشت مدام اینان را به قدرت درک کنیم و معنای هجوم به رستگاری را همچنین!

کمیته ۳۰۰ که آگاهی به جنگ نرم‌افزاری و سخت‌افزاری و کار مستقیم و غیرمستقیم‌شان، ماهیت سریال‌های مبتذل و ضددینی و ضدانقلابی را و تلاش برای اثرگذاری و تربیت غربگرا با هنر و رسانه را فاش می‌کند، مرکز فکری شیطان اکبر سرمایه سالارگری بین‌المللی یهودی-صهیونی جهان برای سلطه و بردگی و فساد در کره ارض است. موضوع خطاب شیطان بزرگ به قدرت اداره‌کننده آمریکا (و جهان) از سوی امام خمینی (ره) یک دشنام نبود بلکه بر معرفتی بنیادین که برآمده از قرآن حکیم است اتکا داشت و در ذیل آن از شناخت درست نظام قدرت جهانی موجود و نقشه و اهداف و عملکرد سلطه‌خواه و جنایت‌بارش برمی‌آمد و از بینش ژرف جهان‌شناسی معاصر و دشمن‌شناسی برخوردار و از توان بینشی که قدرت دریدن موانع درک حقایق باطنی سیاست پنهان را دارا بود بهره می‌برد.

متاسفانه آلودگی معرفتی بسیاری از نیروهای سیاسی چپ و راست که در سه قوا جایگاه مدیریتی رده یک و دو داشته‌اند، جهالت و منافع، غربزدگی و گرفتاری‌های حاصل از بی‌تقوایی اجازه نداد بر محور هدایت امام خمینی (ره) در سطح جامعه و جهان پژوهش و آگاهی‌بخشی عمومی‌شود و توده ملت ایران و ملل مسلمان و مستضعف گرد مقاومت برابر نظام جهانی متحد گردند.

طی دهه هشتاد تا امروز و به‌ویژه از پاندومی مشکوک کرونا به بعد مقالات فراوانی در فضای مجازی و رسانه کاغذی منتشر کردم تا اثبات کنم این‌بار قدرت فرعونی اداره‌کننده جهان که همه ابزارهای تکنولوژیک پسامدرنیستی را در خدمت پیشبرد سیطره مادی و فکری و عقیدتی جهانی می‌گیرد درصدد آن است فریبکارانه رهبری تغییر تازه‌ای را به ‌دست گیرد تا نظمی کاملا تحت کنترل عینی و ذهنی مردم جهان بسازد در دوره‌های مختلف این نیرو در نظام مدرن و استعماری سلطه متولد شده بود و عمل می‌کرد از پیدایش فراماسونری در اشکال گوناگون و سابقه حتی انقلابی‌اش در انقلاب فرانسه گرفته تا نقش گسترده سیاسی فرهنگی ویرانگر در قرن بیستم و تا بازسازی نو و تحول این نیرو به یک قدرت قرن بیست‌ویکمی و با مرکزیت صهیونیستی و تا تغییر در مناسبات و نقش اسرائیل و حتی حذف اسرائیل در پی ناکارآمدی و دردسر آفرینی و عدم پذیرش از سوی مردم آسیای غربی و توسعه مقاومت اسلامی در فلسطین، طرح نویی را رقم زدن که با موضوع تغییر نظام اره استکباری‌تر و هولناک جدید همزمان شد. کمیته سه‌جانبه و انواع نهادهای استراتژیک سیاسی و اقتصادی و فرهنگی بین‌المللی پیش‌درآمد نهاد تازه‌ای به اسم کمیته ۳۰۰ شده است که نقش اداره فرعونی آینده جهان را طراحی کرده است.

کتاب " کمیته ۳۰۰ کانون توطئه جهان" به قلم جان کولمن عضو موثر Mi۶ ما را در مسیر اطلاعات محرمانه درباره این نیروی اداره‌گر پشت پرده قرار می‌دهد ‌باید پرسید چرا چنین می‌کند؟ می‌توان تصور کرد خود این اثر شاید به تصمیم کمیته ۳۰۰ و ایجاد رعب و استیصال و پذیرش هژمونی این قدرت، منتشر شده و کولمن خود کارگزار این قدرت جهانی است! پس مبنا را باید درباره پرسش انتقادی و ساختارزدایی از این متن قرار داد و نه مصرف کور و قبول تسلط بر ذهن و برده‌وار تکرار کور و کر و بی‌اندیشه‌اش! این کتاب بدون نقد و نگرش انتقادی مکتوب از سوی انجمن فلسفه و حکمت ایران ترجمه شده است. و قصد ما مطالعه انتقادی متنی است که بدون نقد آن را معرفی می‌کند.

ابتدا فشرده خود متن را نقل می‌کنم و سپس براساس مدر مستند به تحلیل موجودیت و عملکرد آن از منظر وظایف جهان اسلام و بنابه هدایت قرآن حکیم می‌پردازم: کتاب کمیته ۳۰۰ کانون توطئه جهان نوشته دکتر جان کولمن عضو برجسته Mi۶ سرویس اطلاعاتی انگلیس تا حدودی مسائل را روشن می‌کند. خلاصه‌ای از این کتاب به همراه بخش‌های دیگر تحقیق ارائه می‌شود. ابتدا دقیق مطالعه کنیم. بعد تأمل کنیم. بعد پرسش‌های مهم آن را در ذهن طراحی کنیم. بعد تحلیل کنیم. گرچه این همه داستان نیست.

اهداف اصلی حلقه کانون توطئه جهان؟

۱) ایجاد یک جهان تک حکومتی با نظام دینی (دینی که تعریف می‌کنند) و نظام پولی یکسان. با حفظ ظاهری چند ملیتی اما تحت سیطره حکومتی واحد. (آن حکومت واحد همان حلقه تدبیر چندصد نفری خواهد بود) این حلقه از هیچ دولتی دستور نمی‌گیرد. و در متن همه دولت‌ها حضور دارند اما از شدت ظهور ناپیدا هستند!!

۲) تخریب کامل و بی‌معنا کردن هویت ملی در همه کشورها.

۳) تخریب کامل دین به‌ویژه مسیحیت. به‌استثنای کلیسایی که خود تأیید و تعریف کرده‌اند.

۴) تسلط بر آحاد مردم در سطح جهان از راه کنترل ذهن. با نام "فن سالاری الکترونیک" با این روش از وضعیت فکری و ذهنی افراد هر جامعه مطلع شده و برای هریک پرونده‌ای تشکیل می‌شود. آنگاه براساس داده‌های ذهنی افراد، برای حال و آینده آن جامعه تصمیم‌سازی می‌کنند. طوری که جهت آنها به سمت استراتژی این حلقه باشد.

۵) قانونی کردن مواد مخدر و انتشار تصاویر و فیلم‌های جنسی. (این از راهبردهای تعیین‌شده حلقه قبل از رونق تکنولوژی و وضعیت کنونی فضای مجازی بوده است.!!)

۶) نابود کردن بنابه اقتضائات تشخیصی حلقه و سانسور کردن هر نوع خلق علمی. به استثناء مواردی که با سفارش حلقه همراه باشد. (این حلقه فرآیند جوایز نوبل را رصد و کنترل می‌کند)

۷) کنترل جمعیت از راه تولید بیماری، تولید فقر، تعریف و تصویب جنگ. امثال بیماری کرونا یا جنگ‌های خاورمیانه و... درحقیقت مطلب دستورات این حلقه بوده است. این حلقه براساس آینده پژوهی خود معتقد است منابع زمین محدود است و لذا باید جمعیت کنترل شود. از مصوبات این حلقه این است که تا سال ۲۰۵۰ جمعیت آمریکا به ۱۰۰ میلیون تقلیل یابد و...

۸) تبلیغ و برنامه‌ریزی برای اندیشه‌های آزاد دینی به منظور بی‌اعتبار کردن دین و ادیان. (مؤسسه هیات مبلغین دینی با گرایش کمونیستی) از سوی حلقه این مأموریت را دنبال می‌کند.

۹) فروپاشی نظام اقتصادی و سوق دادن کشورها به سوی بحران‌های سیاسی.

۱۰) تسلط بر تمام سیاست‌های داخلی و خارجی ایالات متحده آمریکا.

۱۱) حمایت کامل از سازمان ملل و صندوق بین‌المللی پول و بانک بین‌المللی.

۱۲) سازمان‌دهی ماشین ترور در سطح بین‌المللی.

۱۳) تلاش برای تسلط بر نظام آموزش و پرورش کشورها.

۱۴) نسخه ویژه برای آمریکا در آینده. این حلقه معتقد است آمریکای قرن نوزده مبتنی بر صنایع سنگین و قانون پایدار اداره شده و اعتبار یافته است اما آمریکای فعلی آن آمریکای قبلی را زیر چرخ‌های فراصنعتی له خواهد کرد. میان این دو جهان آمریکا شکاف و تزلزل اقتصادی و اجتماعی ایجاد خواهد شد. (یعنی ایجاد خواهیم کرد.) به عبارت دیگر استراتژی این حلقه خرد کردن آمریکا در فرآیند نظم نوین جهانی است.

موسسات، بنیادها، بانک‌ها و شرکت‌های مهم و استراتژیک و درآمدزای وابسته به حلقه تدبیر جهانی و به تعبیر آقای کولمن (کانون توطئه جهان) (آقای دکتر کولمن از اعضای برجسته سرویس اطلاعاتی انگلستان Mi۶)
۱) موسسه بروکینگز ۲) موسسه هودسن ۳) موسسه مطالعات سیاست ۴) موسسه تکنولوژی ماساچوست ۵) موسسه آموزشی آزمایشگاه‌ها ۶) شرکت پژوهشی راند ۷) موسسه پژوهشی استانفورد ۸) دانشکده وارتون در دانشگاه پنسیلوانیا ((در این هشت موسسه حدود پنجاه هزار نفر مشغول هستند. با منابع مالی سالانه حدود ده میلیارد دلار!!)) موسسات ذیل این حلقه که قلمرو جهانی دارند ۹) جامعه آمریکایی ویژه حفظ امنیت اسرائیل ۱۰) موسسه مرور باستان‌شناسی انجیل ۱۱) شرکت نفت بریتانیا ۱۲) موسسه کانادایی روابط انسانی ۱۳) موسسه بنیادگرایی مسیحیت ۱۴) شورای روابط خارجی نیویورک ۱۵) جامعه اکتشافی مصر ۱۶) صنایع شیمیایی آمپریال ۱۷) موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک ۱۸) موسسه فرمان اسکول و بونز ۱۹) صندوق اکتشافی فلسطین ۲۰) شرکت سلطنتی شل هلند. ۲۱) موسسه برای آینده. این موسسه مورد حمایت حلقه، ماموریت دارد تا درباره آینده جهان پژوهش و آنگاه پیش‌بینی کند. حداقل بتواند حوادث جهان را تا نیم قرن آینده پیش‌بینی نماید. در کنار آینده پژوهی، مأموریت دیگری از سوی حلقه جهانی برعهده این موسسه گذاشته شده است و آن دستکاری در فرآیند توسعه طبیعی جهان. مثلا توزیع مواد مخدر و تبدیل اتهام مواد مخدر از جنبه‌های جناحی به غیرجناحی، آموزش‌های سقط جنین در دبیرستان‌ها و قانونی کردن همجنس بازی.

دیگر موسسات وابسته به حلقه جهانی: ۲۲) موسسه فرمان‌سنت جان اورشلیم ۲۳) صندوق مارشال آلمان ۲۴) موسسه گروه میزگرد ۲۵) جامعه فابیان‌های سیاه ونیزی. ۲۶) جامعه مونت پلرین ۲۷) کلوپ‌های هل فایر این موسسات تحت تدبیر انگلستان (حلقه مدیریت جهانی و Mi۶) به نحوی سیاست‌های آمریکا را تعیین می‌کردند که برای اکثریت آمریکایی‌ها ناشناخته بوده است)

* جامعه مونت پلرین (Mont pouring society) بنیاد اقتصادی تحت‌تدبیر حلقه جهانی که ماموریتش تولید نظریه‌های انحرافی اقتصادی است. سعی در تأثیرگذاری بر اقتصاددان جهان غرب دارند. موسسه هوور. (Hoover institution) از سوی حلقه جهانی مأموریت داشت تا با نظام سیاسی کمونیستی مبارزه کند. اما سال‌های اخیر بیشتر در کنترل تسلیحات آمریکا و سیاست‌های نظم نوین جهانی فعال است. بنیاد وراثت تحت حمایت حلقه: مالک آن کارخانجات آبجوسازی جوزف کورز است.

باشگاه رم (به اسم رم است اما پوششی برای مأموریت حلقه است و معنای پایتخت ایتالیا مراد نیست، یکی از موسسات بسیار مهم و استراتژیک حلقه جهانی است. شعبات ذیل باشگاه رم :۱) جامعه دموکراسی صنعتی: هدف؟ ایجاد شکاف در روابط عادی کارگر و کارفرما با روش شستشوی مغزی. به‌ویژه در رشته‌های فلزات، صنعت ساختمان و اتومبیل‌سازی. ۲) خانه آزادی: هدف؟ انتشار اطلاعات نادرست درباره سوسیالیسم به‌ویژه میان کارمندان آمریکایی و گسترش نارضایتی ۳) موسسه پژوهشی سیاست خارجی: هدف؟ بی‌اعتبار ساختن برنامه فضایی سازمان ناسا. ۴) موسسه سوسیال دموکرات‌های ایالات متحده آمریکا. هدف؟ نشر سوسیالیسم بینادگرا و استحکام‌بخشی به روابط کشورهای سوسیالیستی. ۵) موسسه روابط اجتماعی. هدف؟ ایجاد دگرگونی در طرز فکر آمریکاییان ۶) کمیته اقتصادی موسسه آتلانتیک شمالی. هدف؟ تأمین متفکران برجسته برای مطالعات اقتصادی. ۷) کمیته روانشناسی هاروارد. هدف؟ بسترسازی برای سلطه نهایی حلقه جهانی.

منابع درآمدی حلقه جهانی

* از راه قاچاق مواد مخدر و تولید سرمایه از این راه و تبدیل سرمایه به سرمایه بانک جهانی.

* شرکت‌های داروسازی تحت‌سیطره حلقه جهانی؛ ازجمله شرکت داروسازی "ساندوز سوئیس" . این شرکت اشتیاق فراون به تولید مواد مخدر داشته و دارد. از طریق داروهایی که دراختیار دارد.

* انحصاری کردن شمش کروم در کشور زیمباوه. صادرات این غول بزرگ توسط شخصی به نام انگوس اوجیلوی (Angu Ogilvie) از اعضای معتبر حلقه جهانی انجام می‌شود. این تجارت انحصاری با هر قیمت دلخواه به فروش می‌رود و... معاملات سنگین با دولت‌ها با فروش اطلاعات به‌کلی سری از حال و آینده. اگرچه مجدد خودشان به‌دلیل نفوذ در بطن دولت‌ها آن اطلاعات را مدیریت می‌کنند!!

برخی اقدامات حلقه جهانی (کانون توطئه جهانی)

۱) هر کشوری که مطابق سیاست‌های حلقه گام برندارد یا دستور تحریم یا دستور جنگ، یا دستور استراتژی شورش داخلی در آن کشورها و درنهایت ترور مقامات موثر توسط حلقه صادر می‌شود. مجریان از متن و بطن دولت‌های هم‌سو انتخاب می‌شوند. نمونه آن در خاورمیانه به کرات انجام شده است. هنری کسینجر از وابستگان این حلقه توطئه‌گر بود. آمریکا را برای جنگ در خلیج‌فارس، خاورمیانه و ویتنام سوق داد.

۲) بوتو نخست‌وزیر پاکستان بر اتمی شدن کشورش اصرار داشت، حلقه این استراتژی را برنمی‌تابید. سرانجام با تحریک و مدیریت ژنرال ضیاءالحق پاکستانی زمینه قتل بوتو را فراهم کردند. اما سرانجام این ژنرال نیز خود را با حلقه سلطه جهانی هماهنگ نمی‌کرد و دستور ترور او نیز صادر می‌شود. وقتی هواپیمای حامل او بلند شد لحظاتی بعد با تولید ارتعاشات صوتی آن را سرنگون کردند. که بعداً این موضوع توسط سرویس‌های اطلاعاتی ترکیه برملا شد.

۳) بوش رئیس جمهور آمریکا، عضو این حلقه بود. دستور حلقه تصرف عراق بود. بوش دستوری را از موسسه سلطنتی بریتانیا دریافت کرد. مبنی بر کشتن کثیری از نیروهای نظامی عراق. در یک روز حدود ۱۲۰ هزار عراقی در سنگرهایی که می‌جنگیدند زنده زنده مدفون شدند و...

۴) جنگ علیه ایران با تحریک عراق.

این حلقه معتقد است کشورها اگر همسو نشوند. (همسو شدن کشورها نیز با چند واسطه شکل می‌گیرد و هیچگاه طرف تعامل یا مذاکره این حلقه نیست.) حق ندارند هسته‌ای شوند. قابل‌توجه آن است که شیطان اصلی بزرگ همین کانون‌های پشت پرده سلطه‌جوی سرمایه جهانی هستند که اروپا و آمریکا را اداره می‌کنند و مخالفت با هسته‌ای شدن کشورهای پیرامونی در اصل از سوی آنهاست و آمریکا کارگزار این قدرت شیطانی اکبر است.

وقتی از سال ۸۸ تا امروز بارها در نقد وضعیت تداوم ساختارهای شبه‌مدرن جامعه پیرامونی، با تأکید بر ضرورت تحول ساختاری با رویکرد اسلامی-انقلابی دربرابر بقای مدرنیزاسیون غربگرا و ضدپیشرفت حقیقی فریاد برآورده‌ام کسی توجه جدی نکرد. وقتی گفته‌ام‌ توجه جدی یعنی وقوف به‌معنای این تغییر و چگونگی آن و درک تأثیرات مخرب آن ساختار ضدترقی بر برنامه حیات نهادهای گوناگون و نحوه مدیریت و اداره و اجرای برنامه در همه نهادهای اصلی و فرعی اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و زندگی شهر و روستا و امور گوناگون باز اعتنایی نشد، و وقتی گفتم نشانه جدی گرفتن و اعتنا یعنی تبدیل مسئله تحول ساختاری از موضوع نگاه تحولی تا اجرا و روش کنترل کار بزرگ، کار مثمرثمر رهبران فکری و دانشمندان متخصص و مشارکت هر متفکر صاحب رأی و هر مدیر انقلابی و پژوهش و گفتگو و نتیجه‌گیری و راهیابی به جزئیات عمل و اقدام برای تحقق گفتمان تحول بنابه علم معتبر است که هدایتگر اصلی آن دو ثقل اصیل و چراغ مطمئن و ریشه‌ای مسائل و وارسی راه‌حل‌هاست باز قدمی جدی در این راه جز اشارات گاه‌بی‌گاه دیده نشد. نتیجه چهل‌وپنج سال ندانم‌کاری در قلمرو اصلاح ساختاری است که امروز در همه امور اساسی فاقد طرح و استراتژی قرآنی و اساسی و تخصصی هستیم.

رسانه و سینما و تلویزیون ما هم دچار همین ندانم‌کاری است چرا چون به جای گرفتن حلقه اصلی با انواع خرده‌کاری و کارهای موردی، همچنان عامل فساد را باقی گذاشته و نیروهای ضد انقلاب بهره خود را می برند. و نیروهای انقلابی هم نه تنها رشد نمی‌کنند بلکه یا نومید و منفعل و گوشه گیر می‌شوند یا نیرویشان در لای چرخ ساختار مخل عمل انقلابی و حاکمیت دیدگاه های کهنه، فرسوده می‌شود و بالاخره به دام همان نگرش‌های لیبرال یا متحجر می‌افتند و فاسد می‌گردند. نتیجه آن می‌شود که به‌جای جذب توانمندی‌های نخبه مثلا در سریال‌سازی و تأثیر انقلابی بر آنان، کسانی چون مدیری‌ها و جوان‌ها و فتحی‌ها و راعی‌ها و تبریزی‌ها و حاتمی‌کیاها و بحرانی‌ها، مقدم‌ها و افشارها و... همگون‌های دیگرشان یا طرد شده یا یکسر به دام فشار نگرش ضدانقلابی گرفتار آمده و یا مبلغ تفکر گسست گشته و یا آرمان انقلاب اسلامی را رها کرده و نگرش لیبرال را پذیرفته و یا حذف شده‌اند.

اینکه تحت چه فرآیند و بستر نظم ساختاری غلط است که کسانی چون مدیری و جوان و فتحی... تن به اقتدار نگرش و عمل ضدانقلاب جهانی علیه کار شرافتمندانه و وطن‌پرستانه می‌دهند و چشم به دهان قدرت سلطه‌جو کار می‌کنند البته جای بررسی دقیق دارد. و اینکه خودزنی به دلیل کدام وانمودها و شخضیت سست فردی و نفسانی یا دو قطبی‌سازی اجتماعی و جوسازی، رخ می‌دهد باز جای بررسی علمی، سیاسی، جامعه‌شناختی و روانشناختی دارد و چرا نگاه شریف انقلابی و الهی و نگرش انتقادی سالم اجتماعی را با سپردن مهار عقل خود به دشمن و اعلام مواضع ویرانگر وطن معاوضه می‌کنند، حتما پاسخی هم قرآنی و در عین حال عقلی می‌طلبد. اما بگذارید با بررسی یک نمونه زنده و کاوش در همه وجوه رخدادش جویی روشن به کف آوریم. می‌خواهم با نمونه سریال رستگاری، این وجوه اساسی را بازخوانی نمایم. من قصد نقد سریال ندارم ‌این کار در پایان نمایش رستگاری مسلما صورت خواهد گرفت ‌اکنون قصدم هستی‌شناسی و پدیده‌شناسی توأمان این کار و شناخت معنای واکنش‌های مختلف آن در ارتباط با نقش ساختار در تخریب کار دینی و انقلابی است.

رستگاری سریالی است؛ که علناً و آشکارا می‌خواهد روایت زندگی و بحران‌هایش از چشم افشاگر اسلام و اسلام انقلابی و فسادستیز و عدالت‌محور بیان شود و درست همین سمت‌گیری راهبردی سریال، پیشاپیش هجوم قلع و قمع‌کننده گروه‌های مختلف مخالف بی‌پرده اسلام یا اهل نهان روشی را برمی‌انگیزد و حملات و تهاجم‌شان بهانه‌های گوناگون پیدا می‌کند. ۱- ‌اولین گروه دشمنان قسم‌خورده جهانی اسلام و انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی است. خداستیزان محارب و علنی که از فیلمساز متدین و انقلابی و آثارش و حرف‌هایش منزجرند.

۲- دسته دیگر، رفرمیست‌های وطنی‌اند. آنان هم کسانی‌اند که فرمانفرمایی نگاه مدرن را پذیرفته و در همه زمینه‌های اقتصادی و فرهنگی و سیاسی به کارها از چشم مدرن می‌نگرند و در همه جا ازجمله در سینما و سریال از روایت قرآنی و دینی متنفرند. فشار آنان برای حذف این روایت و نگاه به امور جامعه کار را به رشد یک سرکوب سیستماتیک علیه تفسیر دینی رویدادها کشانده است.

۳- اخلاق‌گرایان مدرن؛ این گروه هم در تقابل با مفاهیم پایدار اخلاق‌گرایان فطری‌ ساز مخالف زده و با سریال‌هایی که دارای چنین نگرشی هستند مخالفت می‌ورزند. مثلا صبر در زندگی زناشویی تا حد ممکن دربرابر اخلاق آزادی لیبرال و نابردباری به‌عنوان آموزه کهن و اخلاق دینی ارتجاعی مردود شمرده می‌شود و سریالی با این موضع کاری بی‌ارزش قلمداد می‌گردد.

۴- روشنفکران تراریخته هم مثل همه عرصه‌ها نقش‌شان روباتیک است. آنان آفریده شده‌اند که با نگاه غرب به جامعه ایران در همه زمینه‌ها ازجمله فرآورده‌های سریال تلویزیونی بنگرند. ضدیت با هویت بومی و حتی ایمانی جهانی به‌سبب تقابل با آموزه‌های غربی مدرن پیش‌فرض آنان است.

۵- فرمالیستی‌های دگم. فرمالیسم به‌عنوان جریانی معتقد به گسست‌ناپذیری فرم و محتوا و ارزش صورت‌بخشی صحیح، حرفی جدی برای گفتن دارد اما مثل تمام پدیده‌های وارداتی درک معناستیز از فرمالیسم. درک غلط اصالت فرم به‌عنوان امری انتزاعی، و بازی پوچ اشکال، یک ریشه نهیلیستی دارد. که با روایت دینی نمی‌سازد. اینها تعدادی از جریان‌های فکری مخالف سریال مذهبی و یا سریال اجتماعی با سمت‌گیری اسلامی هستند.

اما امر خطرناکتر از نفوذ این نامحرمان، تأثیر آنان است بر نیروهای انقلابی اما متزلزل و محرم و انقلابیون جوان و مدیران حکومت و خواص موثر در تصمیم‌گیری‌های مختلف ازجمله در نگرش مدیران رسانه. دلایل ظاهری که این جریان‌ها علیه سریالی چون رستگاری ارائه می‌دهند، دلیل نیست بلکه بهانه است و بر اصل‌های من‌درآوردی تکیه می‌کند.

الف- اصل گل درشت. اصلی که به‌وسیله منتقدان سینمایی غربزده ترویج شد و به‌صورت سلاحی علیه محتوای انقلابی و اسلامی درآمد و اصلا معلوم نیست که چرا گل درشت امر بدی در روایت است. این قابل‌فهم است که در سبکی از فیلمسازی با بیان گریزان از طرح مسائل دراماتیک و روش روایی غیر دراماتیک بیان مستقیم یک موضوع بنابه قرارداد خود آثار سازی ناکوک است و بالش محسوب می‌شود. اما این امر خاص هرگز به‌معنای ممنوعیت بیان مستقیم موضوع در روایت‌های خارج از این سبک نیست. ما آثاری سراغ داریم که شاهکار محسوب می‌شوند اما دارای بیان مستقیم هستند. بیان گل درشت هم می‌تواند اجرایی عالی یا ضعیف داشته باشد.

موضوع عشق در شعر چند لایه حافظ و یا دیوان شمس یک گل درشت است. حکایات دینی و اخلاقی در مثنوی گل درشت است. زبان داستانک و روایی حماسه در شاهنامه یک گل درشت است. بحث نارودنیکه، ج ل گروه‌های سیاسی روسیه قرن نوزده، نیهیلیسم سوسیالیسم و آرای چرنیشفسکی در ابله و برادران کارامازوف و خانه اموات داستایوفسکی و... ‌یک گل درشت است.

مسئله قدرت پرستی ماکیاولیستی بورژوازی که عشق و انسانیت را قربانی توسعه می‌کند و روحش را به شیطان می‌فروشد در بادست گوته گل درشت است پوچ‌گرایی و امر جفنگ در نمایش در انتظار گودو بکت یک گل درشت است. مبارزه با نازیسم در ترس و نکبت رایش سوم و تقریبا همه کارهای برگشت چون ضدیت با جنگ‌های کاپیتالیست و دوراهی ایدئولوژیک گالیله و کارهایی چون آدم آدم است و ننه دلاور و... کله گردها و کله تیزها و یا آی باکلاه و آی بی‌کلاه و جانشین و دیگر نمایشنامه‌های ساعدی گل درشت است.

نگرش طبقاتی اکبر دادی گل درشت است ‌مادر گورگی و زمین نو آباد مولوتوف و بینوایان هوگو و آلود دویست دیکنز گل درشت است و ...‌. شعرهای گلسرخی و سلطان‌پور گل درشت است. شعرهای مایاکفسکی و یسه نین و جنگ و صلح تولستوی و گذر از رنج‌های تولستوی دیگر گل درشت است. و... با این همه گل درشت بودن تماتیک و بیان مستقیم موضوع سبب نشده که در این آثار به یاد ماندنی و شاهکار ظرایف اجرایی و تبحر ساختاری وجود نداشته باشد رزمناو پوتمگین، روز خشم، خشم و هیاهو، اردن، پدر خوانده، کارهای گذار، دو زن و کارهای روسلینی، عصر جدید، اسپارتاکوس، مصائب مسیح، سریال خانه پوشالی و صدها اثر که به‌صورت راندوم و در هم ریخته می‌توان از آنها نام برد همه تم‌های گل درشت و پر از دیالوگ‌های مستقیم هستند اما ضمنا کارهای ماندگار بوده‌اند. که شخصیت‌پردازی و روایت کشمکش‌های عریان را به‌خوبی پیش برده‌اند.

پس این بهانه عقب‌مانده و نخ‌نمای گل درشت را بریزید دور. سرشار از نافهمی است و به درد ترساندن مدیران بی‌سواد و متزلزل در کار انقلابی می‌خورد. باید دلیل بیاورند که ساخت دادن مفاهیم مستقیم بد صورت گرفته و چرا. و سپس سنجیده شود حرفشان درست است یا صرفا به سبب روحیه ضدانقلابی و ضددینی چیزی را بلغور کرده‌اند.

۲- جذابیت بهانه دیگر دسته‌های ضد انقلاب اسلامی دربرابر این آثار برای تخریب‌شان موضوع جذابیت است. در اینجا هم درکی عمیق از جذابیت وجود ندارد و اصلا بحث جذابیت غالبا ژورنالیستی بدون چارچوب نظری عمیق و همچون بهانه‌ای سلیقه‌ای و فاقد بیان فلسفی عنوان می‌گردد. مسئله جذابیت با فلسفه زیبایی‌شناسی و دستگاه فکری و معناپرداز معین ربط دارد. یک ارتباط دوجانبه بین کل و جزء، و خاص و عام و ثابت و متغیر باید تعریف شود که در دستگاه ارسطویی با دکارتی با دستگاه کانای با دستگاه هگلی با دستگاه مراکشی با دستگاه هدایتگری و با دستگاه دریدایی هربار معنای خاصی به خود می‌گیرد.

جذابیت در نگاه اسلام با نگاه ماتریالیست فرق دارد. حتی جذابیت در ادراک شیعی با ادراک مسیحی یا فهم اشعری و نگرش حنبلی یکی نیست. ظاهرا سلیقه همگانی و عمومی و دوره‌ای عرف‌های اکثریت رهزن‌هایی است که از درک عامیانه جذابیت حمایت می‌کند. اما باید پرسید. خارج از معجزه یا آثار استثنایی، جذابیت امری مطلق است یا در فهم انسان غیرمعصوم که همه انسان‌ها را دربر می‌گیرد امری نسبی و ظنی و غیرقطعی است آیا جذابیت امری باطنی و وابسته به روح چیزهاست یا جسم و ظاهر آنها؟

آیا جذابیت درونی مطلق است یا نسبی است و به روح و قوه فهم و درک ادراک‌کننده امر جذاب به اندازه خود پدیده جذاب بستگی دارد؟ این بحث دنباله‌دار است جذابیت محصول مبادله در حال شدن چیز جذاب و ادراک‌کننده امر جذاب است و حاصل یک دیالکتیک ثابت و باطنی با امر متغیر و ظاهرشونده است. برای همین مثلا اگر حافظ بدون اسم حافظ برای فردی که وارد ساحت شعر حافظ نمی‌تواند بشود، خوانده شود هیچ جذابیت برایش ندارد. او از یک ترانه کوچه باغی جذبه فراوانی کسب می‌کند. برای بیننده فیلم گنج قارون شب آنتونیوتی چه جذابیت دارد. .تازه این امر تنها مربوط به رابطه جذابیت و معرفت و دانش و... نیست ‌برای دوستداران سینمای دراماتیک غالبا فیلم‌های ضدروایت و ضدقواعد دراماتیک کسالت‌بار است. دوستداران هیچکاک مشکل از سینمای برسون یا کیارستمی لذت ببرند. هواداران سینمای جان فورد، جذابیت در سینمای اینم نمی‌یابند و... این همه نشان می‌دهد که اگر سلیقه‌ای سینمایی را غیرجذاب معرفی کرد الزاما این سینما برای همه غیرجذاب نیست.

سینمای مدافع انقلاب اسلامی برای مخالفان این انقلاب حوصله سربر و فاقد هر جذبه‌ای است. دوره‌ها و عصرها هم درکی از جذابیت می‌آفریند که برای عصر دیگری قدرت جذابش را از دست می‌دهد و نمی‌شود بیش از این در این مجال شاهد مثال و برهان ارائه داد. پس مخ مطلب را بگویم. نیروهایی که نگرش غیرانقلابی دارند، می‌توانند انقلابیون را فریب دهند و با خلط مسئله جذابیت مخالفت خود را با اثر دینی گسترش دهند و وانمود کنند طرح موضوع‌های دینی و انقلابی مستقیم مساوی با عدم جذابیت است. و برای همین‌ها هر اشاره و کنایه ضدانقلابی اثری را جذاب می‌سازد. مدیر کم‌سواد و فاقد انگیزه انقلابی و چشم به دهان هم که دنبال حرف این آن می‌رود به سادگی وانموده اغواگر را می‌پذیرد.

آیا این سخن آن است که هر اثر شعاری به‌صرف پز دینی و انقلابی، ماهوا جذاب است؟ بدیهی است این حرف مضحک است. اثر دینی و انقلابی می‌تواند جذاب یا کسل‌کننده باشد. باید اثر را دید و نمایند و حس و سپس فهم کرد که چرا جذاب و غیرجذاب است. و ضمنا مشاهده کرد که علل عدم جذابیت یا جذابیت آن چیست

به نظرم رستگاری برای مخاطب عمومی و مسلمان دارای انبوهی از کشمکش‌های روایی و شخصیتی و ساختارها و تکنیک‌هایی است که جالب‌توجه یعنی جذاب است و خواهم گفت کدامند. اما پیش از آن مایلم اهمیت و جذابیت اصلی این سریال را در بستر زندگی ما در جهان و زندگی ایرانی‌مان شرح دهم. حقیقت آن است که یک جهان کفر و ظلمات، آماده است به‌صورت هجومی به هر اثر اصیل دینی در سینما و سریال‌سازی ایران حمله کند و آثار دینی و انقلابی ما را به ناکامی بکشاند. ظاهراً این یک وهم به نظر می‌رسد اما اگر کسی دانشی درباره اداره جهان و اهمیت قضائیه ایران و انقلاب اسلامی داشته باشد. به روشنی حاصل این شناخت سرکوب هر اثرگذاری سینمای اسلامی و رفع تأثیر آن است. اجازه دهید ابتدا شمایی از دشمن جهانی اسلام و انقلاب ایران و فعالیت سیطره‌جویانه جهانی قدرت کفر و سپس رابطه آن با نفس هنر دینی ایران و تلاشش برای محو آن ارائه کنم. و در ادامه به بحث ساختاری رستگاری به‌مثابه مصداق نگاه دینی که باید بنابه اهداف استکبار جهانی و کمیته ۳۰۰ و امثال آن حذفش نمود بپردازم.

از روز اول راه‌اندازی سینمای ایران، بعد از انقلاب اسلامی ما با دسته‌های مختلفی روبرو بودیم که روبالای جداگانه‌ای از مسیر تغییر ساختاری در ایران به سر داشتند. از آن روز چالشی بین کسانی که اسلام و انقلاب اسلامی و امام خمینی (ره) را باور داشتند با آنان پدیدار شد. سینمای فیلم‌فارسی محصول مدرنیزاسیون پهلوی که برای تغییر تدریجی عامه مردم با تقلیدی خام از سینمای غرب و مصر و هند شروع به ساختن فیلم‌های ملودرام و غیره کرد بی‌غرض‌ترین این جریان‌ها بود. بقیه روشنفکران بودند و چه سینماگران شرقگرا و غربگرا و روشنفکران فیلمساز مستقل، به‌طور ایدئولوژیک اسلام و راه ادامه انقلاب دینی را نمی‌پذیرفتند و در آثارشان ‌تا جایی که می‌توانستند می‌کوشیدند با آن زاویه داشته باشند. حتی صمیمی‌ترین و پاک‌ترین روشنفکران بدیهتا دیدگاه خود را ابلاغ می‌کردند که با معناهای انقلاب اسلامی متفاوت و به طریقی دارای اختلاف بود.

مثلا سربداران کار نجفی یا هزاردستان حاتمی‌کیا، مرگ یزدگرد کار بیضایی یا خط قرمز کار کیمیایی، یا آقای هیروگلیف مانند گفت هرسه نفرشان کار غلامعلی عرفان که اثری مستقیما مارکسیستی بود و بعدتر اجاره‌نشین‌های مهرجویی و... هریک تفاسیر خود را داشتند که اغلب کلا با اسلام و انقلاب اسلامی و گاه دست‌کم با تفسیر امام از اسلام تعارض داشتند. در میان اینان واقعگراترین دیدگاه متعلق به کیارستمی بود که رها از تفکر حزبی چپ و راست درپی راه‌حلی معقول برای کار در سینمایی سالم بود و از مسئولان سینمایی و کانون و افراد مؤثر مثل حجت‌الاسلام دکتر ملک‌زاده غفوری تقاضای معیارهای فرهنگی مشخص و ضابطه برای فیلمسازی می‌کرد و پاسخ می‌شنود اگر به کودک بیاموزند که دندانش را مسواک کند این اثری آموزشی منطبق با سینمای اسلامی است.

کیارستمی به این روش وفادار ماند و فیلم‌های مفیدی ساخت اما سینمای ایران مدام در مسیر گریز از مشترکات و تبلیغ ایدئولوژیک و یا ابتذال گام برداشت و وقعی به تربیت اسلامی و یا گسترش ارزش‌های انقلاب اسلامی ننهاد و از همین‌جا مسیر سینمایی برای تربیت دینی تغییر کرد و نظمی معکوس به‌وسیله گرایشات لیبرال تحمیل گشت و سینمای دینی و انقلابی با موانع روز افزون روبرو گشت. بی ضابطگی و عدم رشد سینمای دینی و عدم کمک به سینمای انقلابی و اسلامی تا کمال یابد و برعکس گشایش عرصه برای سینمای غیردینی که با هم‌سازی ساختار پیرامونی و شبه‌مدرن و ابواب جمعی شبه‌مدرن و غیرمذهبی فیلمسازی و نیز مدیریت رفرمیست و غیرانقلابی و نولیبرال دهه هفتاد و هشتادی و تغییر ذائقه طبقه متوسط روز به روز قوی‌تر شد، یکسره آرمان ترویج سینما/دانشگاه و سینما/زندگی شرافتمندانه و ایمانی خفه کرد و یا منفعل نمود و علی‌رغم آثار ارزشمند گاه‌بی‌گاه کلا انبوه فیلم‌های عامه‌پسند و روشنفکرانه در خدمت سست کردن تربیت دینی سینماروهای شکل گرفت و روزبه‌روز سینمای دینی بیشتر با ‌مشکل روبرو شد. اخراجی‌ها یک‌تنه یک انقلاب در سینمایی بود که به زبان توده‌ها از ارزش‌های اخلاقی و انقلابی و معرفت دینی و عرفانی دفاع می‌کرد. برای همین به‌جای احیای این راه یک تهاجم سیستماتیک و دوقطبی سازی رذیلانه و کمپینگ تحریم و جنگ مستقیم به نیابت از شیطان بزرگ علیه اش راه انداختند.

این ‌مرور کوتاه برای آن است تا بفهمیم پس از چهل‌وپنج سال، یک سریال دینی مثل رستگاری چرا در وضعی دشوارتر از سرمنزل سال نخست انقلاب قرار دارد و نه‌تنها فضا برای توسعه فضای تربیت دینی مساعدتر و تجربه‌اندوزی ضابطه‌مندتر و راه کمال سهل‌تر نشده بلکه فشارها و نفس بدیهیات وسعت گرفته است. تا جایی که تبدیل سینما به یک منبر تربیت قرآنی و ایمانی و روایی جرم محسوب می‌شود و به اسم گل درشت نفس می‌گیرد و از سریال‌ها دین‌زدایی می‌شود و جنس جوسازی ضد انقلابی یا تشخیص داده نمی‌شود یا با کارشناسان بی‌باور به سینمای انقلابی و اسلامی تقلید می‌گردد. و صدای دشمنی و غربگرایی از حلقوم‌دوستان شنیده می‌شود.

اکنون‌به وجوه دینی رستگاری بپردازیم و ببینیم آیا به سبب ضعف ساختاری این سریال نفی می‌شود یا به دلیل مفاهیم اسلامی و ارزش‌های روایی با آن مخالفت می‌گردد و حرف دین گل درشت قلمداد می‌شود؟

احمد میراحسان پژوهشگر فرهنگی در یادداشتی اختصاصی پیرامون محتوای رسانه‌ای در ماه مبارک رمضان نوشت:

آیا در میان هجومی هولناک ترین رخدادهای استکباری، قابل‌قبول است که مجال بزرگی صرف یک سریال شود؟ این کشتار درنده و این دنیای عادت کرده به نسل‌کشی و تماشاگر قتل عام دسته‌جمعی و طرح خاورمیانه‌ای آمریکا که مستقیما ایران را هدف قرار داده تا ویرانه قصدی غزه با نقشه آمریکا و اجرای اسرائیل، راه طرح تأسیس بندر بین‌المللی برای تغییر نقشه ژئوپلتیکی منطقه و انزوای ایران را دنبال کند. و این راه به نفع وارد کردن هم‌پیمانان آمریکا ترکیه، کشور آذربایجان، سعودی و کشورهای نفتی خلیج‌فارس در منازعه راه بین‌المللی به زیان ایران و چین و روسیه طراحی شده است و ستیزبراندازانه علیه اسلام و مقاومت اسلامی و... ‌خوب در گیر و دار این همه مسائل حیاتی و جهانی مربوط به زندگی ایران، چرا باید از یک سریال مذهبی سخن گفت؟

ایران انقلاب اسلامی تا ایران مقاومت و حیات پایدار انقلاب اسلامی باقی بماند در همه عرصه‌های حیات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی باید هماهنگ وظایفش را انجام دهد. نمی‌توان برای تمرکز در موضوعی اساسی، کارهای مملکت را رها کرد. مخصوصا بی‌توجهی به امر فرهنگ، انقلاب اسلامی را از درون پوک می‌کند و این همان پیروزی شیاطین در تسخیر اذهان و فلج کردن پایداری‌شان خواهد بود. پس فهم درست سریال مذهبی آن هم در ماه رمضان بسیار مهم است.

سریال رستگاری با حمله دسته‌های مختلف روبروست. ‌آیا این عجیب نیست ‌انواع سریال‌های لغو ضعیف در صدا و سیما ساخته می‌شود اما به این سریال کینه‌جویانه یورش می‌آورند. این یورش حتی با هم‌گامی پاره‌ای از نیروهای خودی همراه می‌شود. این وضع شما را به یاد چه پدیده کلانی می‌اندازد؟

ستیز استکبار جهانی با اسلام و انقلاب و همراهی گروهی از ایرانی‌ها و حتی جناح‌هایی از حاکمیت و مردان نولیبرالیسم پیرامونی درون حکمرانی با این ستیز و هم‌سویی با آن. کینه به اسلام، محو هر یاد و معرفتی و تربیت و هدایتی که ارجاع می‌دهد به اسلام، و بر باد دادن استواری به ارزش‌های انقلاب و نگاه انقلابی، هدف شیاطین و مستکبران و فراعنه کنونی و اذناب و همگرایان با آن است. در قلمرو سینما این رفتار ویرانگر علیه آثار مذهبی تا سرحد بهانه‌جویی‌های گاه کودن و ندیده گرفتن ارزش‌های فکری و زیبایی‌شناسی این آثار پیش می‌رود. رفتاری که اهل ایمان را نومید، منفعل و منزوی کند و عرصه سینما و فیلم و سریال را به نیروهای ناباوری به اسلام و انقلاب بسپارد تا با ابتذال و یا با مهارت هنرمندانه محتوای غیرانقلابی بدون ردّی از خدا و سکولار را برای خوراک فرهنگی مردم آماده کنند.

حضور چنین هنرمندانی طی چهل‌وپنج سال نتیجه‌اش تربیت نسلی است که تعداد قابل‌ملاحظه‌ای از آنان هدایت‌ناپذیر، بی‌هویت و بی‌وطن‌اند که همه چیزشان را بر باد داده‌اند و سربازان فکری و عملی استکبار جاده صاف‌کن اسرائیل و دژخیمان‌اند. چنین است که بررسی نحوه برخورد به رستگاری و یاد جهان آخرت و نفس حرامخواری، گویی تیری به قلب غربزدگان است. برای همین باید بد و خوب و کم و کاست و قوت این سریال و مشابه آن منصفانه و خیرخواهانه واکاوی گردد. این روش دوستان اسلام و انقلاب است که می‌کوشند از خطای آثار انقلابی-اسلامی بکاهند، ضعف‌هایش را بشناسند، راهنمایی و پیشنهاد درست برای فائق آمدن به ضعف‌ها و قوی شدن محتوایی و ساختاری ارائه کنند و به تداوم این آثار یاری برسانند. درمقابل انبوه معاندان نه‌تنها در پی نقد برای اصلاح و پیشنهاد رفع اشتباهات و ضعف‌ها نیستند بلکه نابودی این سریال‌های دینی را آرزو می‌کنند و به این قصد می‌نویسند و مأموریت مستقیم و غیرمستقیم شیطانی‌شان این است.

وجود چنین نیروی پرقدرت ضداسلام و ضدانقلاب که طی چهل‌وپنج سال جایگاه تعیین‌کننده‌ای یافت و در دستگاه حکمرانی نافذ بوده و نیروهای غربگرا را دهه‌ها بر سرنوشت اقتصاد و سیاست و فرهنگ جمهوری اسلامی فرمانروا کرده، نیازمند پژوهش علمی است. اما ناشناخته نیست گمانه نزدیک به حقیقت آن است که علت و بیماری را باید در تداوم میراً ساختار شبه مدرن جستجو کرد و براهین عقلی و مصادیق تجریش فراوانی وجود دارد که این ساختار، پروردگار قشر گریزان از انقلاب و اسلام بوده است و بر جا ماندنش منافع اقشار مدرن را تأمین می‌کند و نه منافع زندگی پاک اسلامی انقلابی را.

وقتی از سال ۸۸ تا امروز بارها در نقد وضعیت تداوم ساختارهای شبه‌مدرن جامعه پیرامونی، با تأکید بر ضرورت تحول ساختاری با رویکرد اسلامی-انقلابی دربرابر بقای مدرنیزاسیون غربگرا و ضدپیشرفت حقیقی فریاد برآورده‌ام کسی توجه جدی نکرد.

نتیجه چهل‌وپنج سال ندانم‌کاری در قلمرو اصلاح ساختاری است که امروز در همه امور اساسی فاقد طرح و استراتژی قرآنی و اساسی و تخصصی هستیم. رسانه و سینما و تلویزیون ما هم دچار همین ندانم‌کاری است. چرا چون بهجای گرفتن حلقه اصلی با انواع خرده‌کاری و کارهای موردی، همچنان عامل فساد را باقی گذاشته و نیروهای ضدانقلاب بهره خود را می‌برند. و نیروهای انقلابی هم نه‌تنها رشد نمی‌کنند بلکه یا نومید و منفعل و گوشه‌گیر می‌شوند یا نیرویشان در لای چرخ ساختار مخلّ عمل انقلابی و حاکمیت دیدگاه‌های کهنه، فرسوده می‌شود و بالاخره به دام همان نگرش‌های لیبرال یا متحجر می‌افتند و فاسد می‌گردند.

نتیجه آن می‌شود که به‌جای جذب توانمندی‌های نخبه مثلا در سریال‌سازی و تأثیر انقلابی بر آنان، کسانی چون مدیری‌ها و جوان‌ها و فتحی‌ها و راعی‌ها و تبریزی‌ها و حاتمی‌کیاها و بحرانی‌ها، مقدم‌ها و افشارها و... همگون‌های دیگرشان یا طرد شده یا یکسر به دام فشار نگرش ضدانقلابی گرفتار آمده و یا مبلغ تفکر گسست گشته و یا آرمان انقلاب اسلامی را رها کرده و نگرش لیبرال را پذیرفته و یا حذف شده‌اند. اینکه تحت چه فرآیند و بستر نظم ساختاری غلط است که کسانی چون مدیری و جوان و فتحی... تن به اقتدار نگرش و عمل ضدانقلاب جهانی علیه کار شرافتمندانه و وطن‌پرستانه می‌دهند و چشم به دهان قدرت سلطه‌جو کار می‌کنند.

البته جای بررسی دقیق دارد. و اینکه خودزنی به دلیل کدام وانمودها و شخضیت سست فردی و نفسانی یا دو قطبی‌سازی اجتماعی و جوسازی، رخ می‌دهد باز جای بررسی علمی، سیاسی، جامعه‌شناختی و روانشناختی دارد و چرا نگاه شریف انقلابی و الهی و نگرش انتقادی سالم اجتماعی را با سپردن مهار عقل خود به دشمن و اعلام مواضع ویرانگر وطن معاوضه می‌کنند، حتما پاسخی هم قرآنی و در عین حال عقلی می‌طلبد. اما بگذارید با بررسی یک نمونه زنده و کاوش در همه وجوه رخدادش جویی روشن به کف آوریم. می‌خواهم با نمونه سریال رستگاری، این وجوه اساسی را بازخوانی نمایم. من قصد نقد سریال ندارم ‌این کار در پایان نمایش رستگاری مسلما صورت خواهد گرفت ‌اکنون قصدم هستی‌شناسی و پدیده‌شناسی توأمان این کار و شناخت معنای واکنش‌های مختلف آن در ارتباط با نقش ساختار در تخریب کار دینی و انقلابی است.

رستگاری سریالی است؛ که علناً و آشکارا می‌خواهد روایت زندگی و بحران‌هایش از چشم افشاگر اسلام و اسلام انقلابی و فسادستیز و عدالت‌محور بیان شود و درست همین سمت‌گیری راهبردی سریال، پیشاپیش هجوم قلع و قمع‌کننده گروه‌های مختلف مخالف بی‌پرده اسلام یا اهل نهان روشی را برمی‌انگیزد و حملات و تهاجم‌شان بهانه‌های گوناگون پیدا می‌کند. ۱- ‌اولین گروه دشمنان قسم‌خورده جهانی اسلام و انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی است. خداستیزان محارب و علنی که از فیلمساز متدین و انقلابی و آثارش و حرف‌هایش منزجرند.

دسته دیگر، رفرمیست‌های وطنی‌اند. آنان هم کسانی‌اند که فرمانفرمایی نگاه مدرن را پذیرفته و در همه زمینه‌های اقتصادی و فرهنگی و سیاسی به کارها از چشم مدرن می‌نگرند و در همه جا ازجمله در سینما و سریال از روایت قرآنی و دینی متنفرند. فشار آنان برای حذف این روایت و نگاه به امور جامعه کار را به رشد یک سرکوب سیستماتیک علیه تفسیر دینی رویدادها کشانده است. ۳- اخلاق‌گرایان مدرن؛ این گروه هم در تقابل با مفاهیم پایدار اخلاق‌گرایان فطری‌ ساز مخالف زده و با سریال‌هایی که دارای چنین نگرشی هستند مخالفت می‌ورزند، مثلا صبر در زندگی زناشویی تا حد ممکن دربرابر اخلاق آزادی لیبرال و نابردباری به‌عنوان آموزه کهن و اخلاق دینی ارتجاعی مردود شمرده می‌شود و سریالی با این موضع کاری بی‌ارزش قلمداد می‌گردد.

وقتی گفته‌ام‌ توجه جدی یعنی وقوف به معنای این تغییر و چگونگی آن و درک تأثیرات مخرب آن ساختار ضدترقی بر برنامه حیات نهادهای گوناگون و نحوه مدیریت و اداره و اجرای برنامه در همه نهادهای اصلی و فرعی اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و زندگی شهر و روستا و امور گوناگون، باز اعتنایی نشد. و وقتی گفتم نشانه جدی گرفتن و اعتنا یعنی تبدیل مسئله تحول ساختاری از موضوع نگاه تحولی تا اجرا و روش کنترل کار بزرگ، کار مثمرثمر رهبران فکری و دانشمندان متخصص و مشارکت هر متفکر صاحب رأی و هر مدیر انقلابی و پژوهش و گفتگو و نتیجه‌گیری و راهیابی به جزئیات عمل و اقدام برای تحقق گفتمان تحول بنابه علم معتبر است که هدایتگر اصلی آن دو ثقل اصیل و چراغ مطمئن و ریشه‌ای مسائل و وارسی راه‌حل‌هاست باز قدمی جدی در این راه جز اشارات گاه‌بی‌گاه دیده نشد.

اگر سریال رستگاری در جمهوری اسلامی نه‌تنها در معرض برخورد خصمانه بلکه اقدام عملی حذف این‌گونه آثار مذهبی قرار می‌گیرد باید این جو را موفقیت رهبری طاغوت جهانی دانست که برای ایران و جهان نقشه بردگی دارد و با انواع ابزارهای مستقیم و غیرمستقیم ضدیت با نگاه دینی و انقلابی، یعنی شبکه‌ها و فضای مجازی و نویسندگان سینمایی و مدیران تحت‌نفوذ نگرش آمریکایی به رسانه، توده‌های تربیت‌شده با سبک سرگرمی مبتذل اخلاقی، فضای مناسب حذف سرگرمی مشروع را تدارک می‌بینند. درست اینجاست که ناگهان اهمیت یک سریال اسلامی که می‌کوشد ریشه‌های بردگی شیطان را در ملت با داروی بیداری و تزکیه از حرام بخشکاند به چشم می‌آید و درست اینجاست که هجوم علیه این سریال برای جوسازی جهت مخالفت با آن معنا می‌یابد.

بررسی این مسئله که کدام کشورها در طول جنگ به تامین سوخت، نفت و فرآورده های آن برای رژیم صهیونیستی ادامه می دهند، در نوع خود جالب است و نشان میدهد که حمایت رهبران برخی از کشورهای جهان یا منطقه از مردم غزه در مقابل جنایت های رژیم صهیونیستی، چیزی به جز یک نمایش مضحک نیست.

یک شرکت تحقیقاتی انرژی مستقر در واشنگتن سندی را منتشر می کند که منابع تامین سوخت و نفت اسرائیل در طول جنگ جنایت بار غزه را شرح می دهد. بر اساس این سند، معلوم می شود که هیچ ارتباطی بین مانیفست حمایت از مردم غزه و اعتراض به رژیم صهیونیستی توسط سران برخی از کشورها و فروش انرژی در زمان جنگ برای طمع سود ناشی از آن وجود ندارد.

بر اساس این اطلاعات، اسرائیل بیشتر سوخت جت JP-۸ را طی کمک های نظامی از آمریکا دریافت کرده است، اسرائیل از ابتدای جنگ تاکنون سه تانکر از این نوع را از آمریکا دریافت کرده است.

علاوه بر سوخت جت، ارتش اسرائیل به مقادیر قابل توجهی گازوئیل و بنزین برای تانک ها و سایر خودروهای نظامی نیاز دارد و پس از واردات نفت خام از خارج، این سوخت توسط پالایشگاه های داخلی تامین می شود. تامین کنندگان اصلی نفت اسرائیل از اکتبر ۲۰۲۳ عبارتند از: آذربایجان، قزاقستان، روسیه، گابن، برزیل و ترکیه. نفت آذربایجان از طریق خط لوله باکو-تفلیس-جیهان هنگامی که به شهر بندری ترکیه می رسد، با نفت کش هایی به سمت اسرائیل حمل می شوند.

بر اساس این سند، اسرائیل مقدار نسبتاً کم اما ثابتی از محموله های نفت خام را از طریق خط لوله سومد کشور مصر که از کانال سوئز تا دریای مدیترانه امتداد دارد، دریافت می کند. نفت این خط لوله از عربستان سعودی، امارات و عراق دریافت تامین میشود که بخشی از آن از مصر به رژیم صهیونیستی داده می شود.

 مجموعه چند روایت امام موسی صدر درباره رژیم صهیونیستی (زائیده لیبرالیسم و دموکراسی غربی ها)که در دهه 1350 هجری شمسی در ایران و لبنان بیان کرده است.

«اگر اسرائیل و شیطان با هم بجنگند، ما در کنار شیطان می‌ایستیم»

«اگر اسرائیل با چپ بجنگد، ما درکنار چپ خواهیم ایستاد».

«بدتر از اسرائیل در جهان وجود ندارد.»

«ما اسرائیل را شرّ مطلق می دانیم.»

 

سالی که گذشت

سالی که گذشت،مانند موج دریا پر تلاطم بود. هم برای مردم ایران و هم برای مردم جهان. در ایران این پدیده در حوزه های اقتصادی و اجتماعی بیشتر به چشم می خورد. و در دنیا حقایقی روشن می شود که ده ها سال است،این حقایق را وارونه جلوه داده اند.وصعیت معیشت مردم به خاطر تورم افسار گسیخته هم مسئولین را در گیر خود نموده است و باعث درد رنج مردم در پس گرانی شده است. در حوزه اقتصادی خلق بازار پر از هرج و مرجی است که از تحریم بوجود آمده است. و یکی هم سوء استفاده عده ای از صاحبان ثروت و قدرت است که در این بازار بوجود آمده سوء استفاده می کنند و صاحب سرمایه هنگفت می شوند. یکی هم وجود مدیران نالایق و بی کفایتی است که بستر را برای آن دوگروه(قدرت و ثروت) برای چپاول آماده می نمایند. تا زمانی که دررو و نقاط کور قوانین توسط نمایندگان دانا و شجاع مردم با تصویب ماده قوانین، مسدود نشود و درروها و نقاط کور بسته نشود، آش و همین کاسه است. بیشترین ضرر را مردم از دولت می بینند. رئیس دولت اگر پیغمبر زاده هم بشود،نمی تواند جلوی چپاولگری ها،دزدی ها را بگیرد. در بیشتر مسیر ها در بین مدیران سطوع عالی و میانی برنامه های خوب دولت تعارض منافع دارد. این تعارض منافع را می توان در بعضی از قوانین سازمانها به خوبی تشخیص داد. تعارض منافع سازمانی و شخصی یکی از عواملی است که هزینه های دولت در بستر لازم و رفع مشکلات مردم کار ساز نمی افتد. قوانین خوب شبیه وحی است که از امضاهای طلایی جلوگیری می کند. قوانین نمی گذارد نامه های سفارشی، و پاکت پر از پول از زیر مدیر رد شود. به موقع بوق قرمز می زند.

- مردم ایران قول دادند زیر بار زور نروند و حدود چهل و پنج سال است که در پای این میثاق ایستاده اند و هزینه های هنگفت آنرا نیز پرداخت کرده اند. به مردم نمی توان هیچگونه ایرادی گرفت. پایداری و ایستادگی آنها را می توان هم در امورات زندگی دید و هم درگوشه و کنار باغ رضوان ها و بهشت زهراهای سراسر کشور آنها را زیارت کرد. پس به خوبی می دانند باید چه کنند. آنها می دانند که سر شاخ شدن با مستکبرین و زورگویان عالم هزینه دارد، می دانند در جنگ و نبرد بین خوبی ها و بدی ها، بین زیبایی ها و پلیدیها،بیشترین ضرر را زیبایی ها و خوبی ها می کنند زیرا در جنگ هم ارزش ها و آداب انسانیت را رعایت می کنند و چون طرف مقابل حیله گر و حقه باز و فاقد هرگونه ارزش های انسانی است، برای رسیدن به هدف توجیه منافع را شاخص قرار می دهد درست بر عکس ما،او از هر بیراهه ای نیش خود را می زند.

- حدود هفتاد و پنج سال است که غربی ها برای جبران از ناکامی ها و شکسه های حدود نهصد ساله با مسلمانان در پی جنگهای صلیبی در خاور نزدیک دولتی را در قلب مسلمانان بوجود آوردند تا نگذارد آب خوش در گلوی مسلمانان پایین برود. غربیها(بخصوص انگلیس و فرانسه) به خوبی افکار و عقاید قوم یهود را می شناختند. آنها به خوبی از دشمنی قوم یهود با مسلمانان آگاهی داشتند. دولتی به نام اسرائیل را در قلب ملت مسلمان کاشتند تا از راه دشمنی آنها با مسلمانان هم سود ببرند و هم نگذارند مسلمانان قوی شوند. در طول این مدت سعی نمودند این قوم خبیث را مظلوم جلوه بدهند تا تجاوز گری هایش به ملت فلسطین و دیگر کشورهای اسلامی توجیه نمایند. خلق هلوکاست برای قوم نژادپرست یهود صهیونیست  باشد بر مظلومیت آنها در نزد افکار مردم دنیا. پنهان کردن درندگی صحیونیست ها در زیر چتر هلوکاست چندین سال است مردم دنیا گرگ را در لباس میش پنداشته اند. غربی ها برای ترویج و باور آن به مردم از تنها وجهه ای که به آن می بالند یعنی دموکراسی را فدای آن نمودند، روژه گارودی در کتابش به نام "اسطوره های بنیانگذار سیاست اسرائیل" می نویسد : هدف تاریخ نویسی اغراق آمیز و به دور از واقعیت در زمینه جنایات هیتلر علیه یهودیان، صرفا مشروعیت بخشیدن به تاسیس یک دولت یهودی بوده است.گارودی در این کتاب بسیاری از بنیادهای ادعاهای جهانی یهود مبنی بر حق اش در فلسطین و مشروعیت حکومت مدرن اسرائیل را با بیانی عالمانه و مستند و دقیق افسانه دانست، مثل «افسانه های الهیاتی» تورات، «افسانه عدالت در نورنبرگ»، «افسانه شش میلیون»، و «افسانه سرزمین بی مردم برای مردم بی سرزمین». اینها و دیگر افسانه ها، بنا به استدلال های قوی گارودی، توسط صهیونیستها برای سلب مالکیت فلسطینیان از وطن شان به کار گرفته شده است.

دو نکته را در حمایت غربی از اسرائیل نباید فراموش کرد. سر اینکه لیبرالیسم که دین را در اجرای عملیاتش کنار گذاشته است و با وحی قهر نموده است چرا نسبت به دین یهود بی تفاوت نیست واز او حمایت می کند؟ دو هدف استراتژیک دارد. یکی

عده ای به مردم دنیا دروغ گفته اند. بر ملا شدن دروغی که سعی داشتند،شیطان را به حای فرشته به مردم نشان دهند. در لیبرالیسم ارزش ها در داشتن قدرت نعنا پیدا می کند.

 اعتلاف صلیب و صهیون و سلفی

در اروپا ، هـرکس نسبت به کشتار یهودیان در جنک جهانی دوم و یا تعداد کشته شدگان آنها که صهیونیست هـا خود آن را اعلام کرده اند، تردید کند ، به عنوان "منکر کشتار یهودی ها" مورد پیگرد قانونی قرارخواهد گرفت و در بعضی کشورها مانند اتریش به 20 سال زندان محکوم می شود.

زنان صلح نوبل، در خدمت شیطان صهیونیسم ????بین این چند زنِ دارنده صلح نوبل اظهارنظر هایشان را در مورد فلسطین یا زنان کشته شده یا مورد تجاوز قرار گرفته فلسطینی را بررسی کردم: نرگس محمدی (ایران) اظهار نظری نکرده ماریا آنجلینا رسا (فیلیپین) با محکوم کردن حماس تقاضای آتش‌بس کرده! نادیا مراد (عراق) اظهار نظری نکرده ملاله یوسف‌زی: با محکوم کردن حماس تقاضای آتش‌بس کرده! توکل کارمان (یمن) به شدت خشونت‌های اسراییل را محکوم کرده. الن جوهانسون (لیبریا) نامه‌ای نوشته خطاب به فلسطینیان و اسراییلی‌ها و از هر دو طرف خواسته با هم صلح کنند! لیما گبوی (لیبی) در تظاهراتی در محکومیت حماس شرکت کرده! وانگاری ماتای (کنیا) مرگ در سال ۲۰۱۱ و هرگز در مورد فلسطین اظهار نظری نکرده شیرین عبادی (ایران) هیچ اظهار نظری نکرده (هیچ‌کدام به طور خاص در مورد زنان فلسطینی اظهار نظر مستقلی نکرده‌اند)

کشورهای عربی که توان نظامی خود را در اختیار آمریکا قرار داده اند

کانال تلگرامی تحولات جهان اسلام مطبی درباره اجازه عربستان به سوخت گیری به هواپیماها و جنگنده‌های آمریکایی که برگرفته از اظهارات یکی از مقامات وزارت دفاع آمریکا در گفتگو با رسانه اسکای نیوز است منتشرکرد و نوشت:

عربستان سعودی فقط اجازه سوخت گیری را به هواپیماها و جنگنده‌های آمریکایی در پایگاه های نظامی خود می‌دهد.

عربستان سعودی، مصر و اردن از جمله کشورهای عربی و اسلامی هستند که از ابتدای جنگ در فلسطین، پایگاه ها و توان نظامی خود را در اختیار آمریکا و به تعبیر بهتر در خدمت به اسرائیل گذاشتند.

ارتش‌های این سه کشور علاوه بر در اختیار گذاشتن موقعیت زمینی، هوایی و دریایی خود برای آمریکا، پدافند هوایی خود را مصروف جلوگیری از حملات موشکی و پهپادی نیروهای مسلح یمن و گروه‌های مقاومت عراق کردند.

نقش این کشورها در حمایت از غرب و جنایت علیه فلسطین هیچگاه فراموش نخواهد شد.

روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت:

سید محمد موسوی خوئینی‌ها درباره انتخابات مجلس نوشت: «آمارها و تحلیل‌ها میزان مشارکت را ۳۰ تا ۴۱درصدِ واجدین شرایط رأی‌ تخمین زدند. پس از انتخابات، عده‌ای با ابراز خوشحالی از همین میزان مشارکت، آن را نشانه شکست دشمن و مُشتی محکم بر دهان بدخواهانی دانستند که مشارکتی کمتر از این را پیش‌بینی می‌کردند. بسیاری هم پیش از انتخابات برای مشارکت حداکثری تلاش کردند و تمام امکانات و ابزار تبلیغاتی را به کار بستند و البته خیلی زود متوجه ناکامی خود شدند.

این گروه تبلیغات دشمنان خارجی را یکی از علل عدم مشارکتِ حداکثری معرفی می‌کنند و به اکثریت مردم این سرزمین که در انتخابات شرکت نکردند، تهمت همراهی با بدخواهانِ مُلک و ملّت و دین می‌زنند، و گویی توجه ندارند که با این کار به ده‌ها میلیون شهروندی توهین می‌کنند.

از نظر کسانی‌که همواره سخن از انقلاب و ضدانقلاب می‌گویند، گویا مردمی که پای صندوق آمدند و رأی دادند (ولو رأی باطله)، طرفدار انقلاب و بلکه انقلابی‌اند و از این منظر لابد آن ۶۰درصد که پای صندوق نیامدند، ضدانقلاب‌اند.

از قدیم گفته‌اند انصاف چیز خوبی است، حتی اندکی از آن؛ اکنون بفرمایند چه کسانی بیشترین خسارت‌ها را به ارزش‌های متعالی ملی و دینی وارد کرده‌اند، کسانی‌که با عملکردشان بیش از ۶۰درصد مردم را از دست داده‌اند و برای به دست ‌آوردن کمتر از ۴۰درصد تمام مقدسات و ارزش‌های ملی و معنوی را هزینه می‌کنند یا دیگران؟

کسانی که میوه درخت رنجور انتخابات را چیده‌اند و از کشته خویش ناخرسندند و نمی‌خواهند بدانند که چه کرده‌اند و چه می‌کنند که کار انتخابات به این‌جا کشیده شده است،‌ گریبان کسانی را گرفته‌اند که با اکثریت همراهی و همدلی کرده‌اند.

یکی از این کارها رفتاری است که نسبت به شخصیتی مانند جناب آقای خاتمی در پیش گرفتند، شخصیتی که در انتخابات سال ۱۳۷۶ ابر و باد و مه و خورشید و فلک را به کار گرفتند تا مردم به او رأی ندهند، ولی اکثریت قاطع رأی‌دهندگان او را انتخاب کردند. در دوران ریاست‌جمهوری او به جای آنکه حرمت انتخاب مردم را نگه‌ دارند، هر از چندی مانعی بر سر راهش ایجاد کردند، و البته با همه آن کارشکنی‌ها، طبق آمار، موفقیت‌های او از آن پس تکرار نشده است.

آنها باز هم بر شخصیتی که اگر امروز محبوب‌ترین نباشد دست‌کم یکی از محبوب‌ترین‌ها است می‌تازند و نکته‌ای که از آن غافل‌اند این است که از این رفتار دور از انصاف و آدابِ انسانی با خاتمی، چه کسی زیان می‌کند. آنکه زیان می‌بیند نه خاتمی که کسانی‌اند که بر شیوه نادرست مدیریت‌شان بر کشور اصرار می‌ورزند و خودشان و مردم را گرفتار مشکلات روزافزون کرده‌اند و بدین‌ترتیب از همان سی‌واندی ‌درصد هوادار خود نیز می‌کاهند. ‌ای‌کاش بدانند که در امر حکمرانی، پیروزی سرانجام با اکثریت است».

درباره سفسطه‌بازی موسوی‌خوئینی‌ها چند نکته شایان تذکر است.

اولاً؛ ادعای احترام به اکثریت و تلاش برای مصادره به مطلوب با این واژه، به هیچ وجه با سابقه عملکرد امثال خاتمی و موسوی‌خوئینی‌ها سازگار نیست. آنها در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۸۸ در حالی رای ۲۴/۵ میلیون نفر را زیر پا گذاشتند که در پستو اذعان می‌کردند تقلبی آن هم به میزان ۱۱میلیون رای امکان ندارد و اتفاق نیفتاده است. کسانی که یک‌بار توانستند با چنان دروغی به مردم خیانت کنند، نوبت‌های بعدی وجدان درد کمتری خواهند داشت؛ البته اگر وجدانی برای‌شان باقی مانده باشد.

نکته دوم؛ فارغ از میزان شرکت‌کنندگان و رای‌ندادگان و انگیزه‌های مختلف کسانی که رای ندادند، این ننگ در تاریخ به نام خاتمی و موسوی‌خوئینی‌ها و برخی اعضای مرکزیت مجمع روحانیون ثبت شد که با وجود همه ادعاهای همراهی با امام و انقلاب، کنار گروهک‌های ورشکسته‌ای مانند سلطنت‌طلبان و بهائیت و سازمان تروریستی منافقین ایستاده و نقش پادو و پیاده‌نظام را در نقشه آمریکا و اسرائیل برای تخریب انتخابات بازی کردند. ننگ تخریب و تحریم این انتخابات را به ننگ شورش علیه جمهوریت و اسلامیت در سال ۸۸ اضافه کردند.

سوم؛ پدرخوانده‌های افراطیون مدعی اصلاحات عمداً کتمان می‌کنند اما روزنامه‌های اصلاح‌طلب متعددی مانند شرق و سازندگی و دیگران بارها نوشتند که در اغلب کشورهای دنیا و در بسیاری از انتخابات‌ها حداکثر مشارکت ۷۰درصد است و ۳۰درصد غالباً میل به مشارکت ندارند.

روزنامه شرق: «مثل اکثر جوامعی که در آنها انتخابات وجود دارد، حدود ۳۰درصد جامعه، تقریباً در هیچ انتخاباتی شرکت نمی‌کنند؛ چون چندان برای‌شان فرق نمی‌کند که چه کسانی و چگونه حکومت کنند. درباره ۳۰درصد باقی‌مانده، آیا با قطعیت می‌توانیم بگوییم که در سبد معترضان هستند و در شمار تحریم‌کنندگان به‌ حساب آورد؟ از این ۳۰درصد، چه تعداد به‌ دلیل رقابتی‌نبودن انتخابات رأی ندادند و چه درصدی به‌ دلیل نیافتن کاندیدای مطلوب، و چه درصدی واقعا به‌ دلیل اعتراض؟ آیا می‌توان درصد هرکدام را، نه حتی دقیق، بلکه خیلی سردستی محاسبه کرد؟ با توجه به این محاسبه‌ناپذیری، چگونه می‌توان از ۶۰درصد رأی اعتراضی سخن گفت؛ آن‌هم وقتی آرای ۳۰درصد اول را قطعاً نمی‌توان به حساب معترضان ریخت. علاوه ‌بر آن، سه دسته اخیر هم قابل شمارش نیستند.»

روزنامه سازندگی: «آنها که در انتخابات شرکت نمی‌کنند را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد. دسته اول و بزرگ‌تر که معمولاً در همه کشورها یافت می‌شوند؛ نسبت به انتخابات بی‌تفاوتند و برای‌شان فرقی نمی‌کند چه کسی سکان هدایت کشور را به‌ دست دارد. معمولاً از مسائل دورند. اگر دقیق شویم، تقریباً ۳۰درصد هر جامعه‌ را تشکیل می‌دهند. گروه دوم که آنها هم گروه بزرگی هستند، انگیزه و دلیلی برای حضور در انتخابات نمی‌بینند... اگر دقت کنیم، نه دسته اول، صحبتی از تحریم می‌کنند و نه گروه دوم، هدف‌شان تحریم است. اما دسته سومی هستند که اتفاقاً صدای بسیار بلندی دارند. آنها در همه این ۴۵ سال پس از انقلاب، وجود داشته‌اند و بدون آنکه بشود آرای تحریم را شمرد، مدعی آن ۳۰درصد همیشه خاموش و آن گروه بی‌انگیزه دوم شده و همه عدم ‌مشارکت را به حساب پروژه خود زده‌اند».

نکته چهارم؛ خاتمی دو سال قبل در انتخابات شورای شهر تهران از فهرست «لیست جمهور» حمایت کرد اما نفر اول آن فهرست نتوانست حتی ۳۹هزار رای کسب کند. همچنین طی چهار سال فاصله میان انتخابات مجلس یازدهم و دوازدهم، مشارکت یک درصد در کاهش داشته و حال آن که خاتمی چهار سال قبل در انتخابات شرکت کرد. خاتمی فاقد کمترین پایگاه اجتماعی انگیزشی (مثبت) است اما برای این که (به هر قیمت) دیده و سوی بیگانگان به بازی گرفته شود، این‌بار سعی کرد خود را در دسته تحریمی‌هایی جانمایی کند که به اذعان نشریات اصلاح‌طلب پایگاهی میان مردم ندارند.

پنجم؛ خاتمی و پدرخوانده‌های جبهه اصلاحات سهامدار هشت‌ساله دولتی بودند که رحم اجاره اصلاح‌طلبان خوانده می‌شد و بدترین رکوردها و میراث اقتصادی را برجا گذاشت. طبعاً این میراث منفی (معدل هشت سال رشد اقتصادی نزدیک به صفر، افتخار به نساختن مسکن، کثافتکاری نامیدن پالایشگاه‌سازی، مافیایی خواندن ساخت نیروگاه جدید، تعطیلی کارخانه‌ها و تورم ۶۰درصد) که برطرف کردن آن مجالی دست‌کم نصف عمر دو دولت روحانی را می‌طلبد، در دلزدگی بخشی از مردم مؤثر بوده است. در واقع می‌توان گفت سهامداران آن مدیریت اشرافی غربگرا، به صددرصد ملت ایران خیانت کرده و به زندگی آنها آسیب‌های جدی وارد کرده‌اند و بنابراین، با قایم شدن پشت آمار مشارکت و اقلیت و اکثریت نمی‌توانند آن خیانت‌های برگ را به فراموشی بسپارند.

***

محمدکاظم انبارلویی طی یادداشتی نوشت:

آیت الله موسوی خوئینی ها به نقدهایی که در مورد عملکرد مجمع روحانیون مبارز در انتخابات اخیر بود، پاسخ داد. تا آنجا که بنده در رسانه ها سیر کردم نقدی به حضرات جز همین یادداشت حقیر تحت عنوان "نقدی بر رویکرد مجمع روحانیون مبارز" که در سر مقاله رسالت است، ندیدم. در حقیقت یادداشت ایشان پاسخی غیر مستقیم به نقد حقیر بود. ایشان هم در یادداشت خود هیچ ماخذی ندادند که یادداشت خود را ناظر به چه نقدی نوشته اند.

اما چند نکته در یادداشت ایشان را میتوان در پاسخ تمرکز نمود.

۱. پرسش اول که در نقدی به رویکرد مجمع روحانیون مبارز در انتخابات اخیر مطرح شد این بود؛ چرا مجمع علیرغم تاکیدات امام در وصیت نامه خود مبنی بر شرکت در انتخابات و فتاوی مراجع طی ۴۵ سال گذشته مبنی بر وجوب شرکت در انتخابات، شگفتانه رفتند در صف کمپین نه به انتخابات که منافقین و سلطنت طلبها و تجزیه طلبان و سرویسهای آمریکا و انگلیس و اسرائیل قرار گرفتند.

ایشان در یادداشت خود هیچ پاسخی به این سوال ندادند.

بر حسب خبر جماران نیوز، ایشان آیت الله هستند. پاسخ یک آیت الله با یک فرد سکولار سیاسی باید تفاوت داشته باشد. این پاسخ یا باید مستند به قرآن و روایات و سیره ائمه و پیامبر (ص) یا حداقل مستند به سیره و ممشای امام خمینی (ره) که هنوز مجمع مدعی وفاداری به آن است باشد. در یادداشت آقای خوئینی ها هیچ مستند شرعی و عقلی مبنی بر عدم مشارکت و همراهی با بدخواهان انقلاب وجود ندارد.

۲.در سر مقاله "نقدی به رویکرد مجمع روحانیون" اصلا اشاره ای به کسانی که به هر دلیل در انتخابات شرکت نکردند وجود نداشت. روی سخن فقط با "مجمع" بود. اما ایشان تمرکز یادداشت خود را بردند روی همه کسانی که شرکت نکردند. آن هم به صورت مبالغه آمیز گویی در کشور ما و در کشورهای جهان همیشه مردم ۱۰۰ درصد در انتخابات شرکت می کنند!

آقای خوئینی ها در یادداشت خود آورده است:

_کسانی که پای صندوق رای حاضر نشدند، به انحراف از راه خدا و علمای اسلام و امام خمینی (ره) متهم شده اند. آیا آنها توجه ندارند که با این قبیل سخنان چه خسارتی به ارزشهای معنوی یک ملت وارد می کنند.

_آنها اکثریت مردم را که در انتخاب شرکت نکردند، به همراهی با بدخواهان ملک و ملت و دین متهم می کنند.

_ شایسته است عدم مشارکت را به حساب هوشمندی مردم ایران بگذارند.

_چرا گریبان کسانی را گرفته اند که با اکثریت همراهی کرده اند.

"خود حق بینی" و "خود اکثریت بینی" مجمع روحانیون مبارز، ایشان را به سیاه چاله ای کشانده است که در خوشبینانه ترین داوری، مرجع تقلید سیاسی آنها آقای تاجزاده در داخل و عبدالکریم سروش در خارج شده است. کافیست به یادداشتهای این دو تن رجوع کرد که در توجیه عدم مشارکت و پیوستن به کمپین "نه به انتخابات" چه موهوماتی بافتند!!!

خوئینی ها عدم مشارکت را نشانه هوشمندی دانسته و گله کرده است که چرا گریبان آنها را که با اکثریت همراهی کرده اند، گرفته ایم.

کدام هوش سیاسی همگرایی با آمریکا و ضد انقلاب را در حوزه سیاست ورزی اسلامی توصیه و توجیه می کند؟

شما از کجا می دانستید که مشارکت زیر ۵۰ درصد خواهد بود و با مردم همراهی نکردید؟

شما که اینقدر علم غیب می دانید و از آینده با خبر هستید بگویید آخر و عاقبت کسانی که با آمریکا و دشمنان ملت در این مملکت همگرایی می کنند به کجا خواهد کشید؟ آیا شما می خواهید همان راه را بروید؟!

۳.در این یادداشت سخن از ناکارآمدی در حکمرانی و تاثیر آن در کاهش مشارکت آمده است. در کشوری که بیش از دو سوم زمان حکمرانی دست جریان مجمع روحانیون مبارز بوده است و سهم آنها در ناکارآمدی در حساب جاری سرمایه اجتماعی آنها ثبت است، چگونه به این ادعا تمسک می شود؟

مجمع روحانیون مبارز تمام تخم مرغ های اعتبار سیاسی خود را در سبد برجام در دولت روحانی گذاشت. با اعتماد به آمریکا ننگین ترین قرارداد را امضا کرد. قراردادی که یک مشت وعده نسیه در قبال وعده نقد، خلاصه می شد. برجام تهدیدها و تحریمها را تشدید کرد. مردم متوجه شدند شما آنها را فریب دادید لذا مردم سرمایه اجتماعی خود را از شرکت سهامی احزاب آلوده جبهه مشارکت بیرون کشیدند. حال آقای خوئینی ها مدعی این کاهش سرمایه در جبهه رقیب شده است. این یک مغالطه سیاسی است که هیچ عاقل سیاسی آن را نمی پذیرد.

آقای خوئینی ها می گویند:" آنها باید بدانند که پیروزی سرانجام با اکثریت است." اگر ایشان به این گفته اعتقاد دارند، چرا در سال ۸۸ با آنکه رقیب آنها با ۱۳ میلیون تفاوت رای به عنوان اکثریت به پیروزی رسید، به رسمیت نشناختند و زدند زیر میز و یک آشوب ۸ ماهه را در کشور مدیریت کردند و به نمایندگان جنبش سبز گفتند بروید کنگره آمریکا و اتحادیه اروپا و بگویید تحریم ها را شدت ببخشند!!!

اگر شما اکثریت را به رسمیت می شناسید چرا با این رویکرد خائنانه تا مرز "بغی" و "حرب" پیش رفتید. این رویکرد در جهت تقویت حکمرانی بود یا تضعیف حکمرانی؟!

آقای خوئینی ها که ناکارآمدی حکمرانی را برای یک جناح فاکتور می کند، حاضر نیست کارکرد و عملکرد مجمع را در این ۴۵ سال مرور کند و ببیند چه بر سر آرمانهای امام و انقلاب آورده است و در پاسخ خود به هیچ سخنی از امام استناد نمی کند.

قایم شدن پشت کاهش مشارکت، پنهان کردن خصومتهای تمام ناپذیر آمریکا با ملت در نگاه به مسائل امروز ایران هیچ کمکی به مشروعیت عملکرد آنها در سپهر سیاست ایران نمی کند.

«ریچل کوری» یکی از نام‌های لیست بی‌پایان قربانیان رژیم اسرائیل است؛ نام دختر ۲۳ ساله آمریکایی که بعد از گذشت ۲۱ سال هنوز زنده مانده است، کسی که در نوار غزه توسط بولدوزر صهیونیستی که قصد تخریب خانه‌های مردم را داشت، کشته شد.

ریچل یا راشل در «۱۰ آوریل ۱۹۷۹» در یکی از ایالت‌های واشنگتن به نام «المپیا» در یک خانواده ۴ نفر متولد شد. پدر و مادر او یعنی «کریگ» و «سیندی کوری» خانواده‌شان را یک خانواده سطح متوسط می‌دانند.

اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی گاهی در چهارچوب برنامه‌های توسعه صلح و گفت‌وگو، جوانان آمریکایی را برای اردوهای دانشگاهی به فلسطین اشغالی می‌فرستادند. راشل یکی از افرادی بود که در ژانویه ۲۰۰۳ به عنوان یکی از اعضای سازمان «ISM» که سازمانی متشکل از فعالان حامی فلسطین بود، وارد اراضی اشغالی شد و پس از دو روز به شهر «رفح» واقع در جنوب نوار غزه رسید تا سال آخر دانشگاه خود را در آنجا کار کند.

باید اینجا باشید؛ در غزه!

این دختر جوان آمریکایی که به عنوان یک فعال صلح و حقوق بشر و مبارز حقوق فلسطینیان به غزه رفته بود در ایمیل‌های متعددی که برای خانواده‌اش می‌فرستاد، مسائلی که در آنجا شاهد بود را شرح می‌داد و از ناامیدی‌هایش می‌گفت. او در یکی از ایمیل‌های خود نوشته بود: «هیچ مقدار مطالعه، شرکت در کنفرانس، تماشای مستند و شنیدن روایت‌های دهان به دهان نمی‌توانست مرا با واقعیت اینجا آشنا کند، باید اینجا باشید تا تصوری از آنچه در اینجا می‌گذرد، داشته باشید.»

در ایمیل دیگری به مادرش گفته بود: «من شاهد یک نسل کشی مزمن هستم.» همچنین در تاریخ ۱۴ مارس ۲۰۰۳ در مصاحبه با شبکه خبری «میدل ایست» گفت بود: «احساس می‌کنم که شاهد نابودی سیستماتیک توانایی مردم برای بقا هستم. گاهی اوقات هنگام شام خوردن با مردم هستم و حس می‌کنم که انبوهی از تجهیزات نظامی اطراف ماست و قصد نابودی مردمی را دارند که با آن‌ها در حال صرف شام هستم.»

بازخوانی حرف‌های راشل ۲۳ ساله بعد از گذشت ۲۱ سال اعجاب‌انگیز است؛ گویی او همین روزها بعد از طوفان‌الاقصی به غزه سر زده و درباره نسل‌کشی چند خطی نوشته است!

صدایی که زیر بلدوزر ساکت شد

راشل که در طول «انتفاضه الاقصی» قیام بزرگ فلسطینیان در سال ۲۰۰۰ میلادی علیه اسرائیل به عنوان یکی از فعالان این جنبش به غزه رفته بود در طول اقامتش با اعضای جنبش «همبستگی بین‌المللی» که یک سازمان غیردولتی حامی فلسطین بود سر و کار داشت. این دختر از جمله کسانی بود که نمی‌توانست چشم روی آنچه که در منطقه می‌گذرد ببندد و چیزی نگوید.

این عدالت خواهی تا جایی پیش رفت در ۱۶ مارس، زمانی که یک بولدوزر رژیم صهیونیستی قصد تخریب خانه فلسطینیان را داشت، یک تظاهرات مسالمت آمیز راه انداخت تا مقابل آن ایستادگی کند. او با بلندگوی دستی و جلیقه‌ای نارنجی که به تن داشت تلاش کرد مقابل این خودروی سنگین ایستاد تا راننده بلدوزر را از نزدیک شدن به خانه فلسطینی‌ها منع کند. آن قدر ایستاد تا اینکه در نهایت بولدوزر اسرائیلی به سمتش حرکت کرد.

راننده با خونسردی تمام و با تعمدی علنی، او را زیر گرفت و از رویش عبور کرد و راشل کوری ۲۳ ساله در این حمله شهید شد. در همان روز نیز، ۹ فلسطینی از جمله یک دختر ۴ ساله و یک پیرمرد ۹۰ ساله به شهادت رسیدند.

«کمرم شکست»

«ژوزف اسمیت» یکی از همراهان راشل و شاهد عینی ترور او درباره صحنه قتل می‌گوید: «بدن و صورتش پاره پاره و خونین و پوستش کبود شده بود؛ با صدای ضعیف گفت: «کمرم شکست» و دیگر از او چیزی نشنیدیم. بولدوزری که در فاصله ۳۰ متری ما کار می‌کرد، دست از کار کشید و به سمت مرز عقب نشست و در نزدیکی بلدوزر قاتل توقف کرد.»

او ادامه می‌دهد: «یک تانک به ما نزدیک شد تا اوضاع را بررسی کند. با فریاد از آنها کمک خواستیم، اما آنها کمک نکردند و تنها با بی‌سیم پیام‌هایی رد و بدل کردند و بدون عقب‌نشینی میان دو بولدوزر توقف کردند. مدتی بعد آمبولانس فلسطینی‌ها رسید و او را به بیمارستان النجار بردیم، اما راشل در بیمارستان بر اثرت شدت جراحات درگذشت.»

عدالتی رنگ‌باخته

مرگ او در بحبوحه دیگر اخبار و شهادت فلسطینی‌ها در سکوت خبری نماند و مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت. مردم فلسطین با گذشت ۲۱ سال از آن اتفاق هنوز هم از این دختر آمریکایی به عنوان «شهید» یاد می‌کنند و هر سال در نزدیکی خانه‌ای که او سعی داشت از آن محافظت کند مراسم‌هایی از جمله یک جام ورزشی برگزار می‌شود تا یاد و خاطره او زنده نگه داشته شود. جام فوتبالی که به یاد راشل در غزه برگزار می‌شود با ۳۲ تیم شرکت کننده، مهم‌ترین رقابت ورزشی در نوار غزه محسوب می‌شود.

علاوه بر این، یک مرکز خدمات اجتماعی به نام «راشل» نیز در رفح تأسیس شد که به زنان، کودکان و نوجوانان فلسطینی مهارت آموزی می‌کند و برخی حمایت‌های روحی و روانی را برای آنها تدارک می‌بیند. با همه اینها تداوم شرایط نسل‌کشی در نوار غزه نشان از آن دارد که خون این دختر جوان و دیگر شهیدان فلسطینی هنوز روی زمین مانده است.

لازم به ذکر است گرچه راشل یک دختر آمریکایی از یک خانواده آمریکایی بود اما ایالات متحده هیچ تلاشی برای مجازات عاملان این پرونده انجام نداد؛ هیچ کس تقاصی برای مرگ او پس نداد، دولت اسرائیل هیچ مسؤولیتی در مورد قتل او در فلسطین عهده نگرفت و علیرغم همه مدارک و شواهد در تحقیقات رسمی دولتی مرگ این دختر «تصادف» و «حادثه» اعلام شد. خانواده کوری هرگز عدالت و قانونی درباره قتل عمد فرزندشان ندیدند.

عدم رسیدگی قانونی و برقراری عدالت باعث شد ماجرای راشل به سوژه‌ای برای تصویرپردازان و کاریکاتوریست‌ها تبدیل شود. آنها با خلق آثار مختلف نشان دادند که این دختر چطور زمانی که از حقوق مظلومان دفاع می‌کرد خود مورد ظلم واقع شد اما دولت کشورش نه تنها به دفاع از برنخاست بلکه با قاتل او همدستی کرد.

از انتفاضه‌الاقصی تا طوفان‌الاقصی

در بیست و یکمین سالگرد شهادت کوری، از زمان انتفاضه الاقصی تا طوفان الاقصی، فلسطین و غزه شاهد شدت بیشتری از خشونت رژیم صهیونیستی بوده است و نگاه آزادی‌خواهان جهان به این منطقه خیره مانده است. حالا بعد از بازتاب گسترده اخبار فلسطین در ماه‌های اخیر این بار سالگرد شهادت راشل بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. نام راشل نه تنها در میان مردم فلسطین بلکه در جمع حامیان آزادی فلسطین در سراسر جهان جاودانه شده و به یاد مانده است؛ به شکلی که دیروز در سالگرد شهادت این دختر آمریکایی کاربران بسیاری در فضای مجازی این روز را یادآوری کردند و از شجاعت او حرف زدند.

کاربری که به نظر می‌رسد اهل کشور ترکیه باشد، شجاعت راشل پیش مورد تحسین قرار داده و نوشته است: «راشل کوری ۲۱ سال پیش در چنین روزی درگذشت و از سینه خود به عنوان سپری در برابر بولدوزر استفاده کرد که برای تخریب خانه‌های فلسطینی‌ها در رفح آمده بود. وقتی به حاکمان ترسو مسلمانان امروز نگاه می‌کنیم بهتر می‌فهمیم کاری که در آن روز انجام داد چقدر نجیب و شجاع بود!»

کاربر دیگری به اسم محمت با یادآوری اینکه اگر راشل اکنون زنده بود حتماً نسل کشی در غزه را محکوم می‌کرد، گفت: «امروز سالگرد قتل وحشیانه راشل کوری است. اگر او زنده، بود نسل کشی غزه را محکوم می‌کرد. او تمام تلاش خود را به کار خواهد گرفت تا کشتار رفح را که اسرائیل برای آن آماده می‌کرد، متوقف کند. تو من ما چطور؟ ما چه کار می‌کنیم؟»

سلمان نیز نوشت: «راشل کوری فعال صلح طلب و شجاع آمریکایی، ۲۱ سال پیش در چنین روزی توسط یک بولدوزر ارتش اسرائیل له شد. او در تلاش بود تا از تخریب خانه یک خانواده فلسطینی در رفح غزه جلوگیری کند. قاتل مجازات نشد.»

یک کاربر دیگر از فلسطینی آزاد گفت: «امروز بیست و یکمین سالگرد قتل راشل کوری شهروند آمریکایی توسط نیروهای اشغالگر اسرائیل است. زنی شجاع که معنای همبستگی را می‌دانست. روحش در آرامش باشد. فلسطین آزاد خواهد شد.»

کاربری به نام «الیس» هم از زنده نگه داشتن یاد راشل در «نیویورک» نوشت: «یک تظاهر کننده به نام، آن در شهر نیویورک، امروز کارت‌های یادبودی را به مناسبت سالگرد قتل راشل کوری، فعال صلح آمریکایی توسط اسرائیلی‌ها در بولدوزر در ۱۶ مارس ۲۰۰۳، اهدا کرد.»

«محمد صادق» یک کاربر ایرانی از شرف و شجاعت دختر آمریکایی اینگونه یاد کرد: «مسلمان نبود، شرقی نبود، مرد نبود، ولی شرف و دردهای جوانمردانه داشت؛ نمی‌توانست بایستد و ظلم را تماشا کند. کیلومترها طی کرد و خودش را از قلب ظلم جهانی در آمریکا به فلسطین رساند تا جلوی تخریب خانه‌های فلسطینی‌ها را بگیرد؛ نبرد تن با بولدوزر، آنها هم از رویش گذشتند.»

راشل، دو دهه پیش نشان داد حمایت از آزادی فلسطین مسأله‌ای سیاسی یا دینی نیست بلکه به انسانیت و آزادی‌خواهی وابسته است. او ثابت کرد هر انسانی فارغ از نژاد و ملیت و مذهب خود می‌تواند مقابل ظلم ایستادگی کند. حالا در سراسر جهان نام راشل کوری به عنوان یکی از قهرمانان شجاع شناخته می‌شود که در مقابل اسرائیل سکوت نکرد و کوتاه نیامد، حتی به قیمت جانش!

سلام بر غزه

انصاری، تحلیلگر در توئیتی درباره اقدامات کشورهای اسلامی درقبال غزه نوشت:

وزیر خارجه ترکیه میگوید غزه در آستانه قحطی قرار دارد، درحالی که کشورش در طول این ۱۵۱ یک روز حتی یک لحظه ارسال کالا برای رژیم صهیونیستی را متوقف نکرده است.

آدم های عجیبی بر کشورهای اسلامی حکومت میکنند.

اردن جرات باز کردن مرز خودش را ندارد، با اسرائیل رفیق است و از آسمان کمک هایی حداقلی فرو میریزد؛ ترکیه بیشترین صادرات به اسرائیل را دارد ولی همزمان جنگ زرگری با اسرائیل راه می اندازد؛ مصر اجازه نمیدهد کشوری به غزه کمکی ارسال کند، و کمکی هم اگر خواست وارد رفح شود حتما باید با نظارت صهاینه باشد که آنها هم اجازه نمیدهند؛ سعودی نیز برای کمک به غزه کنفرانس برگزار میکند و نتیجه ای ندارد، اما راه زمینی برای تنفس اقتصاد رژیم صهیونیستی را به سادگی باز میکند!

***

مهدی بختیاری، فعال رسانه، در اینستاگرام خود با انتشار عکسی دردناک از دو برادر شهید در غزه با اشاره به بی‌عملی جهان عرب در قبال کشتار بیش از بیست و پنج هزار انسان بی‌دفاع در غزه نوشت:

ماجرای جفری اپستین، شریک و محرم راز او، ژیزلن مکسول، و جزیره‌ی شیطانی «سنت جیمز کوچک»، بلاشک بزرگ‌ترین رسوایی اجتماعی-انسانی در ایالات متحده در قرن بیست و یکم است.

جفری اپستین، ابرسرمایه‌دار یهودی‌تبار که عاملیت او برای موساد طبق گزارش‌های متعدد مستند شده، کسی بود که در طول سالیان بزرگ‌ترین شبکه‌ی قاچاق کودکان از سراسر دنیا به ایالات متحده را ایجاد کرد.

هدف از این قاچاق، بردگی جنسی این کودکان و استفاده از خون و اعضای بدن آن‌های برای مشتریان ثروتمند و نخبه بود. اپستین که دوست، شریک و محرم راز ده‌ها و بلکه صدها نفر از چهره‌های معروف سیاسی، هنری، اقتصادی و حتی «علمی»(از بیل کلینتون، ترامپ، ایهود باراک تا بیل گیتس و اگرا وینفری و حتی فیزیکدان مشهور استیون هاوکینگ) بود، در جزیره‌ی اختصاصی خود معروف به «سنت جیمز کوچک» در اقیانوس آرام، بساط عیاشی‌های شیطانی و جنایتکارانه‌ی مشتریان خود را با کودکان قاچاق شده برقرار می کرد.

بخش عمده‌ی این کودکان یا به خاطر استحصال خون و اعضای بدن خود در همان کودکی و نوجوانی کشته شدند، و بخش دیگری از آن‌ها بعد از سال‌ها بهره‌کشی جنسی و حضور در مناسک شیطانی، تبدیل به عروسک‌های بی‌اختیار این شبکه گردیدند.

بسیاری از پژوهشگران و ژورنالیست‌های خارج از جریان اصلی رسانه‌ها(که از ابتدا تلاش کردند ابعاد مختلف پرونده اپستین را بایکوت و سانسور کنند) بر این عقیده هستند که جفری اپستین تنها یک چهره‌ی جلوی صحنه بود که ظاهرا قربانی شد تا اسرار فساد و جنایات غیرقابل تصور «الیت» حاکم بر آمریکا فاش نشود و پرونده‌ی اپستین و جزیره‌ی شیطانی او، تنها نوک قله‌ی اسرار تاریک و ریشه‌دار این الیت است.

در همین راستا، اخیرا شماری از این پژوهشگران با بازنگری و مرور آثار هنری تولیدشده توسط کمپانی دیزنی بسیاری از کدها و علامات و پیام‌های زیرآستانه‌ای مرتبط با «پدوفیلی»(سواستفاده جنسی از کودکان) را بازکشف کرده‌اند. گفتنی است که گزارش‌های متعددی درباره‌ی والت دیزنی، یک فراماسون پنهان، و ارتباط او با بحث سواستفاه سیستمیک از کودکان وجود دارد.

در ویدئوی زیر، بخشی از انیمیشن معروف «پینوکیو»، ساخته‌ی ۱۹۴۰ در کمپانی دیزنی را می بینید. روباه مکار و گربه نره پینوکیو را اغفال می کنند و او را به دست یک فرد ظاهرا «صاحب سیرک» می سپارند که کار اصلی او، شکار کودکان اغفال‌شده و تبدیل آنان به کرّه الاغ است.

این صاحب سیرک کودکان جادوشده را برای بهره‌کشی و کار اجباری حبس می کند، اما ماهیت اصلی بهره‌کشی او از این کودکان ظاهرا در پس پرده است. در ویدئوی زیر، در مکالمه‌ی میان صاحب سیرک، روباه مکار و گربه نره، حرف‌ها و پیام‌هایی در غالب کد رد و بدل می شود: :«کودکان گول خورده»، «جزیره‌ی خوشی»، «کار غیرقانونی» و...جالب این‌جاست که وقتی صاحب سیرک، درگوشی درباره ماهیت سواستفاده از کودکان زندانی به آن دو می گوید، هر دو یکّه می خورند و از «غیرقانونی» بودن این کار می گویند، اما صاحب سیرک خیال آنان را راحت می کند که هیچ اتفاقی نمی افتد، چرا "هیچ‌کدام از آن پسربچه‌ها از ان جزیره برنخواهند گشت!" حالا وقتی این قطعه از فیلم پینوکیو مربوط به ۸۴ سال پیش را در کنار ماجرای جزیره‌ی اپستین(معروف به جزیره‌ی عیاشی جنسی جمعی) می گذاریم، روشن می شود که این رشته سر دراز دارد و قدمت این تجارت سیاه و شیطانی، دست‌کم در درون محافلی چون هالیوود به دهه‌ها قبل بازمی گردد.

نماد بهره‌کشی جنسی از کودکان، جاسوس موساد بود

روز ۱۴ فوریه، طبق آن‌چه که در غرب روز ولنتاین(یا روز عشاق) خوانده می شود، رییس جمهور اسبق ایالات متحده، توئیتی کوتاه و مختصر نوشت که در ترکیب با تصویر به اشتراک گذاشته شده، بسیار رمانتیک از کار درآمد. بیل کلینتون در حالی که عکسی از خود و هیلاری کلینتون(وزیر خارجه دولت باراک اوباما و نامزد دمکرات‌ها در سال ۲۰۱۶) به اشتراک گذاشت، نوشت: ولنتاین من!

بخش عمده‌ای از کاربرانی که به این ژست رمانتیک و «وفادارانه» بیل کلینتون نسبت به همسرش، زیر همین توئیت، واکنش نشان دادند، فضاحت اخلاقی بزرگ دوره ریاست جمهوری او، یعنی ماجرای ارتباطش با یکی از کارمندان کاخ سفید به نام «مونیکا لوینسکی» را به یادش آوردند. اما در این میان، شماری از کاربران هم به مساله ارتباط و دوستی عمیق او با «جفری اپستین» اشاره کردند که از هر لحاظ ماجرای بسیار مهم‌تری از پرونده مونیکا لوینسکی بود.

جفری اپستین، یهودی میلیاردر عیاش و فاسدی بود که جت های شخصی و جزایر اختصاصی اش در طول سالیان میزبان دوستان ذی‌نفوذ او در حوزه سیاست (از روسای جمهور، نخست وزیران، شاهان و شاهزادگان) بود.

جفری اپستین در فرهنگ عمومی آمریکا، نماد پیوند سرمایه با «فساد جنسی» بی‌حد و حصر و بی محدودیت بود. این یهودی مرموز، مرزهای فساد جنسی را در نوردیده بود و بیش از هر چیز به واسطه «پدوفیلیا»، سوء‌استفاده جنسی از دختران کم سن و سال و قاچاق برده جنسی شهرت داشت.

او رفیق صمیمی و محرم راز سیاستمدارانی چون بیل کلینتون و دونالد ترامپ بود تا ثابت کند که امپراتوری شیطان در کشیدن چهره‌های سیاسی ذینفوذ به منجلاب فساد سیاه جنسی، حزب و دسته و جریان نمی‌شناسد.

در ماه آگوست ۲۰۱۹، در حالی که اپستین منتظر محاکمه در سلولی در زندان نیویورک بود، خبر آمد که سلطان «سواستفاده جنسی از کودکان»، خودکشی کرده است. خودکشی او به عنوان «جعبه سیاه» بسیاری از سیاستمداران نظام سلطه، صدها سوال مهم را بی‌پاسخ گذاشت. بسیاری از اهالی رسانه و پژوهشگران، به شدت نسبت به مرگ اپستین، و این که اصولا او مرده یا در یک صحنه‌سازی از معرکه خارج شده، مشکوک هستند.

کتاب جدیدی از دیلان هوارد، روزنامه‌نگار تحقیقاتی و تیمی از همکاران او، بعد از چند سال کار مستمر روی شواهد و مدارک مربوط به اپستین و پرونده‌های قضایی او، بسیاری از جزییات مربوط به این چهره خبیث، خوفناک و رمزآلود را آشکار کرده است. عنوان کتاب «اپستین: مردگان زبان باز نمی کنند» است.

هوارد می گوید:

" اپستین در منطقه کارگری نیویورک رشد کرده بود، ولی خیلی زود به وال استریت(مرکز سرمایه و امور مالی در آمریکا) راه یافت. او از شغلی به شغلی می رفت و مناقشه برپا می کرد. "

دیلان هوارد

هوارد در جای دیگری می گوید:

" به نظر نمی رسد که اپستین کار مشخصی در زندگی داشته، ولی سرمایه او بالغ بر ۶۰۰ میلیون دلار بود! "

کتاب جنجالی دیلان هوارد که در ان مساله همکاری اپستین با موساد مورد بررسی قرار گرفته است

شماری از املاک به شدت گرانقیمت در فهرست دارایی‌های اپستین قرار دارد که شناخته‌شده‌ترین آن‌ها، چند ملک در داخل نیویورک سیتی، یک قصر در پالم بیچ نیویورک، یک جزیره شخصی در جزایر ویرجین آمریکا در دریای کارائیب، خانه‌ای مجلل در پاریس و یک مزرعه بزرگ در نیو مکزیکو بودند.

اما یک نکته کلیدی در گفته‌های هوارد درباره اپستین وجود دارد:

" هر اتاقی، تاکید می کنم هر اتاقی، در هر ملکی از اپستین، مجهز به دوربین‌های متعدد بود. "

بر اساس شواهد و مدارک مستند پلیس، هر آن‌چه که در چاردیواری اتاق‌های متعلق به اپستین در هر گوشه دنیا روی دوربین ضبط می شد، به صورت تصویر چاپ می شد و ویدیوها هم روی دی وی دی ثبت می گردید.

به گفته‌ی آری بن مناشه، اسراییلی متولد ایران، مامور ارشد امنیتی سابق در سازمان جاسوسی رژیم صهیونیستی که در دهه ۱۹۸۰، مشاور امنیتی نخست وزیر اسراییل بود، اپستین قطعا با موساد همکاری می کرد و روش کار او هم، همان روش کلاسیک «دام عسل» بود: جذب افراد سرشناس به تله جنسی و گرفتن فیلم از او و استفاده از این فیلم‌ها برای اخاذی یا وادار ساختن آن افراد معروف به کارهایی مشخص.

نام او در پرونده «ایران کنترا» یا همان ماجرای مک‌فارلین در دهه ۱۹۸۰ مطرح شد

به اعتقاد آری بن مناشه، عاملیت برای سرویس‌های جاسوسی اسراییل درباره دستیار، شریک و محرم اسرار سالیان اپستین، یعنی «ژیزلَن ماکسول» هم صدق می کند. ماکسول، زن یهودی‌تبار اهل بریتانیا، شریک و همکار جدایی‌ناپذیر اپستین در همه سال‌های سیاهکاری و تبهکاری او بود.

ژیزلن ماکسول

ماکسول و اپستین

به نظر می رسد که حتی نقش ماکسول در پروژه‌های اپستین حتی کلیدی‌تر از خود او بود. او مسوول تامین دختران کم سن و سال برای شبکه فحشای اپستین، از شرق اروپا و مناطق دیگر دنیا بود. پدر ژیزلن ماکسول، یعنی رابرت ماکسوِل، یک غول رسانه‌ای و مطبوعاتی و نماینده پارلمان انگلستان، یک یهودی متعصب و کادر رسمی موساد در ایام جوانی بود. آری بن مناشه در کتاب دیلان هوارد، مدعی شده که او دستیار رابرت ماکسول بوده و مطلع بوده که روبر بود که دخترش و اپستین را به سرویس جاسوسی موساد متصل کرد.  

نکته بسیار قابل‌تامل این که، قبل از مرگ اسرارآمیز رابرت ماکسول در ۱۹۹۱، تقریبا کل سرمایه عظیم او به جفری اپستین انتقال یافت. برخی کارشناسان بر این باورند که افرادی چون رابرت و ژیزلن ماکسول و جفری اپستین، نوعی «معبر مالی» یا در واقع «قلک» برای سرویس‌ اطلاعاتی اسراییل هستند که از طریق آن‌ها هم جذب سرمایه و هم هزینه‌کردهای مشخص در جهت منافع کلان اسراییل و شبکه جهانی یهود صورت می گیرد.

رابرت ماکسول

ژیزلن ماکسول و قاب عکس پدرش

شماری از خبرنگاران و کارشناسان امور امنیتی، معتقدند که اگر مرگ اپستین یک صحنه‌سازی نبوده و او واقعا مرده باشد، بسیار بعید است که به قتل رسیده باشد، بلکه به روش بسیار معممول و سابقه‌دار در موساد، عاملی که به دام افتاده، توسط یک عامل نفوذی با دستور و وسایل لازم برای خودکشی تامین می شود، تا با حذف خود، شبکه را ایمن نگه دارد.

جالب این‌جاست که سعید امامی(عامل اصلی پرونده قتل‌های زنجیره‌ای) و کاووس سیدامامی(عامل اصلی پرونده جاسوسی محیط زیستی)، هر دو به همین سبک، قبل از دادگاه خود را کشتند تا شبکه بیش از آن آسیب نبینید. حتی پیش از این دو، در همان اوایل انقلاب، یک مهره موساد که به دام تشکیلات اطلاعاتی انقلاب افتاده بود، به نام «گرجی لاوی‌پور» ، به صورتی بسیار حرفه‌ای و «تمیز» خود را کشت.

دست‌کم یک نقطه آشکار و عیان از پیوند عمیق اپستین با سرویس‌های اطلاعاتی و نظامی رژیم اسراییل وجود دارد. او که از دوستان و شرکای قدیمی «ایهود باراک»، نخست‌وزیر و وزیر جنگ اسبق رژیم صهیونیستی بود. [۱]

در سال ۲۰۱۵، روزنامه اسراییلی هاآرتز گزارش داد که اپستین در یک شتاب‌دهنده(استارت‌آپ) اسراییلی به نام «کارباین» (Carbyne)سرمایه‌گذاری کرده که مربوط به سرویس امنیت داخلی رژیم صهیونیستی بوده است. این شرکت که در پیوند با بخش نظامی اسراییل است، و مالکیت آن با سیاستمدار و ژنرال نظامی معروف صهیونیست، ایهود باراک است. مدیرعامل شرکت، امیر الیحای، افسر سابق نیروی ویژه ارتش اسراییل، و دیگر مدیر ارشد شرکت، پینحاس بوخریس، زمانی مدیرکل وزارت جنگ اسراییل و فرمانده واحد سایبری ۸۲۰۰ بوده است.

ایهود باراک آن اندازه با اپستین نزدیک بود که در سفرهایش به آمریکا، معمولا در یکی از آپارتمان‌های اپستین در منهتن نیویورک اقامت می کرد. [۲] البته سوابق همکاری و سرمایه‌گذاری اپستین در بخش تحقیقات امنیتی و دفاعی رژیم اسراییل، قدیمی‌تر است. برای مثال در ۲۰۰۸، او به سرزمین‌های اشغالی سفر کرد با شماری از دانشمندان بخش نظامی اسراییل دیدار و از شماری از پایگاه‌های نظامی این رژیم بازدید کرد. در همین سفر، او این انتخاب را هم بررسی کرد که در سرزمین‌های اشغالی بماند و به آمریکا برنگردد تا بابت پرونده جنایات جنسی‌اش مورد تعقیب قرار نگیرد، اما، بنا بر دلایلی ناروشن، تصمیم به بازگشت به ایالات متحده گرفت.

ایهود باراک و اپستین، دوست و شرکای تجاری قدیمی

پرنس اندرو، پسر ملکه انگلستان و برادر ولیعهد این کشور، از دوستان و مشتریان پر و پا قرص شبکه جنایات جنسی اپستین-ماکسول بود.

اپستین-ماکسول تیمی از قاچاقچیان انسان را در اختیار داشتند که دخترانی در حدود ۱۲ سال را برای سرویس دادن به دوستان قدرتمند آنان در ملک شخصی‌اش موسوم به «جزیره عیاشی جمعی» (Orgy Island) واقع در جزیره خصوصی ۷۲ هکتاری او به نام «سنت جیمز کوچک» در مجموعه جزایر ویرجین ایالات متحده، انتقال می دادند.

ترامپ و اپستین

ترامپ و ژیزلن ماکسول

دیدارهای چندباره بیل گیتس و اپستین علی‌رغم بدنام بودن اپستین

ژیزلن ماکسول در سال ۲۰۱۶، نزد خبرنگار و برنامه‌ساز معروف، ایرا روزن، اعتراف کرد که نوارهای ویدیویی از کلینتون‌ها و ترامپ در اختیار دارند. هیلاری کلینتون و ترامپ نامزدهای ریاست جمهوری در آن سال بودند. ماکسول به این تهیه‌کننده گفته بود که قصد ندارد درباره این فیلم‌ها حرف بزند، چرا که دوست دارد هیلاری کلینتون برنده شود. روزن می خواست با به دست آوردن فیلم‌های ترامپ، به او ضربه بزند. این بدان معنا بود که ویدیوهای مربوط به کلینتون‌ها آن قدر مفتضح بوده، که حتی اگر همزمان ویدیوهای هر دو طرف انتخابات منتشر می شد، به زعم ماسکول، هیلاری ضربه بیشتری می خورد و می باخت! [۳]

کلینتون‌ها و اپستین

یکی از دوستان معروف و پرنفوذ اپستین، «ویلیام جفرسون کلینتون» یا همان «بیل کلینتون»، چهل و دومین رییس جمهور ایالات متحده از حزب دموکرات است. طبق گزارش تحقیقاتی «مالیا زیمرمن»، در شبکه خبری فاکس نیوز (۱۳ می ۲۰۱۶)، بیل کلینتون با جت شخصی اپستین که به نام «لولیتا اکسپرس» شناخته می شود، دست کم ۲۶ بار به جزیره شخصی او سفر کرده است (Lolita در فرهنگ امریکایی به دختربچه‌های زیر سن قانونی گفته می‌شود که سوژه لذت جنسی قرار می‌گیرند). به نوشته خانم زیمرمن، کلینتون در دست کم ۵ مورد از این سفرها، حتی تیم امنیتی محافظ خود را هم اصطلاحا «پیچانده» است. یکی از فرم های پروازی که به مقصد جزیره «عیاشی» اپستین پر شده است و در گزارش فاکس نیوز آمده، به وضوح نام بیل کلینتون را هم جز سرنشینان پرواز نشان می دهد.

بیل کلینتون و جفری اپستین

تیتر مقاله سال ۲۰۱۶ برندی زادروزنی، خبرنگار تحقیقاتی: «میلیاردر پدوفیل می تواند دونالد ترامپ و هیلاری کلینتون را با خود به زیر بکشد»

در اسناد ضبط شده از ملک شخصی اپستین توسط پلیس فدرال، دفترچه تلفنی یافت شد که در آن آدرس ها ایمیل مختلف و ۲۱ شماره تلفن از بیل کلینتون به ثبت رسیده بود.

راشا تودی: «نام بیل کلینتون، ۲۱ بار در دفترچه تلفن آزارگر جنسی پیدا شده است»

نام بیل کلینتوندر فهرست مسافران جت اختصاصی اپستین

در سال ۲۰۱۰، «لارا سیلزبی»، مدیر سابق موسسه «نیولایف چیلدرن رفیوجی» (یک موسسه وابسته به کلیسا که در زلزله هاییتی قرار بود کار انتقال بخشی از کودکان یتیم شده در زلزله وحشتناک این کشور را به خانواده های مناسب در آمریکا انتقال دهند)، به واسطه نقش او در ربودن و قاچاق شماری از این کودکان از یتیم خانه‌ای در «پورتو پرنس» (مرکز هاییتی) به داخل آمریکا و فروختن آن‌ها به مشتریان ثروتمند، دستگیر شد.

اما نکته بسیار مهم این بود که این بار هم یک سیاستمدار پرنفوذ آشنا به پرونده سیلزبی ورود کرد و با استفاده از قدرت خود موجب شد که هم جرم این زن از «مشارکت در قاچاق انسان» به «نادیده گرفتن قانون در مسافرت به امریکا» تغییر یابد و میزان محکومیت او هم تنها سه روز بعد از ورود این سیاستمدار آمریکایی به هاییتی برای رایزنی با مقامات هاییتی، به طرز چشمگیر کاهش یافت. آن سیاستمدار که بود: بیل کلینتون!

«فوری: بنیاد کلینتون با متهم قاچاق کودکان، لارا سیلزبی، مرتبط است- سکوت رسانه‌ها»

«نگاهی به حلقه قاچاق کودکان که به بنیاد کلینتون وابسته است»

به همان میزان، دونالد ترامپ هم رفیق چندین ساله و بسیار نزدیک اپستین بوده و کاملا در جریان «پدوفیل» بودن دوست خود قرار داشت و در چند نوبت به این گرایش اشاره کرده بود. البته تقریبا کسی در آمریکا تردیدی ندارد که فرد مفسد فی‌لارض و شهوت‌ران مریضی چون ترامپ، قطعا تجربیات مشترک زیادی با اپستین در پارتی‌های حیوانی او داشته است.

دیوید بویس، وکیلی که نمایندگی شماری از قربانیان شبکه سوء اسفتاده جنسی اپستین را بر عهده دارد، مدعی است علاوه بر ترامپ و کلینتون، افراد قدرتمند دیگری چون پرنس اندرو، پسر ملکه انگلستان، هم ویدیوهای زیادی در آرشیو اپستین داشته‌اند. به گفته بویس، بیشتر این فیلم‌ها در سیستم‌های دوربین مداربسته قصر اپستین در پالم بیچ نیویورک ضبط شده است.

جفری اپستین و شاهزاده اندرو

عمارت اپستین در پالم بیچ نیویورک سیتی

گنداب فرهنگ فرانسوی/ کابوسی به نام «آزار جنسی محارم»

همزمان با آشکار شدن ابعاد جدیدی از پرونده‌ی اپستین و دوستان گردن‌کلفت او در ماجرای بهره‌کشی جنسی از کودکان، مساله‌ی دیگری که در هفته‌های اخیر، به عنوان شاخصی از انحطاط عجیب فرهنگ اومانیستی مدرن از منظر اخلاق، فضای رسانه‌ای بین‌المللی را تکان داد، بحث قانونی شدن «ازدواج محارم» در فرانسه بود. طبق برخی آمارهای جدید جامعه‌شناختی که از فرانسه(به عنوان گهواره تمدن اومانیستی و ضددینی مدرن از مبدا انقلاب فرانسه در ۱۷۸۷) منتشر می شود، وضعیت سوء استفاده جنسی از محارم(به ویژه کودکان) در این کشور به وضعیت قرمز رسیده است.

واقعیت این است که در فرانسه به نظر می رسید که جنبش زنان علیه آزار جنسی یا «Me Too» نتوانسته تکانه و آشوبی در فضای عمومی به پا کند. اما حالا این موج جدید علیه «رابطه جنسی با محارم خردسال و علیه سوء‌استفاده جنسی از کودکان»، فرانسه را از بالا تا پایین به تأمل اخلاقی و نگرانی واداشته. نکته اینجا است که در فرانسه این فرهنگ (برقراری رابطه جنسی با کودکان) از سوی الیت فرهنگی-روشنفکری جامعه (عموما مردانه) نه تنها حمایت که «نظریه‌پردازی» هم می شده است. چه بدون مفهوم و بدون چارچوب  تئوریک، نمی‌توان دست به عمل یازید. دهه ها است که «فراخ اندیشی»، گشوده بودن به روی فکرهای نو، تجارب نو و درنوردیدن همه تابوهای اجتماعی و سنتی از جمله مورد برقراری روابط جنسی با کودکان (البته به صورت داوطلبانه) از سوی چهره‌های شاخص فرهنگی و الیت روشنفکری فرانسه مورد تأکید قرار گرفته است. در واقع گنداب عفونت‌بار کنونی در فرانسه، محصول دهه‌ها سیطره جریان لائیک، ضداخلاق و ضد دین «روشنفکری فرانسوی» بر افکار عمومی این کشور است.

به عنوان یک نمونه، هشتاد تن از معروف‌ترین چهره‌های فرهنگی و روشنفکری این کشور در ۲۳ ماه مه ۱۹۷۷ نامه ی سرگشاده ای خطاب به پارلمان فرانسه منتشر کردند که در آن خواست جرم زدایی از روابط آزاد و خودخواسته بین بزرگسالان و کودکان طرح شده بود. در این نامه آمده بود:

"تبدیل پدوفیلیا (میل به آمیزش جنسی با کودکان) به یک تابو، مصادره ی تحمل ناپذیر هستی و معنای زیست انسانی است. حیف است که کودکان به سبب نقش هایی که جامعه برای آن‌ها تدوین و تببین کرده نتوانند از تجارب جنسی آزاد با بزرگسالان برخوردار شوند!! "

نام بعضی از مطرح ترین ستاره-فیلسوفان درج شده در زیر این نامه که در روزنامه لوموند منتشر شد، از این قرار است: میشل فوکو، ژان پل سارتر، ژاک دریدا، لویی آلتوسر، رولان بارت، سیمون دوبوار، ژیل دلوز، ژاک رانسیر و فرانسیس لیوتار...

متن نامه «روشنفکران» معروف فرانسوی در ۱۹۷۷ در اعتراض به قوانین قضایی فرانسه در جرم‌انگاری رابطه با کودکان

با کمال تاسف، این نام‌ها، سال‌هاست که در فضای آکادمیک علوم انسانی و نشریات مربوط به این حوزه در کشور ما، سلطنت می کنند و هر اباطیلی که از ذهن این‌ها تراوش کرده، به عنوان تازه‌ترین و مهم‌ترین نظریات، چونان «وحی منزل»، تدریس و تقدیس شده است.

آن‌چه که به عنوان محصول سیطره «اومانیسم»، تقابل با ادیان ابراهیمی و اخلاقیات ریشه‌دار تحت نام فرهنگ «لیبرتارین» در فرهنگ غربی به طور عام و در فرانسه به طور خاص، حاکم شده، به مرور همه محدوده‌ها ومرزهای اخلاقی را در نوردیده و اکنون به سنگر خانواده رسیده و به رواج بهره‌کشی جنسی از فرزندان دامن زده است!

سنگ بنای انحراف عمیقی که «زیگموند فروید»   و «آلفرد کینزی» به عنوان مبانی تئوریک «انقلاب جنسی» پایه گذاشتند، امروز ماهیت خود را بیش از بیش به نمایش می گذارد و به دنبال قانونی کردن هر نوع قبح‌شکنی و قبح‌زدایی در روابط انسانی است.

زیگموند فروید(بالا) و آلفرد کینزی(پایین)، پدران «انقلاب جنسی»

شبکه جهانی صهیونیسم، در ماموریت جهانی خود برای به فساد و تباهی کشاندن عموم بشریت و زمینه‌سازی برای پیروزی شیطان، دیگر لعاب و لفاف تعارفات و رودربایستی‌ها را کنار گذاشته و به اخرین سنگرهای اخلاقی(که ضامن بقای تمدن بشری است) حمله برده است.

رهبر فرزانه انقلاب، حدودا ۴ سال قبل، در نخستین اجلاسیه‌ پنجمین دوره‌ مجلس خبرگان رهبری(۸ خرداد ۹۵) در بحث مسائل اخلاقی دنیای مدرن پیشگویی‌ای صورت دادند که امروز شاهد عینیت یافتن آن در دنیای غرب هستیم:

"یک عده‌ای خیال می‌کردند -در سالهای قبل- در غرب که آزادی زن‌ و مرد و ارتباط زن‌ و مرد هست، هوس‌ها کمتر است و انگیزه‌ها کمتر است؛ اینجایی که محدودیت هست، الاِنسانُ حَریصٌ عَلی ما مُنِع! حالا معلوم شد که نخیر بعکس است؛ آنجا که آزادی هست، آنجا که هیچ‌گونه حدومرزی برای ارتباط زن‌ومرد وجود ندارد، روزبه‌روز شهوات جنسی در آنها قوی‌تر، فعال‌تر، خشونت‌آمیزتر، مهاجم‌تر دارد بُروز و ظهور پیدا می‌کند. و در این حد هم متوقف نخواهد ماند؛ در آینده‌ای که ما نمی‌دانیم کِی خواهد بود، بحث به ازدواج محارم خواهد رسید! بحث به کارهای حساس‌تر خواهد رسید؛ یعنی دنیای فساد اخلاقی به این سمت دارد می‌رود؛ اینها بحث مسائل اخلاقی‌اش بود. "

 

 پشت‌پرده پیام شوم والت دیزنی در فیسبوک

سهیل صفاری؛ اخیرا حساب رسمی کمپانی والت دیزنی (بزرگ‌ترین کمپانی سرگرمی‌سازی برای کودکان) با عنوان «دیزنی پلاس»، پستی عجیب با تصویری از سریال «Wayward Pines» منتشر کرده که در بین کاربران آمریکایی شبکه‌های اجتماعی جنجالی شد.

ترجمه این پست به شرح زیر است:

 

"ستاره چیزهای بیشتری برای شما می آورد. با محتوای سرگرمی بزرگ‌تر، گستاخانه‌تر و شجاعانه‌تر چیزهای بسیار بیشتری برای پخش در دیزنی هست. "

متن این پست، در ترکیب با تصویر ضمیمه است که معنای بسیار تاریک و مبهمی به خود می گیرد: تصویر دست تیره و ترسناک و بزرگ یک هیولا با ناخن‌های تیز و زشت که دست لطیف، کوچک و سفید یک کودک خردسال آن را گرفته است.

شرکت والت دیزنی، یکی از غول‌های اصلی دنیا در عرصه سرگرمی (به ویژه برای کودکان)، یکی از بازوهای اصلی جریان گلوبالیست است که به دنبال برقراری «نظم نوین جهانی» هستند. دیزنی در پروژه‌های اصلی این جریان، از قبیل ترنس-هیومانیسم (ترکیب ارگانیسم با ربات و سلطه‌ی هوش مصنوعی بر زندگی بشر)، سیستم‌های واقعیت مجازی (از جمله متاورس)، جنسیت‌زدایی از بشر و ترویج و گسترش هویت‌های جنسی جدید، اجرای سند توسعه پایدار (معروف به ۲۰۳۰)، حاکم کردن هویت دیجیتال و سیستم اعتبارسنجی اجتماعی، حذف پول نقد و کسب و کارهای سنتی و تبدیل هر چه بیشتر هویت اجتماعی به کدهای دیچیتال، عادی‌سازی آمیزش گونه انسان با گونه‌های غیرانسانی و... همواره عضو مهمی از جریان ادراک‌سازی و القاء بوده و هست. اما حمله به دنیای معصومانه‌ی کودکان و ترویج اخلاقیات انحرافی، نابودی بنیان خانواده و عادی‌سازی و حتی «دوستانه» نشان دادن موجودات شریر و اهریمنی، بلاتردید نشان از ریشه‌های شیطانی و سیاه این شرکت دارد.

 

نام والت دیزنی، از ابتدای فعالیت و شهرت‌یافتنش با داستان‌هایی درباره‌ی علاقه‌ی او به علوم غریبه، جادو و محافل سرّی تاریک پیوند خورده است. اما این‌ها فقط شایعات و گمانه‌زنی نیست. گزارش‌هایی درباره‌ی عضویت او در رده‌ی بالای فرقه‌ی ماسونی «رُزی کروسیس» (تصلیب گلگون) و عضویتش در لژماسونی «دوموله» وجود دارد. به علاوه، قرائن و اماراتی روشن در محصولات خود دیزنی وجود دارد که نشان‌گر یک وجه پنهان و سیاه در پس پرده‌ی این نام معروف است.  بی‌جهت نیست که کارتون‌ها و انیمیشن‌های این کمپانی به طرزی عجیب و وسواس‌گون با تصاویری زیرپوستی و اصطلاحا سابلیمینال از نمادهای مشهوری چون «هرم»، «تک‌چشم»، «جغد» و امثال این‌ها نشان‌گذاری شده است.

دیزنی در لباس فرم لژ ماسونی دوموله

 

در مستندی به نام «زندگی مخفی والت دیزنی»، قطعه‌ای(مربوط به 1940) از خود والت را می بینیم که برای طراحی میکی ماوس، ابتدا یک «پنتاگرام» رسم می کند! پنتاگرام یا ستاره پنج‌پر باز از معروف‌ترین نمادهای شیطان‌پرستی و از مشخصات بافومت است.

والت دیزنی در سال 1940، برای معروف و محبوب کردن شخصیت اصلی این کمپانی، یعنی «میکی ماوس»، یک پروژه‌ی انیمیشن در هفت قسمت با عنوان «فانتازیا» تولید کرد که شاید معروف‌ترین آن «دستیار جادوگر» است. قسمت هفتم این مجموعه کارتون که از قضاء، بسیار فضای سنگین، پر از نماد و با موسیقی کلاسیک به شدت نخبه‌گرا دارند، «شبی روی کوهستان بی آب و علف» (A night on the bald mountain/Ave Maria) نام دارد که برگرفته از اپرای ساخته‌شده توسط آهنگساز مشهور روس، «مودست موسورگسکی» به همین نام است.

 تم داستانی این اپرا،  مراسمی به نام «سبث جادوگران» است که در کلیسای مسیحی(هم شاخه کاتولیک و هم ارتدوکس شرقی) با ربط دادن آن به یحیای قدیس، آن را به عنوان «عید یحیای قدیس» بازنام‌گذاری کردند که در ماه ژوئن و در زمان انقلاب تابستانی(کوتاه‌ترین شب سال) صورت می گیرد. طبق اساطیر نژاد اسلاو، در این شب، مخصوص ظهور اهریمنی به نام «چورت» (Tchort) است که همه هیولاها، دیوها و موجودات شریر تحت فرمان خود را برای انجام مناسکی شیطانی به بالای کوه «طاس» (بی آب و علف) فرامی خواند.

چورت

اما بسیار قابل‌تامل است که فردی به نام «آنتون سزاندور لاوی»، موسس آیین شیطان‌پرستی مدرن و کلیسای شیطان در آمریکا، کتابی به نام «مناسک شیطانی» دارد که در واقع دستورالعمل انجام مناسک و نیایش‌های شیطانی برای پیروان اوست.

آنتون سزاندور لاوی

 

 فصلی از این کتاب «شبی در کوه بی‌ آب و علف-ادای احترام به چورت» نام دارد. چورت در اسطوره‌های شرق اروپا و نزاد اسلاو، یک اهریمن بسیار معروف است و بسیاری از محققان، او را تجسم دیگری از ابلیس در فرهنگ مسیحی می دانند.

 

سزاندور لاوی در این بخش، ضمن تشریح جزییات آیین فراخوانی و استمداد از اهریمن «چورت»، والت دیزنی را راهنمای خوبی برای تنظیم صحنه‌ی انجام این آیین شیطانی معرفی می کند!

ظاهرا از کمپانی که مدیرعامل سابق آن، مایکل لَنی، به جرم پدوفیلی و ارتباط جنسی با افراد کم‌سن به زندان افتاده، مدیر سابق بخش موسیقی آن، جون هیلی، گرداننده‌ی یک شبکه‌ سوءاستفاده جنسی از کودکان بوده و مدیرعامل کنونی آن، سوزان آرنولد، یک سوپرفمینیست و هم‌جنسباز علنی است، انتظار دیگری جز تلاش برای پیوند زدن دنیای معصومانه کودکان با دنیای سیاه شر نمی توان داشت.

محکومیت مایکل لَنی، مدیرعامل سابق دیزنی

بازداشت جون هیلی

سوزان آرنولد، منحرف جنسی و مدیرعامل جدید دیزنی!

 

 

 

شروین حاجی پور ؛ «برد» جایزه را یا آبرو را؟

دوشنبه، ۱۷ بهمن‌ماه خبر برنده شدن آهنگ «برای...» از شروین حاجی‌پور که در جهت حمایت از آشوب‌های ۱۴۰۱ خوانده بود در فستیوال موسیقی «گِرَمی» در فضای‌ مجازی فارسی‌زبان بازتاب گسترده‌ای پیدا کرد و خواننده اثر با انتشار تصویری از خود جمله «ما بُردیم» را ضمیمه کرد تا چنین القا کند که جامعه جهانی گوشش خریدارِ «برای توی کوچه رقصیدن» و «بوسیدن» است و اکنون برنده شدن این اثر پیروزیِ بزرگی برای کسانی است که بلوایِ اخیر را انقلاب ملی می‌دانستند و آهنگِ او را به عنوان اثرِ جنبش خود دائماً تکرار می‌کردند.

از استیج «عصر جدید» تا دریافت جایزه از دست یانکی‌ها

«جیل بایدن»، همسر «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا، در مراسم جایزه گرمی اسم شروین حاجی‌پور را خواند و او را به عنوان یکی از ۸۲ برنده جوایز درجه ۲ این فستیوال معرفی کرد. شروین برنده بخش «آهنگ تغییرات اجتماعی» شد؛ عنوانی که دقیقاً پس از بلوای اخیر کشور که نتیجه آن ریخته شدن خونِ بسیاری از هموطنانمان بود به بخش‌های جایزه این فستیوال هنری اضافه شد. خواننده‌ای که به مدد استیج «عصر جدید» یک شبه به شهرت رسید و شناخته شدنش به واسطه برنامه‌ صداوسیمای همین کشور است با بازتاب انگاره‌های واقعیت‌زدا شده، از رقص توی کوچه و بوسه علنی و سگ‌گردانی خواند تا به عنوان یک آهنگ اعتراضی در سطح اجتماع شناخته شود! جا دارد یادی از سخن جورج اورول کنیم که در مقاله «چرا می‌نویسم» نوشت: این عقیده که هنر باید از سیاست برکنار بماند، خودش یک گرایش سیاسی است.

صحنه‌ای که به خوبی روشن شده است

فارغ از محتوای شعر و این‌که چه آمال و آروزیی را دارد فریاد می‌زند، اتفاقات اطرافش و واکنش خواننده آن از اهمیت بیش‌تری برخوردار است. خواننده‌ای که شعار «انسانیت» را بیت‌الغزل فعالیت‌های خود کرده بود و غصه‌اش از حال دانش‌آموزان در مدرسه تا کودکان افغانی ادامه داشت، امروز از دست جیل بایدن، زن اول آمریکا جایزه گرمی را دریافت می‌کند. حالا صحنه از قبل بسیار روشن‌تر شده است و به پایان شعارهای زیبا و فریبنده رسیده‌ایم.

پیروزی؛ البته با طعمِ تلخ تحریم

او از «زن اول» کشوری جایزه دریافت کرد که در یک دهه گذشته سنگین‌ترین و بی‌رحمانه‌ترین تحریم‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و حتی فرهنگی را بر مردم کشورش اِعمال کرده است. او از «زن اول» کشوری جایزه دریافت کرد که به شکل گستاخانه، فرمانده نظامی کشورش را در خاک ثالثی شبانه و سنگدلانه به شهادت رسانده و داغی فراموش نشدنی را بر جانِ مردم ایران حک کرده است. شروین جایزه‌ای را که نشانه «بُرد» می‌داند از دست زن اول کشوری دریافت کرده است که حتی نسبت به بیمارانِ موسوم به «پروانه‌ای» هم رحم نداشته و داروهای این بیماری صعب‌العلاج را هم تحریم کرده است! برنده شدن شروین حاجی‌پور، با حمایت از کشوری است که سالیان سال، خونخواری چون صدام‌حسین را حمایت کرد تا چون کفتاری درّنده به جانِ مردم بی‌گناه کشورش ـ ایران ـ بیفتد و جانِ بیش از ۳۰۰ هزار شهید را بگیرد.

کودکان افغانی، سوری، ویتنامی و...

دلسوزِ کودکان افغانستانی یادش رفته بود، شوهر آن خانم و رؤسای‌جمهور پیشین آمریکا از سال ۲۰۰۱ تا الآن جانِ قریب به ۵۰ هزار غیرنظامی افغانی را گرفته‌اند؟ کودکان عراقی، سوری، ویتامی، ترکیه‌ای و لیبیایی را چه‌طور، آن زمان که مثلاً بُهت‌زده از انتخابش بود، یادِ این کودکان افتاد؟ عجیب است که انسان، دلسوزِ درختان خیابان ولی‌عصر تهران باشد، اما متوجه آلودگی‌های زیست‌محیطی که دوستان و هم‌مسلکان همین خانم اول آمریکا در ژاپن و ویتام به بار آوردند، نباشد. فاجعه‌ای که منجر شده بود تا سالیان سال تعدادزیادی از کودکان تازه متولد شده ناقص‌الخلقة به دنیا بیایند.

برنده را جای دیگر باید جُست

او که در ایران است به خوبی حقیقت میدانی برایش آشکار است، اما باید جور دیگر انتخاب و وانمود کند. او راهی جز این ندارد که چنین القا کند: «من» و «مردم» برنده شدیم و این هنر است که بر سیاست غلبه کرد و جامعه جهانی اکنون صدای ما را می‌شنود، اما حقیقت خیلی فراتر از هوچی‌گری‌ها و سروصداهای رسانه‌ای است. برنده آن مردمی بودند که در برهه پرالتهابِ این بلوا، بزرگ‌ترین تجمع ضداستعماری در ۱۳ آبان را رقم زدند و به آن کشور، رئیس‌جمهور و زنی که اکنون شروین خوشحال و مست از دریافت جایزه از دست آنان است یک «نه» بزرگ گفتند. برنده روح‌الله عجمیان بود که در شرایط سختِ اقتصادی و معیشتی زندگی کرد و بزرگ شد، اما عزت این کشور و استقلالش را فدای رقصیدن‌ها و بوسیدن‌های سراسر پوچِ عصر مدرن نکرد. برنده آن مردمی بودند که برخلاف دلواپسان صوریِ کشور و مردم که سطح دغدغه‌مندیشان همچون خواننده «برای...» از حدِ رسانه تجاور نمی‌کند، در تشییع گسترده پیکر شهدا که همین چند وقت قبل صورت گرفت بار دیگر با روحِ ملی و دینی خود تجدید بیعت کردند. شروین بُرد، اما چه چیزی را؟ جایزه یا آبرو؟

کبری آسوپار طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: انتخابات آغاز شده بود و شهر در قرق نیروهای مسلح خلق ترکمن بود، آنچنان که مردم ترکمن از ترس جان خود امکان حضور در پای صندوق‌های رأی را نداشتند. همه ماجرا هم همین درگیری‌های از قبل شروع شده نبود؛ ستاد خلق ترکمن، هم همه‌پرسی فروردین ۵۸ را تحریم کرده بود و هم نیروهای ضدانقلاب تهدید کرده بودند که با رأی‌دهندگان برخورد خواهند کرد!

ایرانیان ساکن سوئد و انگلیس و دانمارک به یکی از مراکز دیپلماتیک ایران در این کشورها رفته‌اند، بعضاً ده‌ها کیلومتر راه طی کرده‌اند تا در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ شرکت کنند. جمعی از منافقین و سلطنت‌طلب‌ها تجمع کرده‌اند، ناسزا می‌گویند و اگر پلیس مانع نمی‌شد حتماً حمله هم می‌کردند.

مرداد ۶۰ دومین دور انتخابات ریاست جمهوری در ایران برگزار می‌شد و ترورهای منافقین در آن روز بخصوص و از میان شهروندان عادی شدت گرفته بود تا مردم بترسند و پای صندوق‌های رأی نروند. به صندوق‌های رأی هم دستشان نرسید، وگرنه اصل ماجرا را منفجر می‌کردند! یک ماه بعد هم نتیجه انتخابات را که رئیس‌جمهور بود، ترور کردند تا مردم ایران را برای شرکت در انتخابات و البته نظام را تنبیه کنند و فکر می‌کردند از این مسیر می‌توانند امتیاز بگیرند. این روایت‌های کوتاه فقط بخشی از تاریخ سختی است که مردم ایران برای حاکمیت رأی خود در این سرزمین از سر گذرانده‌اند. از همان مشروطه تا همه‌پرسی جمهوری اسلامی که آغاز نظامی بر مبنای رأی مردم در ایران و پایان پادشاهی بوده، چنان مسیر پر و پیچ و خم بوده که باید گفت مردم ایران برای رسیدن به دموکراسی، به معنای واقعی کلمه جنگیده‌اند، از انقلاب مقابل طاغوت تا نبرد در برابر بعثی‌ها تا مقاومت مقابل هر استکبار و هر تروریسمی. جنگیده‌اند تا خود حاکم بر سرنوشت خود باشند و دیگری برایشان تصمیم نگیرد.

ماجرای فتنه تقلب در دور دهم انتخابات ریاست جمهوری و ایستادن مقابل رأی مردم هم فصل دیگری از دشمنی‌ها با حق رأی مردم ایران بود. فتنه‌ای که از ماه‌ها قبل از انتخابات ۸۸ تا همین اکنون می‌کوشد مردم را از صندوق رأی، سلامت آن و نتیجه بخشی آن ناامید کند.

واقعیت این است که رأی دادن در ایران همیشه این‌قدر سهل و لطیف نبوده که با ترانه وطنم، وطنم و ذوق رأی اولی‌ها و شادی مدنی همراه باشد. برخی برای آن حتی جان داده‌اند. گذر از سلطنت تا رسیدن به جمهوریت، مسیر پر پیچ و خم و پر خطری بوده است که این مردم – فراتر از جناح‌بندی‌های کنونی، فراتر از قومیت‌ها، بعضاً حتی فراتر از دین خود- آن را پیموده‌اند. حالا در این نقطه که ساده‌ترین بخش نقش آفرینی مردم در حاکمیت دموکراسی در کشور است، برخی باز از تحریم می‌گویند و می‌گویند از این حق خود که برای آن خطرها کرده‌اید، خون‌دل‌ها خورده‌اید و رنج دوران برده‌اید، صرف نظر کنید، فقط، چون کاندیدایی که ما دوست داریم در انتخابات نیست، گرچه همفکران دیگر ما حضور دارند! این خودخواهی سیاسی و دیکتاتوری به اسم دموکراسی، یکی از مؤلفه‌های سیاستمداری به سبک اصلاح‌طلبی در ایران است!

براندازان که تکلیف روشنی دارند و طبعاً باید انتخابات را تحریم کنند و من هم اگر یک برانداز بودم، رأی نمی‌دادم. وقتی کسی در تلاش – هر چند متوهمانه- برای سرنگونی نظام حاکم است، حضورش در انتخاباتی که همان نظام برگزار می‌کند، وجهی ندارد، اما بخش تندرو اصلاح‌طلبان که این روزها فکر می‌کند با تحریم انتخابات می‌تواند نقش متفاوتی ایفا کند و امتیاز بگیرد، هر گاه بوی قدرت حس می‌کند، فعال و بلکه بیش‌فعال انتخاباتی می‌شود و تا جایی که مقدور شود، وارد حاکمیت می‌شود، وقتی هم که ببیند رأیی ندارد و نتیجه انتخابات، نشستن آن‌ها بر کرسی انتخابات نیست، زیر میز دموکراسی می‌زند. کسی اگر دلسوز مردم است، باید این دورویی اصلاح‌طلبان تحریمی را به مردم نشان دهد تا کسی ابزار سیاسی بازی این جماعت قرار نگیرد.

کانال تلگرامی اشراق مطلبی با عنوان پایان نظام جهانی حقوق بشر که برگرفته از یادداشت اگنس‌کالامار، دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل، است را منتشر کرد:

اگنس‌کالامار، دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل، طی یادداشتی در «فارن‌افرز» مورخ ۲۶ بهمن ۱۴۰۲، «جنایات جنگی و نقض قوانین بین‌المللی» توسط اسرائیل در غزه و وتوی قطعنامه‌های آتش‌بس توسط آمریکا را به معنای پایان «نظم مبتنی بر حقوق بین‌الملل» خوانده است.

وی بمباران مناطق مسکونی، محاصره و منع ورود مواد غذایی و بهداشتی و سوخت به غزه را مصداق «مجازات دسته‌جمعی» مردم غزه از سوی اسرائیل دانسته است. کالامار، رفتار امروز اسرائیل را نتیجه راهبرد به‌اصطلاح «جنگ علیه تروریسم» آمریکا پس از ۱۱ سپتامبر می‌داند که کارزاری را بر این مبنا آغاز کرد که «هر کاری در تعقیب تروریست‌ها، مجاز است» و پیامد این سیاست در کشتار گسترده غیرنظامیان توسط «حملات هوایی آمریکا در افغانستان، عراق، پاکستان، سومالی و سوریه» نمود یافت و بعدها روسیه نیز از همین توجیهات برای حملات هوایی در اوکراین و چین نیز از همین توجیه برای سرکوب اویغورها، سوءاستفاده کردند.

دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل، حمایت جدی مالی و تسلیحاتی آمریکا و حتی سکوت حمایت‌آمیز اروپا از اسرائیل را به منزله «فرسایش نظام جهان‌شمول حقوق‌بشر» قلمداد کرده که طبق آن «همه افراد، بدون استثنا، فارغ از نژاد و جغرافیا، از حقوق برابر برخوردارند». وی حمله اسرائیل به غزه را مصداق نقض آشکار «علامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون نسل‌کشی، هر دو مصوب ۱۹۴۸» عنوان نموده است. به‌ویژه که دادگاه لاهه نیز ادعای آفریقای جنوبی را رد نکرد. محدودسازی آنروا نیز به عنوان آژانس رسمی سازمان ملل، توسط آمریکا، اسرائیل و برخی کشورهای اروپایی، با ادعای حقوق‌بشری آنان منافات دارد.

نویسنده با تشبیه رفتار اسرائیل با فلسطینیان از ابتدای تشکیل این حکومت در ۱۹۴۸ به رفتار فاشیسم نازی با یهودیان در ماجرای هولوکاست، اخراج گسترده و آوارگی فلسطینیان از موطن‌شان را مصداقی برجسته از «فراموشی درس‌های اخلاقی جنگ جهانی دوم» در طول قرن بیستم خوانده است. علاوه بر اینکه نویسنده ضمن محکومیت عملیات طوفان‌الاقصی، آن را نتیجه «۵۶ سال اشغال‌گری اسرائیل» می‌داند.

به نظر کالامار «اسرائیل و بزرگترین حامی آن، ایالات متحده، باید بپذیرند که هدف نظامی اعلام‌شده مبنی بر حذف حماس، هزینه هنگفتی برای جان غیرنظامیان و زیرساخت‌های غزه داشته که از منظر قوانین بین‌الملل، توجیه‌پذیر نیست». وی توقف نبرد، مبادله اسیران و در نهایت «لغو سیستم آپارتاید اسرائیل» را راه‌حلی می‌داند که به صلح بلندمدت در خاورمیانه منجر خواهد شد.

علی‌رغم انتقادات گوناگون از آمریکا، دولت بایدن هم‌چنان بر تداوم حمایت‌ها از جنایات اسرائیل در غزه، پافشاری می‌کند. امری که ناظر به نیازمندی آمریکا به احیای بازدارندگی اسرائیل برای حفظ بلوک متحدانش در منطقه حکایت دارد. سیاستی که پیش‌نیاز کاهش تمرکز آمریکا بر منطقه برای چرخش به سوی شرق آسیا و مهار چین است.کانال تلگرامی اشراق مطلبی با عنوان پایان نظام جهانی حقوق بشر که برگرفته از یادداشت اگنس‌کالامار، دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل، است را منتشر کرد:

اگنس‌کالامار، دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل، طی یادداشتی در «فارن‌افرز» مورخ ۲۶ بهمن ۱۴۰۲، «جنایات جنگی و نقض قوانین بین‌المللی» توسط اسرائیل در غزه و وتوی قطعنامه‌های آتش‌بس توسط آمریکا را به معنای پایان «نظم مبتنی بر حقوق بین‌الملل» خوانده است.

وی بمباران مناطق مسکونی، محاصره و منع ورود مواد غذایی و بهداشتی و سوخت به غزه را مصداق «مجازات دسته‌جمعی» مردم غزه از سوی اسرائیل دانسته است. کالامار، رفتار امروز اسرائیل را نتیجه راهبرد به‌اصطلاح «جنگ علیه تروریسم» آمریکا پس از ۱۱ سپتامبر می‌داند که کارزاری را بر این مبنا آغاز کرد که «هر کاری در تعقیب تروریست‌ها، مجاز است» و پیامد این سیاست در کشتار گسترده غیرنظامیان توسط «حملات هوایی آمریکا در افغانستان، عراق، پاکستان، سومالی و سوریه» نمود یافت و بعدها روسیه نیز از همین توجیهات برای حملات هوایی در اوکراین و چین نیز از همین توجیه برای سرکوب اویغورها، سوءاستفاده کردند.

دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل، حمایت جدی مالی و تسلیحاتی آمریکا و حتی سکوت حمایت‌آمیز اروپا از اسرائیل را به منزله «فرسایش نظام جهان‌شمول حقوق‌بشر» قلمداد کرده که طبق آن «همه افراد، بدون استثنا، فارغ از نژاد و جغرافیا، از حقوق برابر برخوردارند». وی حمله اسرائیل به غزه را مصداق نقض آشکار «علامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون نسل‌کشی، هر دو مصوب ۱۹۴۸» عنوان نموده است. به‌ویژه که دادگاه لاهه نیز ادعای آفریقای جنوبی را رد نکرد. محدودسازی آنروا نیز به عنوان آژانس رسمی سازمان ملل، توسط آمریکا، اسرائیل و برخی کشورهای اروپایی، با ادعای حقوق‌بشری آنان منافات دارد.

نویسنده با تشبیه رفتار اسرائیل با فلسطینیان از ابتدای تشکیل این حکومت در ۱۹۴۸ به رفتار فاشیسم نازی با یهودیان در ماجرای هولوکاست، اخراج گسترده و آوارگی فلسطینیان از موطن‌شان را مصداقی برجسته از «فراموشی درس‌های اخلاقی جنگ جهانی دوم» در طول قرن بیستم خوانده است. علاوه بر اینکه نویسنده ضمن محکومیت عملیات طوفان‌الاقصی، آن را نتیجه «۵۶ سال اشغال‌گری اسرائیل» می‌داند.

به نظر کالامار «اسرائیل و بزرگترین حامی آن، ایالات متحده، باید بپذیرند که هدف نظامی اعلام‌شده مبنی بر حذف حماس، هزینه هنگفتی برای جان غیرنظامیان و زیرساخت‌های غزه داشته که از منظر قوانین بین‌الملل، توجیه‌پذیر نیست». وی توقف نبرد، مبادله اسیران و در نهایت «لغو سیستم آپارتاید اسرائیل» را راه‌حلی می‌داند که به صلح بلندمدت در خاورمیانه منجر خواهد شد.

علی‌رغم انتقادات گوناگون از آمریکا، دولت بایدن هم‌چنان بر تداوم حمایت‌ها از جنایات اسرائیل در غزه، پافشاری می‌کند. امری که ناظر به نیازمندی آمریکا به احیای بازدارندگی اسرائیل برای حفظ بلوک متحدانش در منطقه حکایت دارد. سیاستی که پیش‌نیاز کاهش تمرکز آمریکا بر منطقه برای چرخش به سوی شرق آسیا و مهار چین است.

«عبدالباری عطوان» تحلیلگر مشهور جهان عرب در مطلبی در روزنامه رای الیوم با اشاره به تحولات دریای سرخ آورده است: در شرایطی که بسیاری از کشورهای عربی با داشتن صدها جنگنده و هزاران تانک و پهپاد تماشاگر کشتار ساکنان غزه به دست اشغالگران هستند، دولت صنعا تمام توان خود را روی جنگ گذاشته و نه تنها کشتی های تجاری اسرائیلی یا کشتی هایی را که حامل کالا به رژیم اشغالگر هستند، هدف قرار می دهند بلکه ناوهای جنگی کشورهای حامی و همسو با این رژیم مانند آمریکا و انگلیس را نیز هدف قرار می دهند.

وی افزود: نیروی دریایی یمن به موازات تشدید جنایات اسرائیل در غزه، اقدام به تشدید اقدامات علیه کشتی های اشغالگران و ناوهای جنگی و کشتی های آمریکایی می کنند و تهدیدات و حملات به عمق یمن و به ویژه صنعا نتوانسته رهبران یا ملت یمن را بترساند بلکه نتیجه عکس داده است.

عطوان نوشت: تاریخ این شجاعت یمنی ها را در زمانه سکوت و همسویی کشورهای عربی ثبت خواهد کرد. همچنین تاریخ عبور ملت یمن و نیروهای مسلح آن از همه خطوط قرمز و هدف قرار دادن کشتی های دو امپراتوری بزرگ تاریخ نوین یعنی انگلیس که ستاره آن افول کرده اما هنوز ابزار قدرت را در اختیار دارد و آمریکا به عنوان قدرت بزرگی که بیش از شش هزار کلاهک هسته ای در اختیار دارد، ثبت خواهد کرد.

این تحلیلگر نوشت: نیروهای مسلح یمن به دنبال ادب کردن قدرتهای بزرگ غربی پس از تنبیه کردن قدرتهای منطقه ای و کشاندن نبرد از دریای عرب و سرخ به آبهای منطقه ای فلسطین اشغالی هستند.

این تحلیلگر در پایان آورده است: برادران یمنی اعم از ملت و دولت و نیروهای مسلح آن، با ترس بیگانه هستند و از ناوهای جنگی آمریکا هراسی ندارند. آنها رژیم اشغالگر را خوار و خفیف کردند و دریای سرخ و تنگه باب المندب را به روی آن بستند؛ بدون اینکه این رژیم جرات شلیک یک گلوله را هم داشته باشد و بعید نمی دانیم که آنها دامنه تهدیدات و حمایت خود از برادرانشان در غزه را گسترش دهند و کشتی حامل کمک به ساحل غزه بفرستند. ما مطمئن هستیم که آنها در تحمیل شکست فراموش نشدنی به آمریکا، از افغانستانی ها و ویتنامی ها نیز پیشه خواهند گرفت و این آغازی بر پایان آمریکا در منطقه خواهد بود.

کنشگری سیاسی با توجه به ماهیت پیچیده و درهم‌تنیده با روابط مختلف طبعا نیازمند مقداری نخبگی و سطحی از دانش است. از این رو این پرسش که سیاست امری نخبگانی است یا همگانی شاید در بدو امر پاسخ روشنی داشته و انسان آن را امری نخبگانی بداند. با این حال می‌توان پرسش دیگری را نیز طرح کرد: آیا سیاست امری صرفا نخبگانی است؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت قطعا خیر! حداقل آنچه قطعی بوده آن است که در اندیشه رهبران انقلاب اسلامی که در تار و پود جمهوری اسلامی تنیده شده، کنشگری سیاسی نباید امری متعلق به خواص باشد. برای این موضوع می‌توان استنادات مختلفی ارائه کرد اما به نحو مختصر گویاترین سند برای این مدعا، بخشی از بیانات امام خمینی در ۹ اسفند ۱۳۶۲ است که می‌فرمایند: «بیدار باشید! توجه کنید! اینها با توطئه‌های‌شان می‌خواهند کار را انجام بدهند، ‎‌نمی‌توانند با دخالت نظامی کار بکنند، اینها می‌خواهند با شیطنت‌های‌شان کار خودشان را‌‎ ‎‌انجام بدهند. آن وقت شیطنت این بود که سیاست از مذهب خارج است و بسیار ضرر به‌‎ ‎‌ما زدند و ما بسیار ضرر خوردیم و آنها هم بسیار نفع بردند. این مطلب شکست خورده.‎ ‎‌حالا می‌گویند سیاست حق مجتهدان است، یعنی در امور سیاسی در ایران 500 نفر ‎‌دخالت کنند، باقی‌شان بروند سراغ کارشان. یعنی مردم بروند سراغ کارشان، هیچ کار به‎ ‎‌مسائل اجتماعی نداشته باشند و چند نفر پیرمرد ملا بیایند دخالت بکنند. این از آن توطئه‌‎ ‎‌سابق بدتر است برای ایران». 

محمدکاظم انبارلویی طی یادداشتی در روزنامه رسالت نوشت:

۱- سکتاریسم به معنای فرقه و گروه است و معمولا در مورد دسته‌بندی‌ها و فرقه‌گرایی‌های درون احزاب و گروه‌ها اطلاق می‌شود. سکتاریسم بیشتر در احزاب و گروه‌های چپ رواج دارد که هرازچندی دچار انشعاب می‌شوند.

آنتاگونیسم یا ستیهندگی به معاشرت‌های غیراجتماعی گفته می‌شود و به معنی دشمنی و خصومت‌ورزی ،تعارض وجدل نیز هست.

ستیهندگی معادل فارسی آنتاگونیسم است. معنای دقیق آن تضاد آشتی‌ناپذیر، ستیزی است که با لجاجت، سرکشی و نافرمانی است.

۲- یک سؤال کلیدی در تحلیل مسائل سیاسی کشور همواره در حوزه علوم سیاسی و جامعه‌شناسی سیاسی، ذهن پژوهشگران را به خود مشغول داشته است و آن اینکه چرا احزاب و گروه‌ها در کشور پا نمی‌گیرند؟!

پاسخ کوتاه و مختصر آن این است که برخی احزاب و گروه‌ها در۱۰۰ سال اخیر که پس از مشروطیت سروکله آن‌ها پیدا شد دچار بیماری فرقه‌گرایی و ستیهندگی هستند.

این دو بیماری از درون، آن‌ها را روبه فروپاشی می‌برد و نفوذ خارجی و سوزن‌بانی سرویس‌های امنیتی دشمن به‌ویژه آمریکا به این فروپاشی کمک می‌کند.

۳- پاسخ فنی‌تر به این سؤال به لحاظ هستی‌شناسی و فلسفی این است که احزاب و گروه‌ها در ایران نوعی کپی‌برداری از نظم اجتماعی در غرب است که ریشه در مدرنیسم و نگاه سکولار و لائیک به مسائل سیاسی و اجتماعی در جوامع بشری دارد.

احزابی که سر در آخور و آبشخور فلسفه سیاسی غرب و مدل‌های رقابت در این جوامع دارند طی ۱۰۰ سال گذشته در سپهر سیاست ورزی بزرگ‌ترین ضربه را به اقتدار سیاسی و قدرت ملی در ایران زدند.

رهاورد این احزاب در انقلاب مشروطه و نهضت ملی شدن نفت و نهضت امام خمینی دو کلمه بیشتر نبود:

الف- فرمان‌برداری به‌اصطلاح مدنی از اقطاب قدرت در شرق و غرب.

ب- نافرمانی مدنی در برابر پدیداری دولت‌های ملی و مذهبی و بر باد دادن دستاوردهای انقلاب و ایستادن در برابر رهبران واقعی نهضت.

۴- نیروهای انقلاب اسلامی پس از انقلاب برای گریز از بیماری فرقه‌گرایی و ستیهندگی حزب جمهوری اسلامی و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی را تأسیس کردند . منافقین در ۷تیر ۱۳۶۰ اولین چوب را به این بار شیشه زدند و دومین چوب را در ۸ شهریور همین سال در انفجار نخست‌وزیری فرود آوردند . کادرهای اصلی حزب و مجاهدین انقلاب در اعداد ۱۷ هزار شهید ترور و ده‌ها هزار شهید جنگ تحمیلی آسیب دیدند. اما خوشبختانه کادرهای باقیمانده و تربیت‌شده‌ای که با نفس شهید بهشتی و شهید باهنر و بزرگانی چون امام خامنه‌ای تربیت‌شده بودند بار اداره کشور را در حوزه سیاسی به دوش کشیدند.

اینکه امروز با چه مختصاتی از آرایش نیروهای انقلابی روبه‌رو هستیم یک بحث مفصل را طلب می‌کند. اما اینکه در آستانه برگزاری انتخابات نسبت به «فرقه‌گرایی» و «ستیهندگی» به‌عنوان دو بیماری در سازماندهی نیروهای انقلاب هشدار دهیم و به سمت اتحاد ملی و انسجام اسلامی حرکت کنیم، یک وظیفه و تکلیف محتوم است.

۵- باید دست آمریکا را در مداخله در امور داخلی خود به‌ویژه انتخابات بخوانیم و باید یک وحدت رویه و یک وحدت ساحات در کلیه خطوط و لایه‌های «مشارکت» و «رقابت» را مدیریت کنیم. این مدیریت باید متضمن امنیت ملی، اقتدار ملی و ناظر به حل مشکلات مردم به‌ویژه در حوزه معیشت باشد. امید است صورت‌بندی رقابت و افزایش سطح مشارکت به‌گونه‌ای باشد که یک‌پایه جدید برای رقابت‌ها در سطح ملی پیدا شود. پدیداری این پایه قطعا باید بتواند جلوی فرقه‌گرایی و ستیهندگی نیروهای پای کار انقلاب را بگیرد.

نیروهای پای کار انقلاب اسلامی باید از دو سیئه فرقه‌گرایی و ستیهندگی پرهیز کنند.

مقام معظم رهبری در دیدار با مردم آذربایجان شرقی ،کسانی که وارد میدان انتخابات شده‌اند را از بددهنی و بیان مطالب دروغ و خلاف واقع برای جلب نظرات مردم پرهیز دادند. این رویکرد فضای رقابت و مشارکت را به سمت ستیهندگی می‌برد.

۶- جبهه موسوم به اصلاحات منهای آن ۱۱۰ رجال سیاسی و مذهبی، در آخرین اطلاعیه خود گفته‌اند: در تهران و شهرستان‌ها لیست نمی‌دهند.به یک معنی انتخابات را تحریم کرده‌اند.

برخی عناصر آن نیز پرچم نافرمانی مدنی را به دوش گرفته‌اند. با تأسف باید گفت آن‌ها آخر صف تحریم کنندگان خارج نشین پشت سر رضا پهلوی، احزاب تجزیه‌طلب و ضدانقلاب با رویکرد فرقه‌گرایی و ستیهندگی نشسته‌اند.

***

چرا دشمنان تحریم انتخابات را پیگیری می کنند؟

دو هفته دیگر تا زمان برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری باقی مانده است. صدای تحریم انتخابات از جبهه دشمنان جمهوری اسلامی بلندتر شده است. سوال این است که چرا دشمنان جمهوری اسلامی ایران بیش از هر زمان دیگری بر تحریم انتخابات از سوی مردم تأکید می‌ورزند؟

رهبر معظم انقلاب چهار راهبرد رقابت واقعی، سلامت حقیقی، امنیت کامل و مشارکت قوی و پرشور را برای انتخابات یکم مارس (۱۱ اسفند آینده) مطرح کردند. در مقابل این چهار راهبرد، دشمنان نظام جمهوری اسلامی با زیر سوال بردن رقابت و سلامت انتخابات، خواستار تحریم انتخابات از سوی مردم هستند. البته این رفتار در درون خود تناقض نیز دارد، زیرا دشمن از یک سو انتخابات را فرمایشی و زینتی توصیف می‌کند که اهمیتی ندارد و از سوی دیگر از همه ابزارهای در اختیار بهره می‌گیرد تا مردم را متقاعد کنند نباید در انتخابات شرکت کنند.

اما چرا چنین تلاشی از سوی دشمنان جمهوری اسلامی ایران انجام می‌شود؟

۱. انتخابات در ایران نمایشی نیست

نخستین دلیل این است که دشمن اساساً آگاه است و می‌داند که انتخابات نه تنها در ایران نمایشی و زینتی نیست بلکه بستر چرخش مسالمت‌آمیز قدرت را فراهم می‌کند. آنچه در سال‌های اخیر توسط دشمنان نظام جمهوری اسلامی پیگیری شد، فراهم کردن زمینه اغتشاش و خشونت در ایران است در حالی که انتخابات در مقابل این هدف قرار می‌گیرد. بنابراین، کارکرد انتخابات در چرخش قدرت و به تعبیر رهبر معظم انقلاب جلوگیری از دیکتاتوری حائز اهمیت است.

۲. انتخابات، اقتدارآفرین است

دومین دلیل این است که انتخابات همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب عنوان کردند زمینه‌ساز وحدت ملی است و وحدت ملی به امنیت ملی منجر خواهد شد و امنیت ملی نیز اقتدار ملی را در پی خواهد داشت. دشمنان نظام جمهوری اسلامی ایران از یک سو خواستار وحدت ملی و از سوی دیگر نیز خواستار اقتدار نظام جمهوری اسلامی ایران نیستند. منافع دشمنان با اختلاف و تفرقه در میان مردم و با تضعیف قدرت و موقعیت داخلی و خارجی جمهوری اسلامی ایران تأمین می‌شود. بنابراین، به خصوص در یک دهه اخیر هر زمان که انتخابات در ایران برگزار می‌شود، دشمنان بر طبل تحریم می‌کوبند و این رویکرد در انتخابات اخیر قوی‌تر و جدی‌تر از زمان‌های دیگر پیگیری می‌شود، زیرا دشمنان از اغتشاشات سال گذشته در ایران به اهداف خود ضد نظام دست پیدا نکردند و اکنون سعی دارند با ترغیب مردم به مشارکت نکردن در انتخابات، مشروعیت و مقبولیت مردمی نظام جمهوری اسلامی ایران را زیر سوال ببرند.

۳. پشتوانه مردم از مهم‌ترین منابع قدرت جمهوری اسلامی است

سومین دلیل این است که دشمنان در سال‌های اخیر سرمایه اجتماعی نظام جمهوری اسلامی ایران را هدف قرار دادند. حتی شدت بخشیدن به تحریم‌ها نیز با هدف تحت فشار قرار گرفتن مردم به لحاظ اقتصادی و ایجاد نارضایتی از نظام نزد مردم پیگیری می‌شود. انتخابات از جمله زمینه‌هایی است که به واسطه سر و کار داشتن با اعداد و ارقام واقعی نه حدودی، زمینه مانور دشمنان را فراهم می‌کند. مخالفان جمهوری اسلامی ایران که آروز داشتند نظام جمهوری اسلامی ۴۰ سالگی خود را نبیند، اکنون جدا کردن مردم از نظام را هدف اصلی و مهم خود قرار داده‌اند تا با بهره‌گیری از امپراطوری رسانه‌ای خود، این گونه تبلیغ کنند که جمهوری اسلامی ایران سرمایه اجتماعی و پشتوانه مردمی خود را از دست داده است. ترغیب مردم به مشارکت نکردن در انتخابات را باید از این زاویه نیز مورد توجه قرار داد.

۴. تضعیف موقعیت منطقه‌ای و جهانی دولت و مجلس

چهارمین دلیل برای ترغیب مردم به مشارکت نکردن در انتخابات نیز تضعیف موقعیت دولت و مجلس در سطح منطقه‌ای و جهانی است. دشمنان بر این باور هستند که هر اندازه میزان مشارکت در انتخابات پایین‌تر باشد، دولت و مجلس در سطح منطقه‌ای و جهانی از موقعیت ضعیف‌تری برخوردار خواهند بود و قدرت چانه‌زنی کمتری برای تعقیب منافع ملی خواهند داشت.

نتیجه

هیچ تردیدی وجود ندارد که جمهوری اسلامی ایران بیش از هر کشور دیگر در جهان با دشمنی مواجه است. دشمنان از استقلال‌خواهی ایران و جلوگیری از مداخله قدرت‌ها در امور داخلی ایران ناراضی هستند. اساساً از دید قدرت‌های غربی مقوله‌های مهمی نظیر استقلال و مخالفت با مداخله برای کشورهای منطقه غرب آسیا قابل توجیه نیست. کشوری که خواهان استقلال است و اجازه مداخله نمی‌دهد نیز با فشار همه‌جانبه‌ای مواجه خواهد شد و جنگ شناختی نیز در دستور کار قرار خواهد گرفت. بدون تردید مردم آگاه و بصیر ایران روز ۱۱ اسفند با حضور پرشور و قوی پای صندوق‌های رأی بار دیگر توطئه‌ها را با شکست مواجه خواهند کرد.

منبع:پایگاه بصیرت

روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه سنگاپوری استریتس تایمز که مواضع ضدایرانی هم دارد، در تحلیل تحولات منطقه غرب آسیا نوشت: حملات موشکی ایران به سوریه، عراق و پاکستان در هفته‌های گذشته، به جاه‌طلبی تهران به عنوان یک هژمون منطقه‌ای اشاره دارد. ابتدا سوریه، پس از آن عراق و سپس پاکستان. در اواخر سال ۲۰۲۳، پنتاگون، ایران را به حمله پهپادی به یک نفتکش در اقیانوس هند متهم کرد. هر یک از این حملات، توجیهات فوری خود را داشت. اما همه این عملیات‌ها که در یک دوره کوتاه و در شعاع جغرافیایی گسترده‌ای رخ داده‌اند، نشان‌دهنده یک رویداد بسیار مهم‌تر است: ظهور ایران به عنوان یک ابرقدرت خاورمیانه، که دیگر تنها به استفاده از شبه‌نظامیان نیابتی بسنده نمی‌کند. برای دستیابی به اهداف استراتژیک خود، آماده به کارگیری نیروهای مسلح خود است.

این یک تحول نگران‌کننده است- ما شاهد آغاز یک دوره جدید و حتی خطرناک‌تر در خاورمیانه هستیم. احساس غرور ملی با مضمون برتری آن، همیشه محرک قوی فرهنگ سیاسی استراتژیک ایران بوده است. تردیدی نیست که جمهوری اسلامی ایران در طول ۴۵ سال گذشته، درآمدهای قابل‌توجه صادرات نفت و گاز و نیز درایت ملت خود را تا حد زیادی در جهت حرکت موفق برای برتری منطقه‌ای به کار گرفته است. رهبران ایران این کار را به این دلیل انجام داده‌اند که سرنوشت تأسف‌بار انقلاب قبلی خود (ملی شدن صنعت نفت) را در اوایل دهه ۱۹۵۰ به خاطر می‌آورند، انقلابی که ایالات متحده و سرویس‌های اطلاعاتی انگلیس، آن را خفه کردند. احساس استحقاق تاریخی، آرمان‌های ایران را تغذیه می‌کرد، که به دلیل نارضایتی عمیق از سرنوشت شیعیان در سراسر خاورمیانه تشدید شده بود.

تغییرات استراتژیک گسترده‌تر نیز حرکت منطقه‌ای ایران را تسهیل کرد. در بیشتر دوران قرن بیستم، دو دولت جانشین امپراتوری‌های قدیمی که بر خاورمیانه تسلط داشتند- عثمانی و پارس- فقط نقش محدودی داشتند. اما همه چیز از اواخر دهه ۱۹۹۰ به‌خصوص در دو دهه گذشته تغییر کرده است. حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳، نه تنها صدام دشمن سرسخت ایران را سرنگون و مهم‌ترین مانع نفوذ ایران را از میان برداشت، بلکه قدرت را در عراق به اکثریت شیعه منتقل کرد. با خارج شدن عراق از معادله، هیچ کشور عربی دیگر آن‌قدر اقتدار نظامی نداشت که در مقابل ایران بایستد. بهار عربی ۲۰۱۱ باقی دولت‌های عربی را بی‌ثبات کرد. کسوف دولت‌های عربی و ناتوانی آنها به‌واسطه یک دهه جنگ داخلی در سوریه کاملا آشکار شد، جایی که بازیگران اصلی آن ایران، ترکیه و قدرت‌های خارجی مانند روسیه بودند. تنها کاری که کشورهای عربی در نهایت می‌توانستند انجام دهند این بود که بپذیرند بشار اسد، رهبر سوریه بماند.

ایران دهه‌ها را صرف تاسیس یا پرورش حزب‌الله در لبنان، حماس در غزه و حوثی‌ها در یمن و همچنین مجموعه‌ای از شبه‌نظامیان عمدتا شیعه‌ در سوریه و عراق کرده است. حزب‌الله به تدریج تبدیل به قدرتمندترین بازیگر لبنان شد. در جاهای دیگر، گروه‌های طرفدار ایران به اندازه کافی قدرتمند شدند که به حق وتو بر دولت دست یابند. با این حال، طی چند سال گذشته این استراتژی نیابتی بیشتر تحول پیدا کرد. ایران به جای تامین پول و تسلیحات شبه‌نظامیان مختلف خود، شروع به انتقال قابلیت‌های تولید موشک به آنها کرد تا نیروهای نیابتی بتوانند تاسیسات خود را داشته باشند.

ایرانی‌ها متقاعد شده‌اند که همه روندهای فعلی به نفع آنها حرکت می‌کند. آنها که شاهد تقریبا یک سال آشفتگی داخلی گسترده در اسرائیل بودند و آن را رو به زوال می‌بینند. دولت بایدن هم هر روز می‌گوید که مایل است دست‌های خود را از کل خاورمیانه بیرون بکشد.

حزب‌الله لبنان اکنون به عنوان یک سرمایه بسیار مهم تلقی می‌شود که با گشودن جبهه‌ای جدید علیه اسرائیل در معرض نابودی قرار نمی‌گیرد. حزب‌الله برای رویارویی آینده با اسرائیل در ذخیره نگه داشته می‌شود. اما اکنون می‌توان از حوثی‌ها برای اعمال فشار بر اسرائیل استفاده کرد، شبه‌نظامیان شیعه در عراق می‌توانند برای حفظ فشار بر آمریکایی‌ها فعال شوند. ایران هم‌اکنون به‌عنوان هژمون منطقه‌ای، با ادعاهای جهانی گسترده‌تر رفتار می‌کند.